Doopdienst: “Mens, niet meer weg te denken”. - Hoofdinhoud
Gisteren doopdienst in mijn kerk, de Amsterdamse Ekklesia. Feest en een overvolle bak, want zes kindjes met veel familie extra.
Geboren zijn is een vreemd geluk, zegt Huub Oosterhuis. Dat is het geheim van geboren worden: je bestaat. Je bent niet meer weg te denken. En dan maar hopen dat andere mensen het goed vinden dat je hier bent.
Want de Ekklesia zou de Ekklesia niet zijn, wanneer we niet alleen aandacht hadden voor de kinderen van onze eigen gemeente, maar beseffen dat er meer mensen zijn in Nederland, die niet zo warm verwelkomd worden. Zo stelde Oosterhuis ons Bamba Kamara voor. In 1982 geboren in Sierra Leone waar de burgeroorlog uitbrak toen hij negen was, getraumatiseerd gevlucht toen hij twintig was, weg uit die brandende, schreeuwende stad. Hij kreeg een tijdelijke verblijfsvergunning, leerde Nederlands, werkte in de groenvoorziening en was daar gelukkig.
Toen liep zijn verblijfsvergunning af. Er volgde vier jaar zwerven, en daarmee speelde ook zijn trauma weer op - depressief, suïcidaal. Maar toch wees de IND zijn nieuwe aanvraag af. Sierra Leone is wel veilig genoeg vinden ze. En dat hij daar niet behandeld kan worden vinden ze geen bezwaar, want dat kan wel in het buurland Senegal. Ja, maar daar spreken ze Frans, en geen Engels zoals in Sierra Leone, en ook geen Nederlands. Dan moet hij maar een tolk nemen, oordeelt de IND. De Haagste rechtbank verwierp dat argument. De IND ging in hoger beroep, want ze willen Bamba Kamara er nog steeds uitzetten. Het wachten is op het oordeel van de Raad van State. Zo gaat dat in Nederland, wanneer je niet hoort bij die gelukkige kindjes die hier geboren zijn uit Nederlandse ouders, de kindjes die we mee op weg helpen in een leven zoals dat voor kinderen hoort. Dat je thuis bent, geborgen, gewenst, dat je op je omgeving rekenen kunt.
Het was een mooie dienst. Voor mij een ontroerend moment toen de kleine Imme werd gedoopt, met haar twee moeders, en de twee mannen die er mee voor hebben gezorgd dat Imme onstond - en die haar bij zullen staan in het leven. Ik kom nog uit de tijd dat het niet te geloven was dat zoiets ooit mogelijk zou zijn. En dat in een kerk. Dat we haar en haar ouders en mensen die er voor haar zijn, haar bestaan in konden zingen. Hoor het maar, herinner het je maar, je gaat ons aan, nooit zul je alleen zijn.
Anders dan Bamba Kamara, nu 28, van wie we nog niet weten of we hem voldoende bij kunnen staan. “Heb liefde tot je naaste die een mens is zoals jij.”