Bruggenbouwers - Hoofdinhoud

Afgelopen zaterdag vierden de SGP-jongeren hun 75-jarig jubileum. Dat jubileum is een hartelijke felicitatie waard! De jongerenorganisatie speelt al tijdenlang een cruciale rol in het enthousiast maken van jongeren voor de SGP. Dat weet ik uit eigen ervaring. Ik vond als scholier destijds een fantastische ervaring om in 1986 in Rotterdam de eerste SGP-jongerendag bij te wonen - ook al kwam het de voorbereidingen van mijn VWO-examen niet helemaal ten goede…

Afgelopen zaterdagmiddag was er een debatbijeenkomst waarin werd gediscussieerd over de uitkomsten van een enquête onder reformatorische jongeren. Sommige uitkomsten van de enquête waren al snel wereldkundig. In het Nederlands Dagblad heette het nogal sensationeel dat er een tweespalt was onder de SGP-jongeren over de vraag of een vrouwelijk SGP-kamerlid moet kunnen. De Telegraaf meende een opvallende liefde voor Wilders te kunnen vaststellen.

Wat mij vooral opvalt bij de enquêteresultaten is dat de jonge SGP-ers net op de oudere SGP-ers lijken. In de onderliggende uitgangspunten is er een overheersende en sterke verwantschap in de hele SGP-achterban. In de concrete uitwerking zijn er verschillen, maar die lopen niet simpelweg langs de jong-oud-as. Bij de statutenwijziging om het vrouwenlidmaatschap mogelijk te maken, viel mij al op dat soms vaders ervoor waren, terwijl zonen tegenstemden. Het zit in de genen van de SGP om veranderingen kritisch tegemoet te treden - is hier geen toegeven aan de tijdgeest aan de orde? Anderzijds geldt dat ook de vroegere antwoorden niet per definitie de beste antwoorden zijn. Principevastheid moet geen starheid opleveren.

Het richtsnoer is en blijft altijd het Woord van God. Kortom: altijd zal een inhoudelijke argumentatie de doorslag moeten geven.

Zaterdagavond werd afgesloten met een prachtig concert in een tjokvolle Laurenskerk in Rotterdam. Daar werd een fraai jubileumboek gepresenteerd: “Bruggenbouwers”.

Het was heel mooi om in die oude kerk door enthousiaste koren liederen te horen zingen. Maar de massale samenzang was ook geweldig. Wat is er mooier dan zo’n dag af te sluiten met het eenstemmig zingen van het Wilhelmus?