Absoluut! - Hoofdinhoud

Aan het taalgebruik kun je de stemming in het land aflezen. We zitten al jaren in onzekere tijden en dan ontstaat behoefte aan vastheid en zekerheden. Vandaar dat op straat, op de televisie en in de politieke discussies alles absoluut is. Kunnen we het er morgen over hebben? Absoluut! Bent u het eens met het standpunt van de ander? Absoluut! Voelt u zich onzeker in deze crisistijden? Absoluut! Gaat Jan Peter Balkenende naar Brussel? Absoluut! Gaat Jan Peter Balkenende niet naar Brussel? Absoluut! Vandaag turfde ik op de radio moeiteloos zo'n twintig absoluutjes. Wat ik nauwelijks hoorde, was: 'daar kan ik niet meteen ja of nee op zeggen'. Of: 'daar moet ik nog eens even goed naar kijken'.

Gisteren werd ik gebeld door een journalist. De vraag was wat ik vond van de conclusies van een, naar ik toch maar veronderstel, wetenschappelijk onderzoek over radicalisering in Nederland. De journalist meldde trouwhartig dat het onderzoek nog niet uitgebracht is maar dat de Volkskrant de conclusies van het onderzoek op de voorpagina had gezet. Ik zei dat ik dan toch eerst het onderzoeksrapport zou willen zien. Sterker nog, dat tegenwoordig alles onder de noemer onderzoek wordt gebracht, ook al is er niet meer onderzoek gedaan dan het interviewen van een handvol personen. En dat nog maar zelden goed gekeken wordt naar de methodologische grondslagen van zulk onderzoek. Het kan zijn dat het in dit geval over voortreffelijk wetenschappelijk onderzoek gaat, maar ook dat dat niet zo is. Op mijn vraag of de journalist mijn weigering kon billijken, was het verlossende antwoord: 'Absoluut!' Heerlijk in onzekere tijden met zulke absolute zekerheden te mogen leven.