Sprekersmarathon, kokende zaaltjes en 'Fossil of the day' (Bali dag 2) - Hoofdinhoud

Het is donderdagochtend. Ik typ mijn weblog in het internetcentrum van het congresgebouw. Als ik om me heen kijk, zie ik zo'n 200 mannen en vrouwen lustig tikken. Wanneer ik hun beeldschermen beloer, zie ik lettertypen uit alle windstreken van de wereld. Intussen loopt de spanning hier steeds meer op. Gisteren is het 'High Level' gedeelte begonnen, dat zoveel wil zeggen dat nu de politici aan bod komen. Gisteren is in de plenaire zaal een marathon van sprekers begonnen. Alle aanwezige landen laten hun ministers een woordje doen. Aangezien er een kleine 200 landen aanwezig zijn, is dat een lange zit. Daarbij houdt geen enkele spreker zich aan de maximum spreektijd van 2 minuten. Sommigen staan er wel een kwartier te oreren. Ook dat hoort bij de internationale mores. De sprekersmarathon duurt al met al twee dagen!

Kokende zaaltjes

Het echte werk wordt niet in die grote zaal gedaan. De meeste onderhandelingen worden gevoerd in de kleine zaaltjes van het complex. Omdat de onderhandelingen stroef lopen heeft de voorzitter van de conferentie een groepje 'friends of the chairman' uitgenodigd om met hem te bezien hoe het nu verder moet. Veertig delegatielanden zijn bij hem ontboden, 5 daarvan zijn Europees. In andere zaaltjes vinden zogenaamde side-events plaats. Verschillende milieu- en ontwikkelingsorganisaties en bedrijven geven de nieuwste informatie over hun werkveld. Zeer nuttig. Zo zijn er debatten over kernenergie, biomassa, ontbossing en biodiversiteit. Het aardige aan deze debatten is dat, anders dan in Nederland, alle belangrijke spelers aanwezig zijn. Immers: alle landen en organisaties zijn hier lijfelijk aanwezig. Het niveau van de discussies is daardoor erg hoog. Die informatie komt erg van pas in het werk in Den Haag. Doordat je mensen nu persoonlijk hebt ontmoet, wordt het bovendien makkelijker later contact met ze op te nemen.

Delegatielanden organiseren ook bijeenkomsten. De Europese landen trekken daarin samen op, en hebben een gezamenlijk paviljoen. Gisteren was ik bij een bijeenkomst over handel in CO2-rechten. Ik kwam daar onder meer Chris Davies tegen, een Europarlementarier van onze Britse Zusterpartij, de 'Liberal Democrats'. In het Europees Parlement stemmen D66 en de Libdems altijd gebroederlijk hetzelfde bij milieuonderwerpen.

Fossil of the day

Elke dag wordt tijdens de conferentie de 'Fossil of the day'-award uitgereikt. Dat is een prijs die je als land liever niet wil krijgen. Greenpeace looft de prijs namelijk uit aan het land dat die dag het meest dwars heeft gelegen bij de klimaatonderhandelingen. Steevast dingen landen als Amerika, Canada, Japan en Australië naar de eerste positie.

Tijdens de sprekersmarathon sprak gisteren ook de Amerikaanse regeringsvertegenwoordiger. Onderminister Paula Dobriansky leverde een klassieke speech af, met duidelijke taal: Amerika gaat niet akkoord met plannen waarin het westen alleen opdraait voor de klimaatdoelen. China en India moeten meedoen, anders wordt het niks, zei ze. Die opstelling zal haar wel weer een nieuwe Fossil-nominatie opleveren. Maar ze lijkt daar niet wakker van te liggen. Bij een side-event van Amerika wees de Amerikaanse delegatie op alle lokale initiatieven die in hun land worden genomen. "Dat is veel beter dan al die internationale afspraken. Het initiatief moet van onderop komen." Ze vergeten er wel bij te zeggen dat het emmissiehandelsysteem (dat een prijs geeft aan CO2 uitstoot) juist die lokale initiatieven helpt en er een 'markt' ontstaat. En die CO2-afspraken kun je alleen internationaal maken.

Opvallend is dat Amerika op een aantal andere punten wel heel constructief is. Bij het beschermen van tropische regenwouden en het tegengaan van ontbossing werken Nederland en de USA sterk samen.

Minister Cramer van Milieu besteeg gisteren ook het grote podium. Ze hield een prima speech en kreeg zelfs een spontaan applaus van haar collega's toen ze fel uithaalde naar de landen die nu dwarsliggen. Haar wat krakende en scherpe stemgeluid was een welkome afwisseling tussen de brommende, slecht engels-sprekende collega's.

En verder: drugs en Al Gore

Gisteren en vandaag een paar keer met Nederland gebeld. In Den Haag heeft burgemeester Gert Leers van Maastricht een oproep gedaan over het Internationaal drugsbeleid. Hij pleit voor een apart VN-verdrag voor cannabis. Zeer mee eens. Een aantal weken geleden was ik aanwezig bij het opstellen van deze oproep. Als Nederland meer ruimte krijgt om ons eigen drugsbeleid vorm te geven, kunnen we meer doen om criminaliteit te bestrijden, gezondheidsschade te voorkomen en niet zo hysterisch met drugsgebruik om te gaan als andere landen ons willen opdringen. Lees hier ons persberichtdaarover.

Tenslotte: het gerucht gaat hier dat vanavond Al Gore zal spreken. Meer daarover morgen!