Wereldburger - Hoofdinhoud
Met de stemmingen op dinsdag worden in feite debatten afgesloten die in de week ervoor hebben plaatsgevonden. Opvallend is dat het heftige debat over de Islam van vorige week, meer rumoer veroorzaakte, dan concrete resultaten in de zin van aangenomen kamermoties waarin het kabinet om een bijstelling van het beleid wordt gevraagd. Daarom was ik er blij mee dat onze SGP-motie waarin het kabinet wordt gevraagd om daadwerkelijk op te treden tegen geweldverheerlijkende islamitische lectuur, vandaag een riante kamermeerderheid kreeg.
Op een steenworp afstand van het Kamergebouw woonde ik vanmiddag nog een boeiende lezing bij van de filosoof Ad Verbrugge, georganiseerd door de Raad voor het openbaar bestuur. Tussen kosmopolitisme en provincialisme, was het thema. Vooraf hield discussieleider Hilhorst in de goed gevulde zaal een kleine peiling: wie ziet zich als kosmopoliet? Wie noemt zich provinciaal? Uit verzet tegen de arrogantie van de kosmopolieten heb ik prompt met een kleine minderheidj gekozen voor de provincialen! Maar het is natuurlijk een vals dilemma.
Dat kwam ook wel naar voren in de lezing van Verbrugge. Enerzijds is er de trend van globalisering, een grenzeloze wereld, een door de moderne techniek ontgrensde belevingswereld. De globalisering is onmiskenbaar. Maar Verbrugge stelde daar tegenover dat die globalisering vaak geïdealiseerd wordt, zelfs dwangmatig ermee wordt omgegaan. Dan wordt gemakkelijk laatdunkend neergezien op zogenaamde provincialen die het belang van kleinschaligheid beklemtonen, het belang van fysieke gemeenschap waarvan mensen deel uitmaken. Terwijl juist die verworteling in gemeenschappen wezenlijk is voor mensen, en er een schreeuwend gebrek aan gedeelde vormen is, een behoefte aan een nationale identiteit. Het is bepaald niet aantrekkelijk om een virtuele wereldburger te zijn, terwijl je je eigen buurman niet meer kent. Een inspirerend betoog!