Recycle your mind! - Hoofdinhoud
Iedereen die mijn weblog van vorige week heeft gelezen, wil ik eerst geruststellen: ik heb vorige week de week net zo mooi afgesloten als dat ik hem begon: met een mooi werkbezoek, goede ontmoetingen en een hartelijke ontvangst in Emmen.
Mijn werkbezoek aan een ouder echtpaar, zij lijdend aan Alzheimer (dementie) en hij mantelzorger van haar, zal ik niet snel vergeten. Rondom dementie hangt een negatief sentiment in onze samenleving. Het wordt al snel geassocieerd met onmenselijke en onwaardige situaties. In het euthanasiedebat speelt de vraag of dementie onder het criterium 'uitzichtloos en ondraaglijk lijden' kan vallen. U heeft de tv-reportages misschien wel gezien. Dementie is ook moeilijk. Ik wil er ook niet makkelijk over praten. Maar het bijzondere aan dit echtpaar was dat zij lieten zien wat 'trouw tot de dood ons scheidt' kan betekenen. Dementie betekent voor de mantelzorger al afscheid nemen. Het huwelijk was niet meer wat het was. De gelijkwaardigheid was verdwenen. Maar de trouw was gebleven en hij was graag bereid in deze periode meer te geven en te genieten van kleine mooie momenten en de dingen die nog wel ondernomen konden worden: sjoelen ipv kaarten, wandelen ipv fietsen.
Alle reden om mantelzorgers te ondersteunen zodat zij de zorg kunnen blijven geven aan hun familielid. Bij dementiezorg is het dan af en toe wel een 'gevecht' op de schotten tussen de Wmo en de AWBZ. Wie betaalt wat? Wie is waar voor verantwoordelijk? In dit soort situaties is een 'casemanager' die de zorg en belangen van de patient en de mantelzorger behartigt en dwars door alle schotten heen kan werken hard nodig. Het is mooi als mensen zo lang mogelijk samen thuis kunnen blijven wonen!
In Emmen heb ik kennisgemaakt met de verhuisplannen van de dierentuin en alles wat daarmee samenhangt aan infrastructuur, duurzaamheid en woningbouw. De nadere kennismaking met fractie en kiesvereniging was warm en hartelijk. Ook langs deze weg nog een keer: bedankt!
Deze week zorgen mijn verschillende portefeuilles weer voor een wonderlijke dagvulling. Kinderartsen hebben levensbeeindiging bij pasgeborenen aan de orde gesteld. Wet- en regelgeving zou verruimd moeten worden. Dat er rondom medische behandeling van pasgeborenen moeilijke vragen kunnen ontstaan, kan ik me voorstellen: wanneer ga je behandelen? Wanneer is verdere behandeling niet meer gerechtvaardigd? (als verder behandelen meer kwaad doet dan goed) Vragen die je niet moet willen oplossen door de criteria uit te breiden met 'toekomstig uitzichtloos en ondraaglijk lijden'. Artsen (en ouders!) die hier geen voorstander van zijn spreken volgens mij terecht van 'glazen-bol-geneeskunde'. Bijzonder om de mails te lezen van verontruste ouders van gehandicapte kinderen.
Op donderdagmorgen vond in Bennekom de bijeenkomst Kerk en Klimaat plaats. Erg goed! Weerman Reinier van de Berg kan niet alleen vol passie spreken over het weer (bij RTL4), maar ook over het groene hart van God. Een mooie uitdaging voor kerken om groene of zelfs de groenste kerk te worden. Meer weten? Kijk op Recycle your mind! Onder die noemer kan ik eigenlijk alle onderwerpen brengen die de afgelopen dagen langs kwamen: anders kijken naar dementie, naar levensbeeindiging, naar economie en duurzaamheid, naar de inzet van de kerk!
Esmé Wiegman