Tegen je verlies kunnen

De Eerste Kamer heeft gisteren het wetsvoorstel affectieschade verworpen. Dat gebeurde, naast tegenstemmen van onder meer de VVD-fractie, ook door toedoen van de fractie van het CDA. Duidelijk was dat minister van Justitie en Binnenlandse Zaken Ernst Hirsch Ballin, om het met dat mooie Engelse eufemisme te zeggen, 'not amused' was. Het was niet de eerste keer dat hij in de Eerste Kamer een wetsvoorstel zag sneuvelen. Ook toen toonde hij zijn aperte ongenoegen. Eigenlijk vreemd. Als je een wetsvoorstel aanvaard krijgt, de felicitaties van de Kamer in ontvangst nemen, ook van degenen die tegengestemd hebben. Maar als 'jouw' wetsvoorstel verworpen wordt, onmiddellijk bozig wegbenen.

Wij praten in ons democratische stelsel voortdurend over winnaars en verliezers, over overwinningen en nederlagen. Maar winst en verlies zijn in een democratie een kwestie van het moment, een kwestie van tijd. Het bijzondere van de parlementaire democratie is dat je de ene keer wint, de andere keer verliest. Dat je de ene keer aan de macht bent, dan weer in de oppositie zit. En daar komt in een tweekamerstelsel als het onze dan nog bij dat zo op zijn tijd een wetsvoorstel in de Tweede Kamer aanvaard wordt en dat je dan toch in de Eerste Kamer nee verkocht krijgt. Soms zelfs terwijl jouw geestverwanten in de Tweede Kamer ja hebben gezegd en hun collegae in de Eerste Kamer nee zeggen.

Ongetwijfeld zal in CDA-kringen wel nagesproken worden over het stemgedrag van de Eerste Kamerfractie bij de stemming over het wetsvoorstel affectieschade. Laat de minister dan wel zijn zegeningen tellen. Hij heeft de afgelopen jaren meermalen na de aanvaarding van wetsvoorstellen de felicitaties van de Eerste Kamer in ontvangst mogen nemen. Hij wordt bovendien door de senatoren - mag ik zeggen, van zo ongeveer alle politieke gezindten - gewaardeerd om zijn kennis van zaken en de wijze waarop hij het debat voert. Accepteer dan gewoon dat het een keer niet lukt. Laat zien dat je ook tegen je verlies kunt.

• 1. 

  VVD-politicus en bestuurskundige, die een belangrijke rol speelde tijdens de formatie 2010 en daarna minister van Buitenlandse Zaken werd in het kabinet-Rutte I. Autoriteit op het gebied van veiligheids- en crisismanagement en oprichter van COT Instituut voor Veiligheids- en Crisismanagement BV. In Rotterdam en Leiden hoogleraar bestuurskunde en elf jaar Eerste Kamerlid voor de VVD, waarvan vijf jaar fractievoorzitter. Ondernam in 2010 met Wallage tevergeefs pogingen om een Paars kabinet te vormen, met GroenLinks als vierde partij. Zijn ministerschap verliep moeizaam. Had geen al te goede relatie met zijn ambtenaren. Hij kreeg verder onder meer te maken met de terechtstelling van Iraans-Nederlandse in Iran. Verdedigde met succes deelname aan missies in Afghanistan, Libië en Zuid-Soedan en zette zich in voor een vrij internet.