Jan Marinus Wiersma: Vergissen - Hoofdinhoud
Brussel. 7 april 2009. Sophie in ‘t Veld is boos omdat ik geïnsinueerd zou hebben dat de VVD en D66 in het extreem rechtse kamp terechtgekomen zouden zijn door net als Le Pen tegen een PES amendement over de Holocaust te stemmen. Wanneer dat het geval was, had ik niet zelf de veronderstelling geuit dat het om een vergissing ging. VVD-collega Jules Maaten mailde me onmiddellijk met de volgende boodschap:” Jan Marinus heeft gelijk - het amendement van de socialistische fractie was terecht en had door de liberale fractie ondersteund moeten worden ondanks de gebruikelijke lijn dat amendementen op compromisteksten verworpen dienen te worden. Ik heb in ieder geval mijn stem gecorrigeerd “ .
Sophie in’t Veld verwijt mij bovendien dat ik te weinig aandacht zou hebben voor het leed dat is veroorzaakt door totalitaire communistische regimes zoals het Stalinisme. Dat was weliswaar niet het thema van mijn blog maar ik wijs er graag op dat ook over dit onderwerp door mijn fractie een amendement was ingediend. Dit bevat de volgende overweging: “ aangezien de dominante historische ervaring van West Europa het Nazisme was, en aangezien Centraal en Oost Europese landen zowel het Communisme als het Nazisme hebben meegemaakt; aangezien meer begrip moet worden gestimuleerd voor de dubbele erfenis van dictatuur die deze landen hebben ondergaan.” Ook bij dit wijzigingsvoorstel stemden de liberalen tegen.
Ik ben blij dat in t’ Veld verwijst naar Bronislaw Geremek, onze vroegere collega, die in 2008 omkwam bij een auto-ongeluk. Op onze uitnodiging sprak hij vorig jaar op een herdenking van de Praagse Lente. Ik deel de bewondering voor deze unieke man: historicus, dissident en politicus. Volgende week verschijnt een boek getiteld Politics of the Past. The Use and Abuse of History dat ik mede heb geredigeerd. Het bevat een artikel van Geremek over gemeenschappelijke herinnering en Europese identiteit. In deze publicatie komen vooral historici aan het woord en dat moeten we vooral zo houden. Dat beseft gelukkig ook het EP want de resolutie die in Brussel werd aangenomen stelt dat volledig objectieve interpretaties van historische gebeurtenissen niet mogelijk zijn, dat politici geen objectiviteit kunnen claimen en dat parlementen geen interpretaties kunnen opleggen bij meerderheidsbesluit.
Voor de volledigheid zie de link naar de aangenomen resolutie.