Schokkend nieuws op werkbezoek - Hoofdinhoud

Gisteren waren we als fractie op werkbezoek in Zeeland. Daar hoorden we het vreselijke nieuws, dat opnieuw twee Nederlandse militairen om het leven zijn gekomen in Uruzgan. Onder de gesneuvelden is de zoon van de nieuw aangetreden Commandant der Strijdkrachten. De dag ervoor was er nog de indrukwekkende commando-overdracht op het Binnenhof, een bijzonder feestelijke dag. En nu dit bericht... Wat een aangrijpend contrast! Vanzelfsprekend blijft zulk schokkend nieuws je de hele dag bezighouden. ’s Avonds laat op weg naar huis hoor ik tot mijn ergernis alweer de resultaten van nieuwe peilingen over de steun voor het optreden in Uruzgan. Kunnen die peilers echt niet even wachten? Een schrijnend gebrek aan piëteit.

In Zeeland hebben we in een lange dag veel gezien en gehoord. Over wonen en werken in Goes, de dilemma’s rond de bedrijfsverplaatsing van een betonbedrijf, de problemen van de mosselsector in Yerseke, de leefbaarheid in de kleine kernen van Reimerswaal. Een waardevol programma, dat we afsloten met een bijeenkomst in Goes. Daar presenteerden we ons tien-punten plan voor Zeeland.

Vanmorgen ben ik in Leusden geweest bij een conferentie van de Vereniging voor Wijsbegeerte van het Recht. Ik vond dat een enorm interessante ervaring. Mij was gevraagd eens te terug te blikken op de gang van zaken aan het eind van 2006, toen er een patstelling ontstond rond Kamer en kabinet rond een motie over het generaal pardon en een motie van afkeuring tegen minister Verdonk. Ik heb mijn betoog met bespiegelingen over recht en politiek afgesloten met de banale opmerking, dat merkwaardige manoeuvres van Kamer en kabinet zich vaak in het nachtelijk debat afspeelden. Het zou wel eens heel goed kunnen zijn als we juist gevoelige Kamerdebatten op tijd zouden stoppen, en er gewoon eens een nachtje over zouden slapen….