Stoppen met integratiebeleid historische vergissing - Hoofdinhoud
Het kabinet dreigt een historische vergissing te begaan door groetendeels te stoppen met integratiebeleid. Donner zou toch geleerd moeten hebben van de geschiedenis dat het niet vanzelf wel goed komt.
Donner schrijft dat er in het beleid wordt uitgegaan van de Nederlandse waarden: de waarden en beginselen waarop de Nederlandse samenleving is gebouwd en die ons als burgers van dit land met elkaar verbinden. Je best doen om het beste van het leven te maken, hard werken, je fatsoenlijk gedragen, meedoen en dus ook goed Nederlands spreken en rekening houden met elkaar, dat zijn dingen die we van alle mensen in Nederland mogen verwachten. Die uitgangspunten zijn dan ook helemaal niet zo nieuw als je op basis van de nieuwsberichten over Donners nieuwe beleid zou denken. Al sinds de jaren negentig is het smeden van eenheid en saamhorigheid en zorgen voor integratie van nieuwkomers in de Nederlandse samenleving de kern van het beleid. Dat was onder minister Van der Laan het meest succesvol. Nog nooit gingen zoveel mensen Nederlands leren en inburgeren als onder zijn bewind. Ook werd een aanpak bedacht voor Marokkaanse en Antilliaanse probleemjongeren.
De echte verandering is dat dit kabinet zich niet meer verantwoordelijk voelt voor het aanpakken van integratieproblemen. Dan hoor je weer het credo "eigen verantwoordelijkheid" en daar kan niemand het mee oneens zijn. Natuurlijk, als je als migrant naar Nederland komt, moet je je best doen om Nederlands te leren en je aan te passen aan de nieuwe samenleving waar je in terecht komt. En natuurlijk, iedereen die hier woont hoort zich te gedragen en als je dat niet doet, krijg je te maken met de politie. Ongeacht je afkomst. Maar we hebben geleerd dat het daarmee niet vanzelf goed komt.
De problemen met Marokkaanse jongens zijn een goed voorbeeld. Hét integratieprobleem van de afgelopen jaren, de media stonden er bol van. De cijfers laten ook zien dat het om een serieus probleem gaat: meer dan de helft van de Marokkaanse jongens komt in zijn jeugd in aanraking met de politie. Het kabinet kiest er voor om daar niks meer aan te doen. Terwijl we juist geleerd hebben dat er specifieke problemen zijn die je heel gericht kunt en moet aanpakken. Dat doen ze niet in elke gemeente even goed (helaas), maar dan moet je als minister zorgen dat de aanpak beter wordt in heel Nederland. Donner trekt er echter zijn handen vanaf en wil de problemen niet meer aanpakken.
De grootste groep migranten op dit moment zijn Oost-Europeanen. In Den Haag wonen al meer Oost-Europeanen dan Marokkanen. Een aanzienlijk deel zal hier blijven wonen en zijn toekomst hier opbouwen. Het kabinet gaat niks doen om te zorgen dat deze mensen Nederlands gaan leren en inburgeren. Net als in de jaren zestig over Turken en Marokkanen werd gezegd door de toenmalige CDA-ers en VVD-ers, zegt Donner nu dat de Polen, Roemenen en Bulgaren hier tijdelijk zijn. Ze hoeven dus geen Nederlands te leren. Het is naïef en historisch dom. Over tien jaar concluderen we weer dat het is mis gegaan, dat teveel mensen hun buren niet kunnen verstaan.
Integratieproblematiek gaat niet vanzelf over. Er is een overheid nodig die optreedt, niet een overheid die zich terugtrekt. Onder het mom van liberale naïviteit dat iedereen zelf wel verantwoordelijkheid neemt voor zijn eigen leven en zijn eigen rol in de samenleving, treedt de overheid niet meer op tegen mensen die dat niet doen. Zo worden de maatschappelijke problemen niet aangepakt. Keuzes die CDA en VVD in de jaren zestig en tachtig ook al hebben gemaakt. Je zou verwachten dat geleerd wordt van de geschiedenis, maar nu worden dezelfde fouten gemaakt. Een historische vergissing.