Kabul - Hoofdinhoud

Na drie dagen Pakistan vliegen we in 1 uur van Islamabad naar Kabul. Eerst over de Indus en dan- fel wit in een oranje gloed van de opkomende zon -prachtig zicht op de 5.700 meter hoge toppen van het Hindu Kushgebergte, een uitloper van de Himalaya. Afghanistan ziet er vanuit de lucht ruig en desolaat uit. Na de landing worden we in gepantserde terreinwagens gepropt en rijden we naar de Nederlandse ambassade. Twee jaar geleden was ik ook in Kabul en het straatbeeld is veranderd: veel meer auto's en overal straathandel. maar ook meer roadblocks en meer bewaking. De dreiging van zelfmoordaanslagen is voelbaar. De hele dag worden we op de ambassade gebriefd door ambassademedewerkers, ambassadeurs van andere landen en vertegenwoordigers van de Afghaanse samenleving. de Afghanen die we spreken zijn kritisch op hun eigen regering en met name over de corruptie. Een moedige Afghaanse mevrouw waarvan ik de naam bewust niet noem,vertelt over het leven van vrouwen in Afghanistan. Geweld tegen vrouwen neemt toe. Ze huivert bij de gedachte dat de Taliban terug komen omdat het dan voor vrouwen helemaal uitzichtloos wordt.

Hekmat Karzai, een neef van de president bespreekt de recente geschiedenis van Afghanistan en vertelt over de oorlogsmisdaden die tijdens de 90er jaren zijn gepleegd door de diverse strijdende partijen. Het parlement heeft een amnestiewet aangenomen waardoor het onmogelijk wordt om oorlogsmisdadigers te vervolgen. De president moet deze wet nog bekrachtigen. Het lijkt me onverstandig om oorlogsmisdadigers ongestraft te laten ontkomen en ik vind dan ook dat de Nederlandse regering zich moet uitspreken tegen deze amnestiewet.