Zwijnen tellen - Hoofdinhoud
Vrijwilligers kom je overal tegen! Ik ontmoet ze in de zorg en in de kerk. Afgelopen woensdag kwam ik ook een grote groep vrijwilligers tegen in de natuur, op de Veluwe om zwijnen te tellen. Er wordt in het politieke debat nog wel eens afkeuring uitgesproken over de ‘plezierjacht’; mensen die plezier zouden hebben in het afschieten van dieren. De vrijwilligers die ik afgelopen woensdag heb gesproken hebben vooral ‘plezier’ in zorg voor de natuur en evenwichtig wildbeheer.
Ze volgen cursussen en trainingen om zorgvuldig en verantwoord aan het werk te kunnen. Voordat er ook maar een schot gelost wordt, wordt er eerst geteld en beoordeeld wat nodig is aan afschot om het wildbeheer op orde te houden.
Samen met een ervaren rot heb ik een paar uur in een kijkhutje doorgebracht. Het observatieluik had ongeveer de grootte van een breedbeeld-televisie. Maar het beeld en het geluid was eindeloos mooier: het avondlied van de vogels, gekraak in de bosjes van zwijnen die nieuwsgierig naar het terrein voor de kijkhut kwamen waar we mais hadden gestrooid; het gesnuif en gewroet van de zwijnen in de grond.
Na afloop kwamen alle tellers bij elkaar om het aantal getelde zwijnen te melden. Het waren er dit jaar een stuk minder als vorig jaar. De strenge wintermaand december heeft veel zwijnen de das om gedaan. Dat wordt minder afschot dus. De voortplantingsdrift van wilde zwijnen is echter enorm. Een populatie kan zich in een goed voedseljaar met 225% vermeerderen. Wildbeheer is nodig, dus.
Mijn mobiele telefoon had ik in de kijkhut op tril-stand gezet. Ik voelde hem voortdurend trillen, vanwege alle mails die binnen kwamen van bezorgde pgb-houders. Het contrast tussen het beleven van die mooie avond en de inhoud van de talloze mailtjes die ik die avond ontving was groot.
Na de kijkhut sta ik weer met beide benen op de grond, klaar om de strijd met het kabinet over verkeerde bezuinigingen in de zorg aan te gaan!