Ahmed Marcouch

Ahmed Marcouch vecht maandag voor zijn lijsttrekkerschap in Amsterdam Nieuw-West. Maar eigenlijk gaat het niet om personen maar om de manier waarop je van een PvdA bestuurder verwacht dat hij met een onderwerp als integratie om gaat.

Mij vallen dan twee dingen op. Allereerst dat er een tegenstelling wordt geschapen tussen verbindend en confronterend bezig zijn. Wat een onzin. Juist wie wil binden en verbinden moet duidelijk maken wat het dan is wat mensen bindt, welke waarden dan leidend zijn. En ja, dat kan wel eens confronterend zijn. Maar we hebben dacht ik langzamerhand toch wel geleerd dat een verbondenheid die vooral bestaat uit het koesteren van de schijnbare rust die ontstaat als je je niet uitspreekt, alleen maar leidt tot problemen en onvrede die onder het oppervlak verder sudderen tot je het echt niet meer in de hand houdt?

Wat me ook opvalt is dat er kennelijk een debat heerst over de vraag of het in de politiek ook over religie, meer in het bijzonder de islam, mag gaan. En of dat wel hoort bij een seculiere partij als de PvdA. Wat mij betreft is het heel simpel. Als je weet dat het voor veel mensen zingevend is kun je er domweg niet aan voorbij gaan. Al helemaal niet als je weet dat het soms mensen kan afremmen bij emancipatie of burgerschap. Maar ook vanwege het omgekeerde: mensen kunnen er ook kracht en inspiratie voor een betere wereld aan ontlenen. Sinds de Doorbraak bij het ontstaan van de Partij van de Arbeid (1946) wordt dat in onze partij gewaardeerd. En dat heeft gelukkig niets te maken met of je wel of niet de scheiding tussen kerk en staat respecteert. Die zal bij de PvdA altijd in goede handen zijn.

• 1. 

  Uit het bedrijfsleven afkomstige partijleider van de PvdA in de jaren 2002-2010. Werkte na zijn studie economie en politicologie ruim negen jaar in binnen- en buitenland voor Shell. Werd daarna Tweede Kamerlid en spoedig staatssecretaris van Financiën. In 2002 de eerste direct gekozen lijsttrekker van de PvdA. Leidde in 2003 zijn partij naar electoraal herstel, maar zag onderhandelingen met het CDA mislukken. Na vier jaar oppositie in 2007 vicepremier en minister van Financiën. Oogstte waardering voor de wijze waarop hij de gevolgen van de internationale financiële crisis aanpakte. Niet lang na de breuk in het kabinet-Balkenende IV koos hij voor zijn jonge gezin en verliet hij de politiek. Goed debater, die echter soms aarzelde over de koers van zijn partij. Tegenstanders betichtten hem daarom wel van 'draaien'. Was bestuursvoorzitter van VU Medisch Centrum en is nu voorzitter van het bestuur van Menzis.