OBAMA-t-shirt (ook: Sarkozy, MTV over Europa, en congres)

Met dank overgenomen van B. (Boris) van der Ham i, gepubliceerd op maandag 14 mei 2007.

Een paar weken geleden viel er een pakketje in de bus. Uit Amerika. Het bevatte een t-shirt met daarop: Barack Obama for President. Ik had dat op zijn website bestelt. Het is sindsdien mijn favouriete kledingstuk. Hoewel wij er als Nederlanders natuurlijk niets over te zeggen hebben, boeit de strijd me zeer. Ik kan niet wachten totdat de echte strijd begint voor het Amerikaans presidentschap en heb mijn keuze dus bepaald: Niet Hillary, maar Obama moet het worden. Hij is gematigd progressief, hij is minder gepolijst dat Hillary, schrijft goede boeken en heeft een interessante hervormingsagenda voor Amerika.

President van Frankrijk

Afgelopen vrijdag was er een feestje van uitgeverij Podium waar ik het t-shirt aan had. Daar sprak ik een paar mensen over de Franse presidentsverkiezingen die vorig weekend zijn beslist. Ook hier hadden we ene discussie over verkiezingen waar we totaal geen invloed, part nog deel aan hebben. "Wat zou jij hebben gestemd in Frankrijk?", is dan het gezelschapsspel. Waar een aantal wat linksige vrienden mij complimenteerde met Obama, stonden ze versteld dat ik zei in Frankrijk voor Sarkozy zou hebben gekozen. "Maar die is toch rechts?", was hun verbaasde reactie. Ik vond het met die rechtsigheid wel meevallen. In zijn toon is het wel een vechtersbaasje dat geen boodschap heeft aan het multiculti-hallelujah jargon- maar hij als immigrantenzoon (van Hongaarse ouders) heeft bij nadere beschouwing helemaal niet zulke gekke opvattingen. Daarnaast beviel het hervormingsprogramma van Sarkozy me. Hij wil de zeer inefficiente verzorgzingsstaat van Frankrijk hervormen, en dat is hard nodig. Grappig is dat deze 'rechtse' politicus daarbij de sociaal-democraat Tony Blair als voorbeeld heeft. Sarkozy wil bijvoorbeeld het ontslagrecht versoepelen naar Engels en Nederlands voorbeeld. Dat lijkt niet sociaal, maar juist voor de jeugdwerkloosheid werkt dat juist erg goed. In Noord-Europa is dat ontslagrecht soepel en is er een jeugdwerkloosheid van omstreeks 10% en in Frankrijk is dat twee keer zo hoog. Ook vind ik dat Sarkozy verstandige dingen zegt over de toekomst van de Europese Grondwet.

Zijn rivale mevrouw Royal vond ik helemaal niets. Ze was zeer onduidelijk, sprak de klassieke vakbonden na en boezemde totaal geen vertrouwen in om Frankrijk te kunnen hervormen.

Elk land moet het bestuur krijgen dat het nodig heeft. In Amerika is dat Obama, in Frankrijk is dat Sarkozy.

Van Maastricht naar Groningen

Over Europa gesproken. Afgelopen woensdag was er een opname van MTV-Coolpolitics. Ik ging in Maastricht in debat met SP-er Jasper van Dijk en CDA-minister van Buitenlandse Zaken Maxime Verhagen. Kijk op zaterdag 19 mei om 21.00 uur naar MTV waar het debat wordt uitgezonden. Het programma wordt herhaald op zondag 20 mei om 10.00 uur en op maandag 21 mei om 15.00 uur.

Toen het debat was afgelopen, om ene uurtje of acht 's avonds, stonden er prompt twee studenten voor mijn neus. "Ga je nu mee naar Groningen?", vroegen ze. Ze hadden er al een halve dag opzitten, want ze waren vanuit Groningen helemaal naar het zuiden gereden om mij te komen ophalen. De volgende ochtend moest ik daar namelijk de hele dag een congres over innovatie voorzitten en wilde niet het risico lopen dat ik door een treinvertraging te laat zou komen. Dus reden ze me zelf van Maastricht naar Groningen.

Het congres was erg interessant. Frans Nauta, secretaris van het innovatieplatform sprak er, en ook Maurice de Hond.

D66-congres

Afgelopen zaterdag was het D66-congres in Rotterdam. Veel discussie over de toekomst van de partij. Wat is er mis gegaan? Hoe moet het beter? Moeten we het woord 'liberaal' claimen? Alexander Pechtold had een goeide speech waarin hij een aantal goede voorzetten deed.

Wat voor mij persoonlijk voorop staat is dat we als D66 niet alleen groter moeten worden, maar dat we voortaan ook groter moeten blijven. Ik denk dat D66 het namelijk best wel zal lukken om met dit conservatieve kabinet bij de volgende verkiezingen wat extra zetels te winnen. Maar de kunst zal zijn om die dan vervolgens vast te houden. In de geschiedenis van D66 zijn we heel vaak heel erg groot geweest, maar dat zakte steeds daarna in. Dat kwam omdat de partij niet genoeg aan zichzelf bleef werken. Zeker na de jaren toen we met Hans van Mierlo 24 (!) zetels kregen (in 1994) werd het debat over de koers, verbreding en verdieping van de partij in de koelkast gezet. Maar zoiets moet je permanent doen: om het sociaal-liberalisme echt tot de hoofdstromen van de politiek te laten blijven. Partijleiders als Thom de Graaf en Boris Dittrich hebben dat daarna verbeterd. Zo kwam Thom de Graaf met het thema onderwijs als speerpunt en Dittrich met een nieuw manifest voor de partij. Maar de partij was al zo in een negatieve spiraal dat het niet meer lukte het bij te buigen, en er werden intussen ook grote fouten gemaakt. Als we goed kijken naar wat er in het verleden is misgegaan, kunnen we er veel van leren. Niet alleen hoe we weer groter kunnen worden, maar ook hoe we het ook kunnen blijven.

Meer over ...