De eerste dag - Hoofdinhoud

Zo, de eerste dag zit er op. Althans voor mij dan, want mijn ambtenaren hebben er al een week hard werken op zitten.

Mijn weekend begon zaterdag met het PvdA-congres in Apeldoorn. In de wandelgangen werd ik voortdurend aangesproken door partijgenoten die mij veel succes wilden wensen voor Kopenhagen. Fantastisch. Ik mocht ook het congres nog even toespreken.

Daarna snel met koffer en al door naar de Jaarbeurs in Utrecht, waar het Beat the Heat Now evenement plaatsvond. Ik had een leuk gesprek op het podium met o.a. Pieter Winsemius en Menno Bentveld. Wat een overweldigende aandacht voor het klimaatprobleem en ook de klimaatoplossingen. En wat een ontzettend positieve sfeer! Ruim tienduizend mensen waren op het evenement afgekomen. Complimenten voor de organisatie!

Vanuit de Jaarbeurs liepen we vervolgens samen met burgemeester Aleid Wolfsen en NS-topman Bert Meerstadt naar het station, waar de Kopenhagen Express klaar stond om te vertrekken. Met ruim 300 mensen gingen we om exact 21:04 op reis naar Kopenhagen. In de trein heerste dezelfde optimistische en positieve sfeer als eerder op de dag; echt iedereen wil zich meer dan 110% inzetten om van Kopenhagen een succes te maken. Na een rondje langs alle 11 coupés ben ik in mijn bedje gedoken. Want het echte werk begon natuurlijk pas vandaag. En beginnen deed het.

Nadat we om 9 uur waren aangekomen in Kopenhagen, ben ik na een snelle stop bij het hotel meteen om 10 uur de zogenaamde Greenland Dialogue ingedoken. Met de 40 belangrijkste milieuministers proberen we in deze bijeenkomsten om tot overeenstemming te komen. Zijn we het eens in de Greenland Dialogue, dan is eigenlijk iedereen het eens.

Dat was vandaag helaas niet het geval. Bespraken we in eerdere bijeenkomsten ook de dingen waar we het al over eens zijn, vandaag ging het er stevig aan toe. Alle zaken waar nog onenigheid over bestaat, kwamen op tafel. Van het optimisme van de trein naar de rauwe werkelijkheid van de onderhandelingen; ik realiseerde me direct dat het eindspel nu begonnen is. Natuurlijk hoort dat ook bij dit soort internationale onderhandelingen. Het is gebruikelijk dat op de eerste dag de stellingen stevig betrokken worden. Iedereen kiest immers positie, en dat leidt natuurlijk tot een behoorlijke confrontatie.

Tegelijkertijd is dat een vast onderdeel van het spel. Gelukkig realiseert iedereen zich dat we er op deze manier niet uitkomen. Het gevoel van urgentie is er nog steeds, en bovendien begint de tijd te dringen. Donderdag komen de regeringsleiders en dan moeten wij als milieuministers er toch echt wel zoveel mogelijk uit zijn. De komende dagen zal het zich daarom wel uitkristalliseren.

Na een gastvrije ontvangst bij onze ambassadeur, Niek van Zutphen, duik ik op tijd mijn bed in. We hebben nog een aantal zware dagen voor de boeg, en ik wil me optimaal kunnen inzetten voor een goed resultaat. We kúnnen dit gewoon niet laten mislukken, daarvoor is het probleem te groot en de urgentie te hoog. Gelukkig zijn er vele duizenden mensen hier die er precies hetzelfde over denken. Ik zal er alles aan doen om hen niet teleur te stellen.