Vernieuwen (en ik heb een bontjas gekocht) - Hoofdinhoud

Net neergeploft achter de computer. Opnieuw een drukke week. Gisteren vijf debatten achter elkaar gehad. Deze week weer veel gedoe rond drugsbeleid (ik had vorige week vrijdag een interview in de Volkskrant daarover), en gisteren met premier Balkenende, ministers Plasterk en Van der Hoeven gedebatteerd over 'innovatie'. Wordt er wel genoeg gedaan aan onderzoek en onderwijs? Nee dus. De regering investeert te weinig in onderwijs en kennis. Dat kunnen we ons niet permitteren.

In Nederland zijn er bijvoorbeeld veel te weinig mensen met een afgeronde universitaire studie, en al helemaal een tekort aan mensen met een technische opleiding. 23% van studenten in de EU volgt een bètaopleiding, in Nederland slechts 16,5%. Innovatieve bedrijven hebben hier last van. In de grote steden is het tekort aan Nederlandse ingenieurs zo groot, dat veel van de vacatures door expats worden ingevuld. Wat als die bedrijven vertrekken naar andere landen? In het Financieel Dagblad werd gisteren een opinieartikel van mijn hand geplaatst met ideeen hoe het dan wel moet/kan. Lees dat artikel HIER.

Een bontjas gekocht, en teruggebracht

De novemberwind snijdt door alle vezels heen. Althans wel door de vezels waaruit mijn jas is gemaakt. Om me in dit gure weer te handhaven wilde ik dus een nieuwe jas. Die had ik snel gevonden. Warme dikke jack met een klein, zacht, zwart nep bontkraagje. Dacht ik! Ik kocht hem, en haalde 'm vandaag op. Eenmaal thuis ging ik even kijken hoe hij gewassen moest worden. Op het lipje in de jas zag ik tot mijn verbazing een tekst over het kraagje. Dat het kraagje voldeed aan 'The Treaty of Washington' inzake bedreigde dieren. En dat het van 'Lapin' gemaakt was. Konijn dus. Ik schrok. Ik dacht al: verdomd goed nagemaakt nepbont. Het was een heel gewone winkel, waar je echt bont helemaal niet zou verwachten, dus was er gewoon van uit gegaan dat het nep was. Nou weet ik toevallig iets van de konijnenbontfokkerij, en die is een van de meest sneue fokkerijvormen die er bestaat. Als konijn wordt je daar niet blij van. Ik ook niet. Sowieso ben ik tegen bont. Dus hup, de jas weer in de tas, en terug naar de winkel. Ik kreeg keurig mijn geld terug, en zei dat ik het raar vond dat het me niet was gezegd. Daarna elders een jas met wollen voering gekocht. Ook lekker warm. Ik blij, schaap blij.