Zelfreflectie

Met dank overgenomen van C.G. (Kees) van der Staaij i, gepubliceerd op woensdag 25 maart 2009.

Het zou vandaag een rustige dag worden. Geen spannende kamervergaderingen, zo was de bedoeling. Dit zou immers de dag zijn van de zelfreflectie. In de Oude Zaal is een conferentie belegd om na te denken over wat er beter en anders kan in het functioneren van de Tweede Kamer. Het liep allemaal wat anders dan verwacht. De conferentie is in de schaduw komen te staan van de presentatie van het anti-crisispakket van het kabinet. Aanvankelijk zouden de kabinetsplannen om 12 uur gepresenteerd worden, een uur voor het begin van de conferentie. Dat werd later. Uiteindelijk werd het midden in de conferentie, dus veel later in de middag, voordat Balkenende de plannen in de plenaire zaal kwam toelichten. Morgen is daar het debat over.

Natuurlijk was deze bijzondere samenloop reden om in de conferentie vanmiddag ook te reflecteren op de gang van zaken bij de totstandkoming van het anti-crisispakket. De Tweede Kamer staat voor voldongen feiten omdat het pakket in de vorm is gegoten van een dichtgetimmerd coalitie-akkoord. Dat is in strijd met het gezonde dualisme dat wat ons betreft de voorkeur heeft, en waar ook oud-collega Schutte warme woorden aan heeft gewijd.

In de conferentie kwam ook de onvrede over de spoeddebatten naar voren. Ik ben er voorstander van dat de grens van 30 leden wordt opgehoogd naar 50 leden. Dan is het nog steeds een minderheidsrecht, maar is er een hogere drempel. Ik vrees dat veel spoeddebatten die nu worden gehouden niet alleen weinig opleveren, maar ook tot gevolg hebben dat deze het gezag van de Kamer beschadigen.