Nieuwjaarsblog - Hoofdinhoud
Het gaat goed met Den Haag: mijn wens voor 2011.
Den Haag blijft aantrekkelijk. Het aantal inwoners stijgt. Als het goed is, bereiken we in 2011 de mijlpaal van 500.000 inwoners. Ik word daar blij van. De stad met zoveel anderen te kunnen delen: het strand, de duinen, ADO, de binnenstad, de parken, theaters en musea, restaurants, Haagse humor. Dat is niet vanzelfsprekend. Rotterdam bijvoorbeeld kachelt achteruit, zo blijkt uit de laatste CBS-cijfers. Om nog maar niet te spreken van de krimpregio’s in het noorden, Limburg en Zeeland. Dat lijkt leuk, lekker rustig, maar dat is het niet. Ondernemers en voorzieningen hebben daar last van. Daardoor ontstaat minder dynamiek en voor je het weet, zit je in een spiraal naar beneden. Ik heb in mijn leven meegemaakt dat Den Haag kromp, van meer dan 600.000 inwoners naar circa 430.000 inwoners. Vooral in de jaren tachtig liet zich dat zien en voelen: de binnenstad zag er niet uit, bedrijven sloten (Hus, Vredestein en vele andere), mijn eigen vader werd ontslagen, jongeren kwamen niet aan het werk, no future. Dat nooit meer is altijd mijn drijfveer geweest. Daarom ja tegen de vernieuwing van de binnenstad met het stadhuis als aanjager, de sloop van de Zwarte Madonna, de aanpak van de Scheveningse havens en badplaats, Laakhavens, Wateringse Veld, Ypenburg, Leidschenveen, de structuurplannen, het nieuwe stadion, Den Haag als internationale stad van recht en vrede, enzovoort, enzovoort. Stilstand is achteruitgang.
En nu? De torens rondom CS en in de binnenstad krijgen gestalte, maar het gebouw M gaat niet door. Het stadskantoor aan de Leyweg nadert z’n voltooiing, maar de nieuwbouw van woningen in Zuidwest stagneert. De boulevard van Kijkduin is prachtig vernieuwd, maar verder staat de ontwikkeling stil. Rondom de Tweede Haven is wel wat gebeurd, maar het Norfolkterrein wordt gebruikt voor opslag. Europol is bijna klaar, maar de plannen voor Eurojust stuiten op verzet vanuit de buurt. Randstadrail is een succes, maar je kunt nog steeds niet vanuit Zoetermeer zonder overstappen naar Scheveningen. Plannen voor de Binckhorst, de Laakhavens, de Erasmuszone, de lijn 11-zone, Kijkduin, Scheveningen: veel stagneert als gevolg van de crisis. Dat stelt het gemeentebestuur voor nieuwe uitdagingen. Ik wens ze daarbij alle succes toe. En hoop oprecht dat ze - hoe breed de coalitie nu ook is - er samen de schouders onder willen zetten. Want alleen dan kan het. Den Haag als internationale stad van recht en vrede is wat dit college verbindt en onderscheidt van bijna alle oppositiepartijen, die op uiteenlopende wijzen de blik toch meer naar binnen hebben.
Den Haag als internationale stad van recht en vrede is ook de beste wijze om het grote vraagstuk van de integratie in deze stad aan te pakken. Hoe kan Den Haag een bijdrage leveren aan de internationale rechtsorde, als het zelf niet in staat zou zijn de rechtsorde in de eigen stad vorm te geven? Gelijke kansen en plichten voor iedereen, ongeacht achtergrond, om een bijdrage te leveren aan de gemeenschap die we als groengelen vormen. Deze boodschap is een uitdaging voor zowel nieuwkomers als voor degenen die hun stad langzaam meer zeker zien veranderen. Dat betekent een keiharde opstelling ten opzichte van xenofobe geluiden zoals soms uit de hoek van de PVV. Niet meebuigen, maar bestrijden. Dat betekent ook een effectieve aanpak van degenen die op een andere wijze het internationale Den Haag onder druk zetten, door criminaliteit, door intolerantie of nog erger.
Gebruik in deze financieel moeilijke tijden juist de kracht van de mensen in de zorg, het onderwijs, de cultuur, het welzijn, in de buurten, om samen met hen een agenda voor de stad te maken. Ik proef onder jonge mensen totaal geen berusting of pessimisme, integendeel. Ik bespeur een grote behoefte aan het gestalte geven van wat ik zou willen noemen nieuw actief burgerschap. De gemeente kan zich onderscheiden door actief op zoek te gaan naar de eindeloze stroom initiatieven, respectievelijk deze uit te lokken door mensen uit te nodigen mee te denken over het oplossen van problemen van welke aard dan ook. Een Haags Wikipedia, is dat er al?
Als oud-bestuurder van mijn geliefde stad kost het me dagelijks grote moeite om niet van alles te vinden van de wijze waarop opvolgers de problemen aanpakken. Volgens mij heeft nagenoeg iedereen daar moeite mee, of het nu gaat om voormalig premiers (Lubbers), voormalig voetballers (Cruijff), of wie dan ook. Ik wens mezelf de wijsheid toe om in 2011 de verleiding te weerstaan me openlijk uit te laten over het werk van mijn opvolgers. Ik denk dat deze Nieuwjaarsblog voldoende het karakter heeft van een kersttoespraak om zo opgevat te kunnen worden.