Pensioen? Blijven doen! - Hoofdinhoud

Daar stond ik dan. Voor mij een zaal vol eerbiedwaardig grijze hoofden. Uitgenodigd door de NVOG, een koepelorganisatie van gepensioneerden, ging ik in debat over de toekomst van het pensioen. Ik voelde me jong, maar niet onbezonnen.

‘Pensioen? Blijven doen!’ was hun kreet. Helemaal mee eens. Maar de grote vraag voor nu is: hóe gaan we het doen? Volgens mij ligt de sleutel in één woord: solidariteit. Solidariteit tussen jong en oud, én tussen oud en jong. Want nadenken over de toekomst moeten we met elkaar doen.

Ouderen maken zich zorgen en dat is heel begrijpelijk. Jarenlang hebben ze hun pensioenpremies betaald, met het vooruitzicht onbezorgd van hun oude dag te kunnen genieten. Gepensioneerden moeten er op kunnen vertrouwen dat hun pensioen toereikend is om van te leven. Daar hebben ze ook recht op. Maar het afgelopen jaar is de zekerheid minder geworden. Pensioenfondsen zijn in de problemen gekomen door de financiële crisis. Er ontstonden opeens tekorten in de pensioenpotten. Het heeft duidelijk gemaakt dat ons pensioenstelsel niet zo houdbaar is, als altijd gedacht.

Als we nadenken over oplossingen, moeten we zoeken naar een balans. Waarbij iedereen meehelpt de toekomst betaalbaar te houden. Dat vraagt wat van jongeren én ouderen. We moeten voorkomen dat de pensioendiscussie straks een generatiediscussie wordt.

De ChristenUnie maakt deze afgewogen keuze. Eerst en vooral, het is geen nieuws meer, moeten we langzaamaan de pensioenleeftijd gaan verhogen. Dat kan ook, omdat we - gelukkig! - allemaal langer en in goede gezondheid leven. Uiteraard moet de verhoging langzaam ingevoerd worden, zodat iedereen er zich op voor kan bereiden. Hiernaast moeten we kritisch kijken naar het beleggingsbeleid van pensioenen. We kunnen ons geen grote risico's meer permitteren en de fondsen moeten een eerlijk beeld geven van het te verwachten rendement. En in geval van nood, zullen premies wellicht omhoog moeten. Daar moeten we eerlijk over durven zijn.

Deze maatregelen zullen met name de jongere generatie gaan raken. Dat vraagt ook om een tegenbod van de oudere generatie. Bijvoorbeeld door in krappe tijden een keer niet te indexeren. Dat zijn geen makkelijke keuzes. Maar een gezonde blik op de toekomst betekent zorgvuldige en eerlijke afwegingen. Die toekomst stelt ons voor grote uitdagingen. Alleen samen kunnen we die uitdagingen aan!