Robuuste verbindingszônes - Hoofdinhoud

vandaag op werkbezoek geweest met de vaste commissie voor landbouw en natuur in Overijssel. Je begint steeds meer het gevoel te krijgen dat de volgorde omgedraaid moet worden. De reconstructie van landbouwgebieden, die begonnen is om zo goed mogelijk dierziekte-uitbraken te voorkomen en bestrijden, leidt tot het verplaatsen van boerenbedrijven vanwege natuurontwikkeling. Ik hou zeer van natuur, maar ook van voedsel. Boeren produceren voedsel en dat doen zij over het algemeen in prachtige boerennatuur. Het eerste bedrijf dat we bezochten, had 3 jaar geleden besloten om mee te werken aan verplaatsing. maar ze zitten nog op dezelfde plek. Wat dat niet betekent voor zo'n gezin en voor oma die in een huisje naast het bedrijf woont! Dit bedrijf heeft 1200 vleesvarkens en een inmiddels verkocht melkquotum waarmee 50 koeien gemolken konden worden. het bedrijf ligt aan de voet van de Holterberg,een prachtig natuurgebied van 5000 hectares. Ergens moet toch een grens zijn ! waarom moeten die 1200 vleesvarkens dan met veel gemeenschapsgeld verplaatst worden? We vervolgden het bezoek naar een bedrijf dat tegen een robuuste verbindingszône aan komt te liggen. Dit is een verbindingsgebied tussen natuurgebieden. Maar het wordt niet omrasterd, dus als er een ziekte uitbraak is, bestaat het risico dat de virussen zich via deze zônes over grote afstand kunnen verplaatsen. Nu zegt men dat deze zônes niet voor grote zoogdieren bedoeld zijn. Waarvoor dan wel? Ik begrijp de gedachte wel, maar is dit alle overlast en geld wel waard? Een robuuste verbindingszône belemmert de bedrijfsvoering van aangrenzende bedrijven, ziekterisico's worden echt niet minder en het lijkt net of boerenland géén natuur is! Als ik een veldmuis zou zijn, vervolg ik dwars door het boerenmaïsland mijn weg en volg ik niet de bordjes 'robuuste verbindingszône'!