Mooie woorden, geen daden - Hoofdinhoud

Deze week schrijf ik het weekblog voor Trouw. Zie hier mijn blog van 23 februari

http://www.trouw.nl/nieuws/politiek/article2997600.ece/Mooie_woorden__geen_daden.html

Mooie woorden, geen daden

Vandaag kom ik een beetje thuis. De campagnebus rijdt namelijk naar Bergen op Zoom, de plaats waar ik vanaf mijn zesde ben opgegroeid. Ik heb er op de basisschool en de middelbare school gezeten. Nu ben ik weer even terug en dat voelt vertrouwd.

Op de agenda staat een bezoek aan de vrijwilligersorganisatie Vrouwen Integratie Vandaag, kortweg V.I.V. Een organisatie die tot doel heeft de participatie, emancipatie en integratie van allochtone vrouwen aan de Nederlandse samenleving te bevorderen.

Een prachtig initiatief, vind ik, waar allochtone vrouwen taallessen kunnen volgen en cursussen over gezondheid, opvoeding, onderwijs en kinderopvang.

De emancipatie van vrouwen en in het bijzonder migranten gaat mij aan het hart. Ik pleit al jaren voor een bevordering hiervan. Toen minister Plasterk (Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, PvdA) drie jaar geleden aantrad had ik even goede hoop. Zijn verhaal over de voordelen voor de samenleving van meer vrouwen die werken en het bevorderen van hun positie, klonk goed. Echter, drie jaar later, zijn we nog geen stap verder en hebben de mooie woorden niet tot daden geleid.

Dat stoort mij enorm. Uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek blijkt namelijk dat de werkloosheid van vooral niet-westerse allochtone vrouwen groot is, bijna 11 procent ten opzichte van 4, 6 procent onder autochtonen. Gelukkig zijn er wel steeds meer vrouwen die onderwijs volgen. Allochtone meisjes doen het vaak heel goed op school, alleen blijkt doorstroming naar de arbeidsmarkt wel een probleem. Nog te weinig vrouwen benutten hun kansen op de arbeidsmarkt.

Dat heeft met een aantal factoren te maken. De voorlichting aan leerlingen en hun ouders over vervolgopleidingen is vaak niet voldoende en ook zijn ouders van allochtone kinderen nauwelijks betrokken bij het onderwijs van hun kind.

Daarnaast is het van belang dat we meer mogelijkheden voor vrouwen creëren, zodat zij ook daadwerkelijk aan het werk kunnen. Dat vergt een aanpassing van de kinderopvang en het terugdringen van de enorme wachtlijsten. Maar ook een flexibelere arbeidsmarkt waarin het niet vreemd is om werkdagen te hebben van half zeven tot half drie, of van twaalf tot acht.

Een organisatie als het V.I.V. heeft een enorm stimulerend effect. En leidt ertoe dat allochtone vrouwen steeds meer meedoen in de samenleving. Want de emancipatie is nog lang niet af. D66 is een emancipatiepartij bij uitstek, maar dat betekent niet dat vrouwen koste wat het kost een baan moeten hebben. Keuzevrijheid: daar gaat het mij om. Veel vrouwen willen een baan. Laten we dat mogelijk maken!

Vanavond breng ik een bezoek aan de Rotary in Rotterdam, iets totaal anders. Wordt vervolgd.