Antwoord op de islamisering

Met dank overgenomen van C.G. (Kees) van der Staaij i, gepubliceerd op zaterdag 29 september 2007.

De SGP ziet uit naar de hernieuwde doorwerking van de Bijbelse boodschap in politiek en maatschappij. Bij allochtoon en autochtoon! Tegen die achtergrond kan de groei van de islam ons alleen maar verdrieten. Deze godsdienst staat haaks op het dienen van God naar Zijn Woord en de hartelijke belijdenis dat Christus de Weg, de Waarheid en het Leven is. Het is triest dat het door het christendom gestempelde gelaat van de Nederlandse samenleving wordt aangetast. Steeds meer en steeds grotere moskeeën verschijnen, terwijl door de kaalslag van de secularisatie christelijke kerken verdwijnen.

Het is bepaald niet voor het eerst dat de SGP dit geluid laat horen. Niet pas na 11 september, maar al veel eerder. Toen het nog politiek correct was om positief te zijn over de multiculturele samenleving, uitte de SGP daar al zorgen over. Maar steeds was en is het refrein van de kant van het kabinet: „We willen wel optreden tegen gewelddadige uitwassen, maar met de islam zelf is niets mis.” Helaas wordt zelfs niet geprobeerd om ten minste een dam op te werpen tegen bijvoorbeeld megamoskeeën of indringende gebedsoproepen vanaf minaretten.

De houding van de regering vloeit voort uit een extreem gelijkheidsdenken. De overheid wil geen enkel verschil maken tussen overtuigingen. De SGP denkt daar heel anders over. Het is onterecht als alle godsdiensten op één hoop worden gegooid. Krampachtige neutraliteit doet geen recht aan de taak van de overheid als Gods dienares en miskent bovendien de historische identiteit van ons land. Bovendien: centrale begrippen uit de islam, zoals ”jihad”, lenen zich gemakkelijk voor geweld en onderdrukking van andersdenkenden. De praktijk in tal van islamitische landen bewijst het.

De SGP-inzet is en blijft om met alle wettige middelen de islamisering tegen te gaan. Veel energie moet worden gestoken in het voorkomen en bestrijden van radicalisering en de aantasting van de rechtsorde. Wij zijn daar alert op en steunen ook voorstellen van anderen, als die daadwerkelijk kunnen helpen. Daadkracht is geboden. Doordachte voorstellen halen vaak niet de massamedia, maar vinden soms wel politieke steun. Een recent voorbeeld: terwijl allerlei opzienbarende moties tot niets leidden, werd onlangs de SGP-motie om geweldsverheerlijkende islamitische lectuur aan te pakken door een Kamermeerderheid gesteund.

Problemen rond de integratie van moslims in Nederland moeten onomwonden besproken kunnen worden. Maar wel waardig. We hebben het niet over ”ongedierte”, maar over medemensen en medeburgers.

Daadkracht is iets anders dan onbesuisdheid. Voorkomen moet worden dat met het badwater ook het kind wordt weggegooid. Als lukraak wettelijke wapens worden gesmeed tegen de islam, kunnen die zich in het huidige geestelijke klimaat makkelijk keren tegen de vrijheid om God naar Zijn Woord te dienen. Dan zijn we nog vérder van huis! Naast de islamitische jihad is er namelijk ook een seculiere jihad gaande. De SGP-overheidssubsidie is niet afgepakt door een actie van radicale moslims, maar door de inzet van fanatieke seculiere gelijkheidsstrijders. Het weerstaan van de islam moet samengaan met het voorstaan van een Bijbels genormeerd beleid. Een halve waarheid, hoe krachtig verwoord ook, is een hele leugen.

Fundamenteel is ook dat we er met een pakket stevige overheidsmaatregelen niet zijn. Zo’n houding miskent de geestelijke strijd die woedt. De overheid moet doen wat zij kan en mag. Maar uiteindelijk schiet de arm van de overheid tekort om harten te veranderen. Daar is meer voor nodig. Dit raakt ook de taak van de kerken.

Samenvattend: de SGP-benadering onderscheidt zich van de overgrote meerderheid doordat ze helder stelt dat de overheid niet neutraal mag en kan zijn in de geestelijke strijd die woedt. Die benadering onderscheidt zich óók van degenen die met veel bombarie ’oplossingen’ aandragen die in de praktijk niets oplossen. Kortom: een gefundeerd eigen geluid.