Obamamania en Billy Elliot-the Musical - Hoofdinhoud

Afgelopen week trok Barack Obama door het Midden Oosten en Europa. Dat bleef niet onopgemerkt. In Berlijn liepen donderdag 200.000 mensen uit om zijn speech te horen. De kranten schrijven de hele week al over niets anders meer. Obama is populair. Dat merkte ik afgelopen week ook tijdens mijn vakantie in Engeland. Vrijdag was ik de tourist aan het uithangen in het voorname Windsor Castle, de residentie van Koningin Elizabeth II, en had mijn Obama 2008 t-shirt aan. "I like your t-shirt", fluisterde een wat oudere bewakingsmevrouw me toe. En bij het afrekenen van Windor-parafranalia was er weer een wat oude dame die wees op mijn t-shirt. "Pitty we can't vote for him here, I hope the Americans will." Vooralsnog staat Obama nog op voorsprong op rivaal McCain.

Billy Elliot

Londen is er ook voor het theater. Donderdag naar de musical Wicked geweest. Maar het meeste indruk maakte Billy Elliot, die ik vrijdag zag. De musical is gebaseerd op de film uit 2000, over een zoon van een mijnwerker die een groot talent voor klassiek ballet blijkt te hebben. De film was al mooi, maar de musical geeft het verhaal nieuwe kracht. Met mijn politieke bril vond ik de setting erg interessant: Het verhaal speelt zich af aan het begin van de jaren tachtig. Temidden van de rauwe mijnwerkersstakingen en het protest tegen toenmalig conservatief premier Margaret Thatcher. In de musical zit een erg grappig (en aanstekelijk) nummer tegen haar bewind. Dat kan je HIER horen (alleen geluid). Ook de 'solidariteits'-liederen van de mijnwerkers zijn mooi. Hieronder de 'trailer' van de musical. Als je in Londen bent, ga er zeker heen! Ontroerend, en mooie recente geschiedenis.