Op zoek naar balans tussen solidariteit en verantwoordelijkheid - Hoofdinhoud
Afgelopen maandag had ik een boeiende bijeenkomst met een aantal ondernemers uit de achterban van de ChristenUnie. Deze bijeenkomst was georganiseerd door het partijbureau. De inbreng van de ondernemers was erg nuttig en herkenbaar en bood ook ruimte voor zelfreflectie.
De ondernemers gaven aan dat de ChristenUnie wat hen betreft nog wel meer oog zou mogen hebben voor ondernemers; ze verlangen een duidelijke economische partijvisie. Daarmee raken ze een punt waar winst valt te behalen. Wat wij aan zegeningen hebben gezien op onze inzet op het gebied van economische zaken, is de afgelopen jaren onvoldoende voor het voetlicht gekomen. Daar moeten wij de komende tijd scherper op inzetten. Daarnaast is er inderdaad geen sprake van een alomvattende economische visie of kader - hoewel de theorie van Goudzwaard over de 'economie van het genoeg' voor mij een inspiratiebron is voor dit thema.
Er zal een betere balans moeten komen tussen aandacht voor sociale- versus economische thema’s. Wat de ondernemers was opgevallen, is dat veel wet- en regelgeving tot stand komt door gebrek aan vertrouwen tussen overheid en het bedrijfsleven. Helemaal mee eens, dacht ik bij mij zelf; daar heb ik mijzelf ook weleens aan bezondigd. Vaak moet de grote groep ‘goeien’ lijden onder de kleine groep ‘kwaaien’.
Volgens een van de ondernemers die ik sprak is de leidende motivatie om een onderneming te starten, het maken van zoveel mogelijk winst. Daar ben ik het maar ten dele mee eens. De afgelopen jaren ben ik in contact gekomen met onder andere jonge ondernemers die uit andere motieven het ondernemerschap hebben omarmd. Ideële motieven bijvoorbeeld, behoefte aan zelfstandigheid, het verlangen talenten maximaal te benutten; zulke motieven spelen naast 'roeping' een belangrijke rol in deze keuze. Deze trend zie ik ook bij jonge werknemers. Laatst was er in de Tweede Kamer een bijeenkomst met young professionals uit de industrie. Zij gaven aan, voorrang te geven aan ruimte voor persoonlijke ontplooiing, creativiteit en flexibiliteit, boven een hoog salaris. Zo zie je maar weer; in dit soort zaken is er niet zoiets als één waarheid.
Een ander punt dat ik graag wil onderstrepen is dat er op sociaal-economische gebied veel meer aandacht moet komen voor de persoonlijke verantwoordelijkheid van de ondernemer, maar ook van individuele burgers. Als ChristenUnie dienen wij inderdaad niet uit het oog te verliezen dat wij staan voor een juiste balans tussen enerzijds solidariteit en anderzijds eigen verantwoordelijkheid. Ondersteunen van het bedrijfsleven is prima, maar dat mag niet resulteren in complexe subsidieregelingen en bureaucratie. Wij moeten in Nederland oppassen dat wij investeerders niet het land uitjagen naar landen zoals India. Ons investeringsklimaat moet onder andere verbeterd worden door vermindering van administratieve lasten, minder bureaucratie, meer stimuleringsmogelijkheden voor innovatie, verhoging van de productiviteit en een juiste aansluiting van onderwijs op de arbeidsmarkt.
Naast aandacht voor MKB’ers moet er ook aandacht zijn voor de grote bedrijven, merkte een ondernemer op. Daar moest ik even bij nadenken. Ja…, wel aandacht, maar niet evenveel aandacht. Hoeveel, dat zal afhangen van het onderwerp. Bijvoorbeeld bij de debatten over de wijziging van de winkeltijdenwet, móest ik wel stelling nemen tegen grote bedrijven, in het voordeel van kleine winkeliers. Daarnaast moeten wij niet vergeten dat het grootste deel van ons Bruto Nationaal Product opgebracht wordt door het MKB. Maar ik begrijp wel wat deze ondernemer bedoelde. Ook grote bedrijven zorgen voor werkgelegenheid en het ‘spekken’ van de staatskist. Uitgangspunt is dat het geld eerst verdiend moet worden, wil het uitgegeven worden. Dus nu en dan waardering uitspreken voor hun inzet, is niet teveel gevraagd. Dat zal ik zeker meenemen.
Alles bij elkaar was het erg inspirerend om te luisteren naar de verschillende ondernemers, die hun ervaringen en visies met ons wilden delen. Uitdagende visies en ideeën die wat mij betreft bruikbaar zijn om meegenomen te worden in de economische paragraaf van het ChristenUnie verkiezingsprogramma.
Cynthia Ortega-Martijn