Wie niet sterk is moet slim zijn - Hoofdinhoud

Fijn dat er kwaliteitsjournalistiek is! Twee lezenswaardige, alarmerende en toch hoopwekkende klimaatbijdrages in de zaterdagkranten dit weekend.

Dagblad Trouw wijdde er een dik katern aan, ondersteund door een informatieve klimaatkaart op internet. Indringende reportages uit alle uithoeken van de wereld. Bijna tastbaar wordt in de verhalen hoe de mensenhand de natuur bedreigt. Met als triest dieptepunt de vernietiging van het Mau oerbos in Kenia, dat als smeergeld uitgedeeld is in ruil voor politieke steun aan de machthebbers.

Eén conclusie

Paul Luttikhuis van NRC houdt een interessant klimaatblog bij, waar inzichten van wetenschappelijke en politieke aard elkaar afwisselen. Dit weekend schreef hij in het NRC Weekblad zes pagina’s vol onder de titel: ‘Hoe erg is het?’ De vraag stellen is hem beantwoorden. De vele tabellen en grafieken die het stuk illustreren laten maar één conclusie.

Dicht bij de finish

Over het politieke proces rond Kopenhagen trekt Luttikhuis ook één conclusie, die me dan weer meer verbaast. ‘Nihil’ acht hij de kans op bindende afspraken over emissiebeperkingen in Kopenhagen. Hoe komt hij erbij? Zeker wat CO2 betreft zijn we dicht bij de finish: 25-40 procent reductie voor de rijke landen, 15-30 procent minder groei van uitstoot voor de opkomende economieën. Daar gaan wij milieuministers over - dus dat wil wel vlotten.

Meer onzekerheid is er over het geld voor de armste landen. Daar hebben wij milieuministers ook veel minder over te zeggen. Maar wie niet sterk is moet slim zijn. Morgen woon ik de extra Europese Milieuraad bij in Brussel. Met mijn collega’s ga ik proberen een doorbraakje te forceren.