Spanje - Hoofdinhoud

Heel precies weet ik het niet meer, maar ik moet een jaar of zestien zijn geweest, in 1977 of zo, toen ik een zomer in Spanje ben gaan werken op een boerderij. Het land was zich aan de erfenis van Franco aan het ontworstelen en er heerste groot optimisme. Tegelijkertijd was ik als jonge Nederlander met net een aantal jaren Italië achter de rug diep geschokt over de armoede en de achterlijkheid van het land. Mensen op het platteland hadden bijna letterlijk niks te vreten. Aten dus teveel sinaasappels, met alle gevolgen van dien. Geweld in gezinnen was heel normaal, vrouwen en kinderen slaan hoorde er gewoon bij. De rest van Europa was een galactische afstand van Spanje verwijderd.

De afgelopen dagen was ik samen met premier Balkenende op bezoek in Spanje. Wij voerden gesprekken met premier Zapatero, bezochten het Prado in Madrid, bezochten de expo in Zaragoza, waren bij de opening van een zonnepanelenpark in de buurt van Sevilla en werden enthousiast ontvangen door Nederlandse ondernemers in de tuinbouw in Almeria. Economisch, sociaal en cultureel is Spanje in minder dan dertig jaar een modern Europees land geworden.

In Sevilla was ik tien jaar niet geweest en de transformatie is adembenemend. Er is nu sprake van een economische dip, met name door een crisis in de bouw, maar die dip kan niet verhullen dat er spectaculaire resultaten zijn geboekt. Overal waar wij kwamen bevestigden Nederlandse ondernemers, werknemers en tuinders, het geweldige economische potentieel en waren ze zeer te spreken over de eigen successen bij het benutten van dat potentieel. Zelf blijf ik vooral onder de indruk van de sociale of moet ik schrijven sociaal-culturele omwenteling die Spanje heeft ondergaan. Een hypermodern land met een emancipatiebeleid waar wij een puntje aan kunnen zuigen. Een land waar homo’s nu ook gewoon kunnen trouwen. Een land waar keihard opgetreden wordt tegen geweld in het gezin, dat vroeger zo endemisch en volstrekt sociaal aanvaard was.

Het is voor mij glashelder dat de sociale en de economische vooruitgang sterk met elkaar verweven zijn. Dat hebben de Spanjaarden op hun bloedige geschiedenis bevochten. Dat hebben zij helemaal zelf voor elkaar gekregen, met een steuntje in de rug van de rest van de Europese Unie. Spectaculair ook wat er met Europese investeringen via onder andere de structuurfondsen is bereikt. De Nederlandse bijdrage daaraan betaalt zich nu dubbel en dwars terug, in puur economische termen, maar ook moreel, zou ik willen beweren.

Wij kregen in het Prado een geïnspireerde rondleiding door de directeur en de hoofdcurator. Velazquez en Goya bezorgen mij altijd kippenvel. Maar nu was er ook speciale aandacht voor de vijf prachtige werken van Jeroen Bosch die het Prado in bezit heeft. In 2016 is het vijfhonderd jaar geleden dat deze beroemdste zoon van Den Bosch in zijn geboortestad overleed. De stad die hij nooit verliet, de stad waar hij al zijn meesterwerken maakte. Het is goed dat premiers Zapatero en Balkenende hebben afgesproken aan dat Boschjaar speciale aandacht te schenken. Het is namelijk een prachtig symbool voor de steeds diepere strategische relatie die tussen onze beide landen ontstaat, omdat onze belangen steeds meer parallel lopen, omdat onze landgenoten steeds vaker dezelfde waarden delen.

Meer informatie

Discussieer mee over dit weblog via www.NederlandinEuropa.nl