Quneitra - Hoofdinhoud

Gisterochtend na een reis van een uur door de woestijn arriveren we bij de Syrische grens. Hier worden we opgewacht door onze ambassadeur in Syrie, Desiree Bonis en enkele leden van haar staf. Maar ook de voorzitter van de commissie Buitenland van het Syrische parlement, Suleiman Haddad, is naar de grens gekomen om ons welkom te heten. In een ontvangstzaal gaan we allemaal zitten en krijgen we koffie. Vervolgens begint deze mijnheer een half uur durende discussie met mij. De rest van de delegatie zit er wat doelloos bij. Ik kan ter sprake brengen dat het een mooi gebaar kan zijn als Syrie het stoffelijk overschot van een 20 jaar geleden omgekomen spion zou teruggeven aan Syrie. Haddad reageerde niet negatief maar zei dat daar van de andere kant dan wel wat tegenover moest staan. Een gebaar zonder tegengebaar bestaat niet in het midden oosten! We vervolgen de tocht naar de Golan..

Onderweg veel bedoeienen in tenten met schapen. Op de berg Hermon ligt nog een klein beetje sneeuw. We komen aan op het hoofdkwartier van UNDOF. Dit is de VN missie die het bestand tussen Syrie en Israel bewaakt. Over de Golan loopt een smal afgebakend gebied dat door 1200 VN militairen, Oostenrijkers, Polen en ondersteuning door Japan en India, bewaakt wordt. We krijgen een briefing door de commandant, de Oostenrijkse generaal majoor Wolfgang Jilke. Vervolgens een rondgang door de internationale zone. Midden in deze zone ligt het totaal verwoeste stadje Quneitra. Alle huizen zijn volledig verwoest en er staat nog de ruine van een ziekenhuis, een moskee en een kerk. Syrie en Israel zeggen beide dat de ander deze verwoesting heeft aangericht. Vanaf de Syrische kant kijken we bij een slagboom naar de slagboom aan Israelische kant. Tussenin ligt een gebouwtje van het Rode Kruis en een VN post. Het Rode Kruisgebouwtje wordt gebruikt als er een huwelijk wordt afgesloten. Aan beide kanten van deze demarcatielijn wonen Druzen en hele gemeenschappen zijn uit elkaar getrokken. Er schijnt een mooie film hierover gemaakt te zijn: de Drusische bruid.

We bezoeken nog een controlepost waar 2 VN militairen een week lang zitten en het gebied afturen met een enorme verrekijker. Eind van de middag vertrekken we naar Damascus. 's Avonds hebben we op de residentie een ontmoeting met Syrische mensenrechten activisten. Moedige mensen, waarvan sommigen 7 uur hebben gereisd om met ons te kunnen praten. Ik sprak met iemand wiens naam ik bewust niet noem. Hij zat jaren gevangen omdat hij wat democratie bepleitte. 7 studenten zitten nu vast omdat ze een website hadden gestart waarop meer openheid werd bepleit. Een vader was bij het gesprek. Er is sprake van een vermolmde situatie in Syrie, die doet denken aan een oostblokland vlak voor de val van de muur. Helaas werd het indrukwekkende gesprek enigszins overschaduwd door een actie van enkele leden van de delegatie. Meer daarover op mijn volgende weblog......