Op vakantie dan maar

Met dank overgenomen van B. (Boris) van der Ham i, gepubliceerd op vrijdag 3 augustus 2007.

De afgelopen weken waren hectisch. Veel gaat er door je heen. Je wordt heen en weer geslingerd tussen veel gedachten en gevoelens. Ik ben erg verrast -blij verrast- door alle fantastische berichten die ik via de post, maar vooral ook via de mail en hyve heb gekregen. Veel condeolances, persoonlijke verhalen en hartversterkende berichtjes. Erg lief. Zo zie je maar: ook in het internettijdperk blijven mensen elkaar nabij. In deze weken ontmoette ik ook veel mensen die mooie verhalen over hem konden vertellen die ik niet kende. Dat verrijkt. En zo is deze periode niet alleen droevig, maar op een intense wijze ook mooi.

De begrafenis

Vorige week dinsdag, 24 juli, vond de begrafenis plaats. Vanuit de Vondelkerk vond de dienst plaats, geleid door dominee Roselaer. De kerk was vol. Veel familie, zowel van mijn moeders als vaders kant. Maar ook veel oud-collega's van zijn werk op de Vrije Universiteit. Er waren zelfs oud dispuutsgenoten van zijn studentenvereninging SSR.A-SEMPER. Daarnaast vrienden van ons, partijmensen, buurvrouwen en schoononders. De dienst was heel persoonlijk. Een oud collega sprak, een schoonzus, mijn moeder, mijn zus en ik. Ook de dominee had een warm verhaal en de liederen waren mooi. Daarna met de hele stoet naar de begraafplaats. Vreemd om 'm dan in de grond te zien zakken. Nog vreemder om een paar dagen later op die plek zand erover heen ziet liggen. Dan is het echt over.

Op deze pagina kan je meer over de dienst lezen, waaronder mijn toespraak.

En verder.

Intussen tikt de tijd verder. Het is inmiddels ruim twee weken geleden dat mijn vader overleed, en ruim anderhalve week geleden dat we hem ter aarde droegen. En straks wordt dat drie weken, een maand, een half jaar, enzovoort. Hoewel er nog geen moment voorbij gaat dat ik niet denk aan de afgelopen weken, is het dagelijkse patroon hervat. Met veel vrienden afgesproken. Mijn eerste mediaoptredens gedaan. En we hebben nu toch maar besloten op vakantie te gaan. Afgelopen dinsdag getracht iets te boeken naar Zuid-Europa. En verdomd, er was nog net een plekje in een vliegtuig. Vanavond nog op de tv, morgen met een D66-boot tijdens de Canalpride.. en dan zondag weg. Intussen flitsen gesprekken met mijn vader door mijn hoofd. Ik zie hem nog in het ziekenhuis liggen. Zijn stem, grapjes, gebaren- het is er allemaal niet meer. Een titel uit een Mahlersymphonie resoneert in mijn hoofd: "Alles vergangliche".

Meer over ...