Partij voor Nederland (PvN)

De Partij voor Nederland is op 22 augustus 2006 opgericht door de ex-LPF'ers Hilbrand Nawijn¹ en Gerard van As², maar laatstgenoemde trok zich later terug.

De lijsttrekker voor de Tweede Kamerverkiezingen van 22 november 2006³ was Hilbrand Nawijn. PVN behaalde bij deze verkiezingen geen zetels in de Tweede Kamer⁴. Nadien deed de partij niet meer mee aan Tweede Kamerverkiezingen.

De speerpunten uit het verkiezingsprogramma 2006 waren:

Sociaal en financieel-economische doelstellingen

• - 

  geen beperking hypotheekrenteaftrek
• - 

  geen AOW premie voor 65 plussers
• - 

  verdere belastingverlichting voor iedereen
• - 

  beperking parkeerbelasting
• - 

  gratis openbaar vervoer.

Zorg

• - 

  afschaffing van de verpleeghuizen, verbetering van de zorg in verzorgingshuizen Verpleeghuiszorg wordt opgenomen in de verzorgingstehuizen. Kleinschalige verpleegunits
• - 

  respect en betere zorg voor ouderen.

Veiligheid

• - 

  afschaffen TBS-verlof en vervroegde invrijheidstelling
• - 

  bij moord- en zedendelicten verplicht grootschalig DNA-onderzoek.

Onderwijs

• - 

  onderwijsopleiding laten aansluiten bij behoefte bedrijfsleven
• - 

  invoering sociale dienstplicht.

Vreemdelingenbeleid en integratie

• - 

  geen onderscheid meer tussen autochtone en allochtone Nederlanders
• - 

  strenge eisen aan immigratie
• - 

  afschaffen Islamitisch onderwijs ter bevordering van de integratie
• - 

  criminele vreemdelingen terugsturen naar land van herkomst
• - 

  geen verdere uitbreiding van moskeeën
• - 

  reorganisatie Politie en Justitie
• - 

  geen hoofddoeken in publieke functies.

Overig

• - 

  vermindering van het aantal ambtenaren en terugdringen bureaucratie
• - 

  'kwartje van Kok' terug; geen kilometerheffing, bevorderen van doorstroming verkeer

  • - 

    compensatie energieprijzen aan (agrarische)bedrijven en de burgers
• - 

  betere besteding ontwikkelingsgelden; geen geld naar corrupte regeringen.

Kiezers: 5.010 (22 november 2006)

Meer over

• 1. 

  Spraakmakend populistisch politicus. Zoon van een burgemeester van ARP-huize en zelf op lokaal niveau actief in het CDA. Was als directeur Vreemdelingenzaken, directeur van de Immigratie- en Naturalisatiedienst en advocaat goed ingevoerd op het gebied van het asielbeleid en werd voor de LPF in het kabinet-Balkenende I minister voor Vreemdelingenzaken en Integratie. Deed in die functie soms omstreden uitspraken onder meer over de doodstraf. Zag in 2002 af van het lijsttrekkerschap van de LPF, maar werd met voorkeurstemmen tot Kamerlid gekozen. Trad ook in de Kamer vaak solistisch op, zocht contact met het Vlaams Belang en verliet de LPF. Had met een eigen lijst succes in de Zoetermeerse gemeentepolitiek, maar dong tevergeefs naar een Kamerzetel met zijn Partij voor Nederland.
   
• 2. 

  Joviale vastgoedbemiddelaar die als Tweede Kamerlid een vooraanstaande rol speelde in de LPF en daarvan twee jaar fractievoorzitter was. Was in zijn woonplaats Alphen aan den Rijn wethouder voor de VVD, maar trad voortijdig af. In de eerste LPF-fractie één van de weinigen met bestuurlijke ervaring. Was enkele keren betrokken bij de machtstrijd in zijn partij. Verloor bij de opvolging van Herben als fractievoorzitter van Wijnschenk. Volgde hem echter in 2004 echter alsnog op. Toen de leden Herben in 2006 weer als aanvoerder kozen, stapte hij over naar de Groep-Nawijn. Richtte met Nawijn de Partij voor Nederland op, maar verliet na een conflict rond de kandidaatstelling korte tijd later die partij en de Kamer. Gebruikte soms weinig omfloerste taal. Werd in 2014 opnieuw wethouder in Alphen aan den Rijn.
   
• 3. 

  Op 22 november 2006 vonden er Tweede Kamerverkiezingen plaats. De verkiezingen waren aanvankelijk gepland op 15 mei 2007, maar werden vervroegd door de val van het kabinet-Balkenende II. Het CDA handhaafde zich als grootste, maar de SP onder leiding van Jan Marijnissen werd met zestien zetels winst de grote winnaar. De Groep-Wilders/PVV kwam met negen zetels in de Kamer. PvdA, VVD en D66 verloren.
   
• 4. 

  De Tweede Kamer is deel van de volksvertegen­woor­di­ging. Zij speelt een belangrijke rol bij de totstandkoming van wetten, controleert de regering en beslist over de vraag of een kabinet (of bewindspersoon) genoeg vertrouwen heeft.
   
• 5. 

  Diverse partijen zijn ooit vertegenwoordigd geweest in het Nederlandse parlement, maar nadien opgeheven. Een aantal daarvan zijn opgegaan in nieuwe partijen, waarvan sommige nog bestaan.