Voel me hangjongere

Met dank overgenomen van B. (Boris) van der Ham i, gepubliceerd op dinsdag 7 maart 2006.

Amsterdam 07-03-2006 Het is 15:00 uur en voel me de hele dag hangjongere. Niks te doen, en in afwachting van wat de avond brengt. Vanochtend om 9:00 uur opgestaan, gedoucht, mijn meest comfortabele kleding aangedaan (lelijke gymschoenen enzo) en mijn stem uitgebracht in een school in Amsterdam Oud-West.

Op straat, lopende uit het stembureau, werd ik door twee kinderen herkend. "Jij was toch gisteren op TMF?", vroeg de jongen. "Klopt!", zei ik, "Wat vond je er van?". "Mijn broer heeft op u gestemd bij de Tweede Kamer", zei hij terug. Ik vroeg hem wat hij zelf zou stemmen als hij dat al zou mogen. Dat wist hij nog niet, maar in ieder geval géén Balkenende.

Gisterenavond was ik te gast in een speciale politieke uitzending van muziekzender TMF. De meisjes die het presenteerden waren opmerkelijk scherp en er was veel ruimte voor discussie. De gebruikelijke afbek en afbrand-toon, die veel Haagse journalisten kenmerkt, ontbrak in ieder geval gelukkig. Elk interview werd voorafgegaan door een introducerend filmpje. Voor D66 was Salima Belhaj daarin aan het woord, een jonge D66-er die hoog op de Rotterdamse lijst staat. Ze benadrukte in het filmpje dat D66-ers mensen niet in hokjes wil stoppen -'de' jongeren, 'de' moslims- en dat binnen de grote-bek polarisatie die in haar stad gaande is tussen de PvdA en Leefbaar Rotterdam daar weinig ruimte voor lijkt te zijn. Ik kon daarna bij haar aanhaken met ons pleidooi voor onderwijs. Door D66 is er méér geld voor onderwijs gekomen dan CDA, VVD en PvdA bij elkaar opgeteld beloofden in hun verkiezingsprogramma's!

De rest van de dag heb ik door de stad gelopen. Na de afgelopen weken alle soorten sneeuw te hebben ervaren, is het vandaag aangenaam zonnig. Zo zoetjes aan ontwaakt de lente. Op het Koningsplein loop ik Jaap Kooijman tegen het lijf. Hij vertelt me dat hij voor een paar maanden naar Berlijn vertrekt om te werken aan een nieuw boek. We besluiten even koffie te gaan drinken en komen nog wat vrienden van hem tegen. Ook zij hebben D66 gestemd.

Na hem veel succes te hebben gewenst loop ik richting huis. Bij de Stadsschouwburg op het Leidseplein kom ik acteur Barry Atsma tegen. Ik heb in 1998 en 1999 met hem gespeeld bij Toneelgroep De Appel. Ik ben ontroerd hem weer te zien. Een geweldige vent, die onlangs een theatervoorstelling maakte over zijn broer die het syndroom van Down heeft. Op dit moment speelt hij in Madame De Sade van Toneelgroep Amsterdam. Vandaag moest hij voor het eerst op tournee. Terwijl we praten en elkaars leven uitwisselen staat de acteursbus al te draaien om 'het land' in te gaan. Uit de bus springen opeens acteurs Eelco Smits (die ik nog van de toneelschool Maastricht ken) en Alwin Pulinx, een vriend van me. Ik zoen ze en wens ze veel succes vanavond. Zij wensen het mij ook. De bus vertrekt, ik zwaai en ga me voorbereiden op de avond.

Meer over ...