Nog even terug naar Armenië

Bron: Blog ChristenUnie

Vorige week namen drie Azerische jongeren (afkomstig uit Azerbeidzjan en al jaren in Nederland) in een gesprek me even terug naar Armenië. Ze hadden gereageerd op mijn reisverslag en vonden me te eenzijdig omdat ik het alleen over het Armeense perspectief had. Ik reageerde dat dat vrij logisch was, omdat ik simpelweg een verslag deed van wat ik daar meekreeg aan ervaringen en visies. Het doel van mijn reis was ook geen politiek doel, maar om kennis te maken met het werk van de organisatie Kom over en Help, die vanuit contact met de plaatselijke kerken armoede helpt te bestrijden.

Maar een verzoek om een gesprek wijs ik niet graag af.

Vol trots vertelden de jongeren over hun land van herkomst waar vrijheid van godsdienst is en er al vrouwenkiesrecht is vanaf 1908.

De Azerische gemeenschap is niet zo groot; mensen wonen verspreid over Nederland. Integratie gaat hen over het algemeen gemakkelijk af in verband met hun hoge opleidingsniveau. Ook zij vertelden over de gevolgen van het uiteenvallen van de Sovjetunie. Het leverde vooral anarchie op in Azerbeidzjan.

Een paar weken geleden heb ik het boek De koning van Kader Abdollah gelezen (een aanrader!)waarin al terug te vinden is hoe Azerbeidzjan voortdurend vermalen wordt en een speelbal is van het Russische en Perzische rijk. De verhoudingen liggen nog steeds gevoelig.

Ook van de Azerische jongeren hoor ik over de gevolgen van het conflict om Nagorno Karabach. 1 op de 5 families heeft wel iemand verloren. De gevolgen zijn nog steeds merkbaar. En wat krijg je als kind mee in de wachtkamer van het ziekenhuis waar je moeder werkt en waar de gewonden worden binnen gedragen! Nagorno Karabach is niet enkel een oorlog van 5 jaar. De gevolgen zijn nog steeds merkbaar. Een groot aantal vluchtelingen van destijds is nog steeds slecht gehuisvest. De organisaties Rode Kruis, Unicef en Oxfam zijn actief in Azerbeidzjan. Een duurzame oplossing voor het conflict om Nagorno Karabach vraagt om samenwerking in de regio. Samenleven moet mogelijk zijn!

Een prachtige boodschap om het gesprek mee af te sluiten! Een foto volgde tot besluit. Zodra ik die heb, zal ik hem plaatsen op de website.

• 1. 

  Politica van de ChristenUnie, die ruim vijf jaar deel uitmaakte van de Tweede Kamer. Zij was daarvoor gemeenteraadslid in Zwolle en freelance bureauredacteur bij diverse tijdschriften. Hield zich als Kamerlid met name bezig met volksgezondheid, ruimtelijke ordening, landbouw, milieu en Europese zaken en maakte deel uit van het Presidium van de Tweede Kamer. Voerde in 2011 strijdbaar het parlementaire verzet aan tegen versobering van het persoonsgebonden budget. Werd na haar Kamerlidmaatschap regiomanager bij de Landelijke Huisartsenvereniging, directeur van de Nederlandse Patiëntenvereniging en regiobestuurer van het Leger des Heils.