Herdenking in de Rivierenbuurt - Hoofdinhoud
Ik vertelde het al eerder: de Rivierenbuurt in Amsterdam, waar ik sinds een paar jaar woon, is een speciale plek voor de Dodenherdenking. 17.000 joden woonden in deze buurt, 4000 overleefden de oorlog. En hier, in de tramremise in de Lekstraat, begon de februaristaking. Het is niet voor niets dat dit een van de weinige wijken is in Amsterdam, waar ik nog zoveel vlaggen halfstok zie hangen.
Traditie: een stille tocht van de speeltuin, waar eens de jodenmarkt was, en nu het Kindermonument staat, naar de fusillade plaats Rozenoord aan de Amstel, waar op het einde van de bezetting nog meer dan honderd mannen werden doodgeschoten.
Vorig jaar was ik vereerd dat ik de speech mocht houden (hier), dit jaar is het naast Paul Slettenhaar, voorzitter van de stadsdeelraad Lex Kater die het woord mag voeren. Hij vertelt hoe hij de geschiedenis van zijn in de oorlog verspreide joodse familie herontdekte aan de hand van gevonden brieven en foto’s. Hoeveel het hem deed. Hij schreef er een boek over: Het geheim van Adderhorst, Geluk en verdriet van een joodse familie. (Hier)
Het is opnieuw ontroerend: de oude mensen, de laatste nog levende getuigen, maar ook de jongeren die er zijn. Naast me zucht een vrouw met grijs haar: je raakt het nooit meer kwijt, zegt ze. Ik weet het: naarmate je zelf ouder wordt komen de doden van toen, de geliefden die zijn verdwenen dichterbij, alsof we ze op deze ene dag in het jaar, weer kunnen begroeten. Zij die er niet meer zijn zijn er nu wel, even.
(Lex Kater)
En hier meer foto’s:
En hier het filmpje over de vondst van de foto’s en brieven van de familie van Lex Kater: