Erdogan

Met dank overgenomen van H.J. (Henk Jan) Ormel i, gepubliceerd op donderdag 17 januari 2008.

vanmorgen begonnen met een gesprek met de vertegenwoordiger van de Europese commissie, Pierini. Daarna naaar Haci Bektas, een Alevietenvereniging. De Alevieten zijn een minderheid in Turkije die het moeilijk heeft. Ze belijdenb een liberale vorm van de Islam en sommigen noemen het zelfs geen Islam. De Turkse regering erkent hen niet als minderheid. Op een bevolking van 72 miljoen wordt het aantal Alevieten op 15 miljoen geschat, een substantiele minderheid. We lunchen op de residentie. We hebben hier een gesprek met diverse vertegenwoordigers van human right organisations, o.a. de voorzitter van de Turkse afdeling van Amnesty International. Ik zit naast de vrouw van de ambassadeur, Betsy Udink. Zij heeft diverse boeken geschreven over de positie van de vrouw in Islamitische gemeenschapppen. Ik ken haar van een eerder bezoek aan pakistan waar Marcel Kurpershoek toen ambassadeur was. Na de lunch gaan we naar de minister van Buitenlandse Zakewn, Ali babacan. We hebben een open discussie, o.a. over de malatya murders, een gruwelijke moord op 3 christelijke missionarissen. na dit gesprek bezoeken we het mausoleum van Atatürk. vervolgens naar het kantoor van minister president Erdogan. Na binnenkomst lopen we een rondgaande trap op en lopen recht tegen een grote beeltenis van Atatürk aan. Nu is dat niet byzonder want je ziet deze stichter van de moderne Turkse natie overal. Bovendien komen we net uit zijn mausoleum. na 10 minuten komt Erdogan er aan en een flink aantal televisiecamera's volgt onze bewegingen. Erdogan komt binnen en we praten ruim anderhalf uur met hem. Indrukwekkende en charismatische man en een boeiend gesprek. We krijgen een stropdas van Erdogan aan het eind van het gesprek. Na afloop rijden we snel naar de residentie waar we een werkdiner hebben met een professor en enkele journalisten. Hevige discussies over Armeense genocide en Turks-Cyprus. Eind van de avond moe maar voldaan terug naar hotel en nog een afzakkertje gezamenlijk in de bar gehaald. Hoe meer we horen, des te complexer de Turkse realiteit. Nu eindelijk naar bed...............