“Voor open doel.. gemist!” - Hoofdinhoud
Vorige week vond de negende editie van de FARE Actie Week plaats(Football Against Racism in Europe). Een initiatief dat gericht is op het tegengaan van discriminatie in en rondom het voetbalveld. FARE is een aan de UEFA gelieerde organisatie die in 1999 is opgericht.
6 november 2008
Van 16 tot 28 oktober deden meer dan 40 landen mee aan het organiseren van allerlei activiteiten op en rond voetbalstadions om aandacht te vragen voor de thema’s racisme en discriminatie. Het tegengaan van homofoob gedrag vormt hier een onderdeel van. Het is een publiek geheim dat homoseksualiteit en voetbal geen gelukkige combinatie is. Zo heeft de voormalig directeur van de Italiaanse voetbalclub Juventus, Luciano Moggi, een aantal maanden geleden in een televisieprogramma nog gezegd dat een homoseksuele man geen echte voetballer kan zijn. Binnen de voetballerij lijkt er nog steeds een taboe te bestaan op homoseksualiteit. Er valt in die zin nog een hele wereld te winnen. De FARE Actie Week probeert daaraan een bijdrage te leveren. Hoewel de aandacht binnen activiteiten vaak uitgaat naar het tegengaan van racisme, probeert FARE ook aandacht te vragen voor homofoob gedrag op en rond de velden.
De FARE Actie Week mag met recht een succes worden genoemd. Meer dan 40 Europese landen deden mee, waardoor honderdduizenden Europeanen tijdens een bezoek aan een wedstrijd of via de tv zijn gewezen op het belang van het tegengaan van discriminatie, in al haar facetten en uitingsvormen. In Scandinavië, Groot-Brittannië en Oostenrijk stonden tal van activiteiten op het programma. Bezoekers en televisiekijkers werden door flyers, een dvd, een heuse anti-discriminatie penalty-competitie en spelers met ‘red cards’ bewust gemaakt van het doel van de FARE Actie Week. In Rusland werden er meerdere multi-etnische voetbal events georganiseerd en de wedstrijden van de Engelse Premier League stonden het afgelopen weekend allemaal in het teken van ‘diversiteit’.
In Nederland heeft de FARE Actie Week nagenoeg geen aandacht gekregen. Op een enkele opmerking op een site van een voetbalclub na is het event in Nederland geruisloos voorbij gegaan. Geen publieksactiviteiten tijdens de wedstrijden Ajax-NEC, Feyenoord-Heerenveen of Willem ??-De Graafschap. Is er in Nederland dan geen aanleiding om stil te staan bij discriminatie, racisme of homofoob gedrag? Gaat het op de Nederlandse velden gewoon veel beter dan elders in Europa en zijn publiekscampagnes hier niet nodig? Zowel binnen het amateurvoetbal als op en rond de voetbalvelden van eerste divisie clubs doen zich niettemin nog geregeld incidenten voor die het tegendeel bewijzen.
De populairste sport in Nederland en Europa brengt elk weekend miljoenen mensen met verschillende identiteiten, culturen en achtergronden samen die plezier beleven aan de sport. Voetbal is het toonbeeld van multicultureel samenleven en bij uitstek geschikt om maatschappelijke problemen onder de aandacht te brengen van een groot publiek. Het is in dan ook een gemiste kans dat de Nederlandse voetballerij de gelegenheid om op grote schaal aandacht te vragen voor discriminatie op grond van afkomst of seksuele voorkeur, de afgelopen week aan haar neus heeft laten voorbij gaan. Een zwaktebod: waarom durft het Nederlandse voetbal niet trots te zijn op haar diversiteit?
Anja Timmer, Tweede Kamerlid PvdA
Monique Wijlhuizen, medewerker Tweede Kamer PvdA