Yad Vashem - Hoofdinhoud

Voor de derde keer bezoek ik Yad Vashem, het herinneringsmonument voor de holocaust in Jeruzalem. Weer ben ik diep onder de indruk. Op een indrukwekkende manier wordt de lijdensweg van de Joden en de genocide op hen tijdens de tweede wereldoorlog weergegeven. Het gebouw is een sleuf door een berg en begint met een videocompilatie van het Joodse leven voor de tweede wereldoorlog en langzaam maar zeker wordt je de ellende ingetrokken. een knappe combinatie van voorwerpen, foto's, videoboodschappen van getuigen en oud en authentiek filmmateriaal. Aan het einde is een ruimte waarin de namen van allen die zijn omgekomen, in boeken wordt bewaard. Het dak is een rond gewelf vol met foto's. In het midden een diepe put met onderin water waarin het gewelf met de foto's weerspiegeld wordt. na deze ruimte loopt de centrale gang licht omhoog om te eindigen in een balkon dat uitzicht biedt op de heuvels van Jeruzalem. De hele delegatie was na afloop stil in de bus.We moeten niet vergeten hoe getraumatiseerd dit land is door dit verse, nog bloedende verleden. Het is toch niet gek dat zij fel reageren op de Iraanse president of op Hamas en Hezbollah, die hen in feite een nieuwe poging tot vernietiging voorspiegelen? Bovendien zijn deze dreigingen uiterst serieus en de kwetsbaarheid van Israel is overal zichtbaar. Het verleden mag geen carte blanche zijn om alles goed te keuren, maar dat Israel als geen ander land waakt over veiligheid en het voortbestaan van de staat,is te begrijpen. Bij de uitgang van Yad Vashem namen we afscheid van de ambassadeur Bob Hiensch en zijn tweede man John van der Sanden. Zij hebben ons uiterst professioneel terzijde gestaan in het volle programma. We begonnen de dag met een werkontbijt met Jossi Gal, oud-Israelisch ambassadeur in Nederland en hadden met hem een heftige discussie, o.a. over onze ervaringen in Hebron. Vervolgens dus het bezoek aan Yad Vashem en daarmee eidigde ons programma in Israel. De bus brengt ons nu naar Ramallah.........

Onderweg stoppen we in oost-Jeruzalem bij het hoofdkwartier van OCHA, United nations Office for the coordination of humanitarian affairs in occupied Palestinian territory. het beeld dat geschetst wordt van de vele versperringen in bezet gebied stemt niet vrolijk. In feite is het hele gebied opgeknipt in hele kleine delen en daartussen zijn hekken, wegen waar Palestijnen niet overheen mogen en vele checkpoints. we vervolgen de weg naar Ramallah en ik had me daar een grote rotzooi bij voorgesteld, maar het tegendeel is waar. Het is een keurige stad, die lijkt ( en in feite ook is!) op een buitenwijk van Jeruzalem. eerst gaan we naar het parlement waar we een gesprek hebben met de deputy speaker en enkele parlementsleden. Hierna gaan we naar een ander deel van de stad waar we een gesprek hebben met Saeb Erekat, de onderhandelaar namens de Palestijnen. Op het eind van de dag hebben we een ontmoeting van een uur met premier Salam Fayad. Allen zijn uitermate bezorgd over de situatie zoals die nu bestaat met gaza onder controle van Hamas. De Palestijnen zijn zelf verdeeld over de beste strategie om met Hamas al dan niet om te gaan. Ik sta nog steeds achter de motie die ik twee jaar geleden heb ingediend en die door een kamermeerderheid is aangenomen. Zolang Hamas Israel weigert te erkennen, het geweld niet afzweert en reeds bestaande verdragen tussen Israel en de Palestijnse autoriteit niet erkent, is Hamas een terroristische organisatie en met terroristen praat je niet. Het was weer een indrukwekkende en heftige dag vol tegenstrijdige emoties. 70% van zowel de Israeliers als de Palestijnen willen zo snel mogelijk vrede en 2 staten die elkaars veiligheid garanderen. Waar wachten we op ??