BEVRIJD DE VRIJHEID VAN MENINGSUITING!

Met dank overgenomen van S.H. (Sophie) in 't Veld i, gepubliceerd op woensdag 25 maart 2009.

Het begint me steeds meer te ergeren dat de vrijheid van meningsuiting steeds meer een symbool lijkt te worden van intolerantie dan van tolerantie. Vrijheid van meningsuiting verliest elke betekenis in een samenleving zonder tolerantie en respect. De vrijheid van meningsuiting wordt bijkans gegijzeld door extremisten. Het wordt tijd dat de vrijheid van meningsuiting weer van ons allemaal wordt en gebruikt wordt waar ze voor bedoeld is: voor een betere samenleving waar we allemaal in vrijheid en veiligheid kunnen leven. Daarvoor hoeven we echt geen letter te veranderen aan de wet. Maar we hebben samen de verantwoordelijkheid om van de vrijheid van meningsuiting weer een instrument van democratie en vrijheid.

Vandaag was hij ineens weer in beeld, Jean Marie Le Pen, de leider van het Franse rechts-extremistische Front National. Als vanouds slaagde hij erin oproer te veroorzaken, dit keer door in het Europees Parlement te roepen dat de gaskamers slechts een detail van de geschiedenis waren. Voor dergelijke uitspraken had Le Pen in Frankrijk al een veroordeling aan zijn broek hangen en moest hij een torenhoge boete betalen.

De aanleiding voor het incident is de regel dat de eerste zitting van het nieuw gekozen Europees Parlement in juli wordt geopend door het oudste lid in jaren. Het ziet ernaar uit dat dat Le Pen gaat worden. Een aantal Europarlementariërs willen de regel nu wijzigen. Le Pen reageerde verontwaardigd en schreeuwde dat zijn veroordeling alleen maar bewijst dat het met de vrijheid van meningsuiting slecht gesteld is.

Waar hebben we dat ook weer eerder gehoord?

Het begint erop te lijken dat het recht op vrije meningsuiting nogal exclusief wordt geclaimd door groeperingen aan de uiterst rechtse zijde van het politieke spectrum. Waarbij ze zelf in veel gevallen anderen het zwijgen willen opleggen met intimidatie en draconische wetten, en bovendien allergisch zijn voor enige vorm van kritiek.

De vrijheid van meningsuiting wordt gebruikt, of liever: misbruikt voor het onbelemmerd en doelgericht kwetsen en beledigen van vooral Joden, Moslims, homos’ en vrouwen. Daarbij varieert onze tolerantie nogal (eufemisme voor met twee maten meten) afhankelijk van wie iets zegt, en over wie het wordt gezegd. Zo worden neerbuigende en intimiderende uitlatingen over vrouwen en homo’s vergoelijkt of we halen er vermoeid onze schouders over op. En zo kunnen momenteel moslims zich veel minder radicale opvattingen veroorloven dan niet-Moslims.