Ontmoeting met president Bashar al-Assad - Hoofdinhoud

Op onze laatste dag in Syrië staan een aantal ontmoetingen met de machthebbers van Syrië op het programma. Als eerste de president. Waar je ook bent, overal zie je zijn portret. Soms flatgebouw groot, maar ook in de etalage van vrijwel ieder winkeltje in de souk. We worden opgehaald door 4 grote zwarte paleis audi's en scheuren in escorte door Damascus. Het paleis ligt op een heuvel boven de stad. Dit is slechts zijn werkpaleis want de president woont, conform de socialistische Baath ideologie, met zijn gezin in een gewone woonwijk van Damascus in een appartement op de derde etage. maar het werkpaleis mag er zijn. Een lange kaarsrechte weg omhoog en aan het eind een strak, modern paleis. Samen met de ambassadeur stap ik uit de auto op een grote rode loper. Deze loper volgen we een paar honderd meter door een witmarmeren ontvangsthal. Aan het einde van deze hal koperen deuren die gelijktijdig open gaan en daar staat de president. Voor deze ontvangst is maximaal 3 kwartier uitgetrokken en in overleg met delegatie en ambassadeur heb ik een speech voorbereid waarin ik nadrukkelijk aandacht vraag voor de mensenrechtensituatie in Syrië( speech staat op website onder standpunten/buitenlandse zaken). Natuurlijk wel vriendelijk verpakt, maar ik noem een aantal gevangen dissidenten bij naam. De verwachting was dat deze speech de lengte van ons bezoek aanmerkelijk zou verkorten, maar het tegendeel was het geval. Mijn verwijzing naar het vorige vak van de president - oogarts - deed hem opveren en hij ging er eens goed voor zitten. Alle delegatieleden kregen de kans om een vraag te stellen en we hebben 1 uur en 3 kwartier met hem op zeer open wijze gediscussieerd. Hij bleek zeer gereserveerd te staan tegenover fundamentalistische bewegingen zoals Hamas en Hezbollah. Hij wil hervormingen maar zei dat als hij te snel gaat, hij volgend jaar met een lange baard op zijn stoel moet zitten. Het was een uiterst interessante ontmoeting en dit stelde de andere ontvangsten enigszins in de schaduw. Maar ook deze bezoeken waren interessant......

We spraken na de president met de voorzitter van het Syrische parlement, Mahmood Abrash, de groot mufti van Syrië, Hassoun, de minister van buitenlandse zaken Walid Moallem en vice premier Dardari.

Aan de minister van buitenlandse zaken heb ik gevraagd of Syrië niet als gebaar van goede wil de stoffelijke resten van Eli Cohen kan teruggeven aan de nabestaanden. Deze Israëlier is 20 jaar geleden geëxecuteerd in Syrië. De minister van buitenlandse zaken zei dat er eerst vrede moest zijn en dat eerst de Golan weer teruggegeven moet worden voordat Syrië over deze zaken wil praten. Dit antwoord was te verwachten, maar door er nadrukkelijk om te vragen, gaf ik wel aan dat zo'n gebaar door ons zeer zou worden gewaardeerd.

Het vliegtuig vertrok om 4 uur Na het laatste gesprek reden we met een noodvaart naar het vliegveld en werden per auto tot aan de vliegtuigtrap gebracht. We namen afscheid van de ambassadeur en haar staf die door de organisatie van een goed programma en professionele begeleiding dit bezoek aan Syrië tot een groot succes hebben gemaakt. Via Wenen vliegen we naar huis. Tijdens de tussenstop in Wenen krijg ik van de vice-voorzitter Alexander Pechtold namens de delegatie een mooie antieke Syrische schaal.Ik ben er blij mee en heb zo een tastbare herinnering aan een vermoeiende , maar zeer interessante reis met hoogte- en dieptepunten door het complexe Midden-Oosten.