Theologische double talk en liberale duidelijkheid - Hoofdinhoud

Ik heb nooit iets op gehad met Tariq Ramadan. Wat ik van hem gelezen heb, gaat alle kanten op. Een en al dubbelzinnigheden. Formuleringen die iedereen naar eigen believen kan uitleggen: radicalen op radicale, gematigden op gematigde manier. Sommige uitlatingen van Ramadan gaan zelfs zo ver dat je ze kunt beschouwen als een oproep om jihadisten in Kashmir, Afghanistan en Pakistan een hart onder de riem te steken - maar als je dat zo zegt, zal hij zeggen dat hij ze juist tot inkeer probeert te brengen. Telkens krijg je bij jouw eigen uitleg te horen dat die de zaak uit het verband rukt, dat het citaat net even anders bedoeld is, dat het letterlijk of juist niet letterlijk genomen moet worden. Aan dit soort double talk heb je helemaal niks. Die houdt integratie alleen maar tegen.

Ik heb dan ook met instemming kennis genomen van de beslissing van wethouder Mark Harbers en zijn collega Jeanette Baljeu om op te stappen. Zij vinden dat Ramadan niet langer in dienst van de gemeente mag werken. Want Ramadan zorgt - als het gaat om liberale kernwaarden als de gelijkwaardigheid, vrijheid en persoonlijke verantwoordelijkheid van alle mensen - alleen maar voor verwarring. Die is er de afgelopen tijd almaar groter op geworden.

Tegenover de double talk van Ramadan en zijn aanhangers in de Rotterdamse politiek creëren. Mark Harbers en Jeannette Baljeu duidelijkheid. In de politieke en bestuurlijke binnenring levert dat veel opwinding op. Maar je hoeft maar even in de tweede ring te gaan buurten, en de mensen begrijpen het onmiddellijk. Goed om voor de liberale beginselen te staan. Daar bestaat meer dan ooit behoefte aan.