Jan Marinus Wiersma: Europeanen, Moslims, Buren - Hoofdinhoud

Istanboel. Ik heb de afgelopen jaren regelmatig Turkije bezocht met als overheersend gespreksthema de kansen van het land om lid te worden van de EU. Het onderhandelingsproces wil echter niet vlotten en dat tast het enthousiasme aan. Ik neem hier een groeiende onvrede - terecht of niet terecht - waar over het gebrek aan respect dat de Europese partners zouden tonen. De Turken lijken overgevoelig. Elke negatieve opmerking van een Europees politicus wordt voorpaginanieuws.

Deze week werden de columns gevuld met commentaar op de Franse minister van Buitenlandse Zaken, Kouchner, en Europacommissaris Rehn. Beide hadden zich kritisch uitgelaten. Ik vind die reacties enigszins overdreven. Tegen de tijd dat Turkije eventueel lid wordt van de EU zijn deze politici allang van het toneel verdwenen.

Alle journalisten die ik sprak begonnen over de benoeming van de Deen Rasmussen tot secretaris-generaal van de NAVO. Moet dat niet gezien worden als een belediging van Turkije? Denemarken is het land van de cartoons over Mohammed en biedt onderdak aan de PKK-zender Roy-tv.

Ik heb ze steeds uitgelegd dat ik geen fan van de voormalige Deense premier ben en best begrijp dat Turken respect vragen voor hun geloof maar dat tegelijk de NAVO het volste recht had deze man te benoemen. De Turkse journalistiek heeft iets obsessiefs. De actualiteit gaat altijd voor; achtergrondverhalen doen er minder toe.

Voor het laatste was ik naar Istanboel gevlogen. Het meest recente boek van Joost Lagendijk en mij 'Sturen bij de Moslim Buren' is in het Turks verschenen. Daarin wordt Turkije vergeleken met landen als Egypte en Marokko. Met moeite konden we dit verhaal kwijt in de gesprekken met de journalisten. Vreemd omdat in onze vergelijking Turkije er goed uitkomt. Dat zou toch als positief nieuws interessant moeten zijn? Maar daarnaar zijn zij helaas vaak niet op zoek. En dit terwijl onze uitgever een mooie titel heeft bedacht voor de Turkse uitgave: 'Europeanen, Moslims, Buren'.