Op naar het Noorden - Hoofdinhoud
Donderdagavond rond de klok van elf werden de laatste stemmingen gehouden. Komende week is de Kamer een week met reces. Ik zou deze recesweek een drukke invulling hebben, met een werkbezoek van de commissie Europese Zaken aan Turkije. Afgelopen week is dit werkbezoek echter afgeblazen in verband met agendaproblemen aan Turkse zijde. Dat komt mij eerlijk gezegd bepaald niet slecht uit. Ik heb nog het nodige leesvoer liggen en nog een aantal mailtjes staan, waar ik mee aan de slag moet. Bovendien is het ook schoolvakantie en zijn de kinderen thuis. Dan is het ook wel erg leuk om nog wat met elkaar weg te gaan. Voorlopig dus even geen weblog!
We zijn het reces niet met uitrusten begonnen! Vrijdag hadden we als fractieteam een gevarieerd werkbezoek op de agenda staan. Op naar het Noorden!
Onze eerste bestemming was Staphorst. Op het gemeentehuis werden we hartelijk ontvangen door het gemeentebestuur en een flinke delegatie plaatselijke SGP-ers. We hebben van gedachten gewisseld over een groot aantal actuele thema’s, variërend van brandweervrijwilligers, een afrit en een station, tot het ketenbeleid. Heel goed om hier wat concrete punten mee te krijgen, om in Den Haag aandacht aan te schenken!
We gebruikten de lunch in de uitgaansgelegenheid van de Stichting Jongeren Ontmoeting Staphorst. Raadslid Den Ouden vertelde over achtergrond van dit sympathieke initatief. Het doel van SJOS is om jongeren op een verantwoorde manier de gelegenheid voor een gezellige avond te bieden (www.sjos.nl).
Daarna stond de bus klaar om ons in de gelegenheid te stellen poolshoogte te nemen bij verschillende melkveehouderijen in Staphorst, die in de problemen dreigen te komen door de Natura 2000 regelgeving. Zo hoorden we van de broers Buitenhuis dat zij met Europese subsidie enkele jaren geleden op een nieuw aangewezen plaats een bedrijf konden opzetten. Nu krijgen ze weer te horen dat ze voorlopig geen vergunning op grond van de Natuurbeschermingswet krijgen, omdat onduidelijk is wat Natura 2000 voor hen gaat betekenen. Dat is toch echt niet meer uit te leggen! Natuurlijk is het goed dat de overheid zich voor het behoud van de natuur inzet, maar het pakt soms echt onevenredig, zo niet bizar uit voor betrokken boeren. Terwijl zij juist vaak beter in staat zijn de natuur tot hun recht te laten komen! De natuur op hun terrein zag er beter bijgehouden uit, dan bij allerlei aangekochte natuurpercelen in de omtrek. Zo’n werkbezoek laat nog weer eens scherp zien, dat beleid dat op papier er redelijk uitziet, in de praktijk soms totaal onredelijk uitpakt!
Van Staphorst trokken we in de loop van de middag naar Hardenberg, waar familiedagen werden gehouden. Daar waren heel veel mensen op afgekomen. Het was er gezellig druk. Rond de SGP-stand hebben we nog heel wat bekende en onbekende mensen de hand gedrukt.
Het avondprogramma bracht ons nog wat noordelijker: Roden, in de kop van Drenthe. Nadat we eerst jammerlijk verdwaalden in een nieuwbouwwijk, kwamen we uiteindelijk toch nog goed terecht in het kerkelijk centrum waar de regiobijeenkomst voor de noordelijke provincies werd gehouden. Er was veel belangstelling, en heel wat te bespreken. Van der Vlies zette uiteen wat de SGP voor het noorden in petto heeft. Niet alleen de economische crisis kreeg aandacht, maar ook de geestelijke crisis in onze samenleving, die heel wat minder als probleem herkend en opgemerkt wordt, maar ten diepste veel aangrijpender is. Wat voor wijsheid hebben we nog, als we God en Zijn goede geboden in de wind slaan? Het was goed, om ook hierover met elkaar na te denken.
Ik vond het erg fijn om deze dag in het noorden te zijn. Vanuit mijn woonplaats Benthuizen blijft het echter allemaal niet ‘naast de deur’. Alles bij elkaar hadden we deze dag toch wel zo’n dikke 500 kilometer afgelegd. Het was dan ook pas tegen half twee ’s nachts toen we weer terug waren in Benthuizen. Een boeiende ervaring rijker - en daarnaast ook nog in het rijke bezit gesteld van een Staphorster krentenbrood, kaas en kaasschaaf (niet te gebruiken voor bezuinigingen, volgens de burgemeester), een Echte Fryske Sukerbôle en een Echte Groninger Kandijkoek.
Om zeven uur zaterdagmorgen voelde ik even de verleiding om mijn nachtrust voort te zetten. Maar ik ben toch maar weer bezweken voor de glunderende koppies van onze kinderen Michael en Camila om met hen mee te gaan naar zwemles. Tenslotte schept het ook verplichtingen, als je de dag ervoor herhaaldelijk hoog hebt opgegeven van een goed gezinsbeleid!