Europese lente 2025, een fantasie.... - Hoofdinhoud

Paaszondag 2025. Ik heb uitgeslapen en geniet met een kop koffie bij het open raam van het lente-zonnetje en adem diep de frisse voorjaarslucht in. Het plantsoentje voor de deur staat vol kleurige tulpen. Er is weinig verkeer, maar een paar mensen zoeven langs in hun electrische auto’s, waarschijnlijk op weg naar een Paasbrunch met familie.

Wie had dat twintig jaar geleden kunnen denken? De klimaatverandering leek onontkoombaar. Maar de Grote Crisis van 2009 was het omslagpunt. Noodgedwongen stapten we massaal over op energiezuinige apparaten en schone vervoersmiddelen. En zoals altijd in een crisis waren er een aantal slimme jongens en meisjes die brood zagen in nieuwe uitvindingen en de ontwikkeling van nieuwe technologieën nam een enorme vlucht. Het kwam op een gegeven moment zelfs gevaarlijk dichtbij een milieutechnologie-bubble, maar dankzij tijdig ingrijpen van de Europese Commissie in de markt werd dat voorkomen.

De Europese Commissie heeft onder aanvoering van de nieuwe Turkse Voorzitter weer nieuw elan gekregen. Ik kan een glimlach niet onderdrukken: ik denk terug aan de moeizaam bevochten anti-discriminatierichtlijn uit 2009. Wie had toen durven voorspellen dat deze doortastende transgender vrouw niet alleen mee kon doen aan de rechtstreekse verkiezingen van de Voorzitter van de Commissie, maar dat ze alle andere kandidaten ver achter zich zou laten! Ik ben wel trots dat na de verkiezing van Obama in 2008 ook Europa grote stappen voorwaarts heeft gemaakt met diversiteit.

Het is maar goed dat de Euroscepsis, het nationalisme, het protectionisme en de xenofobie die Europa jaren in de greep hielden vanaf 2010 zijn verdwenen. Ik moet er niet aan denken hoe Europa eruit had gezien als die negatieve trend had doorgezet. Maar gelukkig sloeg de stemming om, en in een nieuwe fase van optimisme en ondernemingslust investeerde Europa zwaar in onderwijs en innovatie. Eurocommissaris voor de Interne Markt Sarkozy Jr zette zich met (de voor zijn familie kenmerkende) onstuitbare energie in voor het afbreken van protectionistische en bureaucratische barrières in de Europese markt, zodat kleine bedrijfjes de ruimte kregen om door heel Europa zaken te doen. Het Europese MKB floreerde!

In de herfst van 2009 raakte Europa in de diepste crisis sinds het ontstaan van de Europese Gemeenschap. Het Verdrag van Lissabon werd, na negen jaren van moeizaam steeds weer opnieuw onderhandelen, onverwacht voor de tweede keer door de Ieren verworpen, en dat midden in de economische crisis. Dat was nog geen maand voor de mega-diefstal van de gegevens van een half miljoen Europese burgers uit het centrale Europese Elektronische Kind Dossier, door de Russische maffia, terwijl de 27 politiediensten van de toenmalige Lidstaten intussen zaten te palaveren over de juiste aanpak. In de eerste koude weken van December sloot Rusland Europa voor de derde keer af van gas, en tot ieders verbijstering lanceerde Noord Korea een full scale cyber attack op de VS. Niet helemaal geslaagd, maar de Koreanen slaagden er toch in New York 24 uur lam te leggen. De 27 Europese Ministers van Buitenlandse Zaken slaagden er niet in tot een gezamenlijk standpunt te komen, toen Frankrijk en Malta hun veto inzetten. Met deze beschamende vertoning was voor de Europese burgers de maat vol: vlak voor Kerst gingen door heel Europa de mensen de straat op, en eisten een daadkrachtig Europees bestuur.

Kennelijk was die alomvattende crisis het duwtje in de rug dat Europa nodig had om orde op zaken te stellen in eigen huis. 2010 was in veel opzichten het jaar van de grote omslag. In hoog tempo werden de hervormingen doorgevoerd die jarenlang aangesleept hadden. Een nieuwe generatie visionaire, inspirerende leiders trad aan en gaven een krachtige impuls aan Europa.

Ik zwaai door het raam naar twee voorbij fietsende kennissen. Deze twee Ethiopische topwetenschappers werken sinds een jaar aan het Milieutechnologie-instituut hier in de buurt. Ze waren al vijf jaar partners in een wereldwijd zonne-energieproject waaraan tientallen wetenschappers via een internetcloud samenwerkten. Ze wilden Nederland eens van dichtbij leren kennen, dus kwamen ze hier tijdelijk heen met de Blue Card. De bedoeling is dat ze na twee jaar weer terug gaan naar Ethiopië, want dat is toch mondiaal THE place to be voor milieutechnologen. Maar nu is één van beiden hier verliefd geworden op een beeldschone Sloveense arts die hier een goedlopend bedrijfje heeft opgezet in ouderzorg en diensten aan huis. Tsja, de liefde…

Zo, genoeg gemijmerd. Ik ga maar eens twitteren met mijn vrienden in China. Sinds Google en Yahoo daar de regeringsblokkades op het internet doorbraken ging de wereld letterlijk open!