Naar de gevangenis. - Hoofdinhoud

Vandaag openen enkele justitiële inrichtingen hun poorten voor bezoekers. Tijdens werkbezoeken heb ik al diverse inrichtingen van binnen gezien en iedere keer vind ik het weer een indrukwekkende ervaring. Daarom ga ik vandaag met enkele gezinsleden naar een huis van bewaring, de koepelgevangenis in Arnhem. het gebouw is indrukwekkend en dan vooral de koepel zelf. Er zijn nog 2 andere koepelgevangenissen in Nederland, Breda en Haarlem. deze koepelgevangenissen zijn al in gebruik vanaf de 19e eeuw. Tijdens de tweede wereldoorlog werden verzetsmensen hier opgesloten. Cel nr.1, de dodencel, waar mensen de laatste nacht wachtten op hun executie werd ons gewezen. Deze cel is afgesloten uit respect voor hen die hier hun laatste uren hebben doorgebracht en wordt nooit meer gebruikt. In Arnhem zitten 250 gedetineerden, verscheidene met 2 op één cel. we zijn in een ( lege) cel geweest en het lijkt me absoluut geen pretje. Via matglas kun je een klein beetje raden wat voor weer het buiten is. De cel is ongeveer 2 bij 3,5 meter en daarin een bed, een wc, wastafel en een plank als bureau/tafel. En als je met z'n tweëen zit een stapelbed. Binnen is een enorme ruimte en kun je alle celdeuren zien. Toen wij met een groep door die centrale ruimte liepen, gingen de gedetineerden bonken tegen hun stalen deuren, een onheilspellend geluid dat resoneerde door die grote koepel. de groep werd begeleid door enkele gevangenbewaarders en wat opviel, was de aardige manier waarop ze over hun werk en over gedetineerden spraken. en zo hoort het ook. Nederland is een beschaafd land en daarbij hoort een humaan detentiebeleid.Goed dat de poorten opengingen voor het publiek en petje af voor de professionaliteit en de betrokkenheid van het justitiepersoneel.