Mededeling van de Commissie - Tenuitvoerlegging van het kader voor financiële markten: een actieplan - Hoofdinhoud

COMMISSIE VAN DE EUROPESE GEMEENSCHAPPEN

Brussel, 11.05.1999 COM(1999) 232 def.

MEDEDELING VAN DE COMMISSIE

TENUITVOERLEGGING VAN HET KADER VOOR FINANCIELE MARKTEN:

EEN ACT1EPLAN

TENUITVOERLEGGING VAN HET KADER VOOR FINANCIELE MARKTEN:

EEN ACTIEPLAN

• I. 

  INLEIDING

De werkzaamheden die tot een interne markt voor financiele diensten moeten leiden, zijn reeds in 1973 aangevangen. Sindsdien is al grate vooruitgang geboekt bij de totstandbrenging van een veilige prudentiele omgeving die de financiele instellingen de kans biedt ook in andere lidstaten activiteiten te ontplooien. De financiele markten van de Unie blijven echter een gesegmenteerd karakter vertonen: het bedrijfsleven en de consumenten hebben nog steeds geen directe toegang tot grensoverschrijdende financiele instellingen. De ontwikkelingen zijn thans echter in een stroomversnelling terechtgekomen. Met de invoering van de euro doet zich immers een unieke gelegenheid voor om de EU toe te rusten met een modern financieel apparaat dat ertoe moet bijdragen dat de kapitaalkosten en de kosten van de financiele intermediate tot een minimum beperkt blijven. Dit zal niet alleen aanzienlijke voordelen opleveren voor zowel ondememingen als huishoudens die van financiele diensten gebruik maken, maar ook aan de investeringen en de werkgelegenheid in de Unie als geheel ten goede komen. De door de euro in gang gezette structurele hervormingen brengen voor de financiele regelgevers en toezichthouders echter ook nieuwe uitdagingen met zich mee waarop kordaat moet worden gereageerd om een evenwichtige regionale verdeling van de voordelen van concurrerende en gei'ntegreerde markten voor financiele diensten te bewerkstelligen.

Zich rekenschap gevend van het veranderende financiele landschap heeft de Europese Raad van Cardiff de Commissie in juni 1998 verzocht "een actiekader voor de verbetering van de interne markt voor financiele diensten in te dienen"¹. Gevolg gevend aan dit verzoek heeft de Commissie een mededeling² gepubliceerd waarin een aantal punten werd belicht waarop dringend actie moet worden ondemomen om de voordelen van de eenheidsmunt ten voile te benutten en een optimaal functionerende Europese financiele markt uit te bouwen. In deze mededeling werden vijf prioritaire actieterreinen gei'dentificeerd:

• • 

  de EU moet worden toegerust met een wetgevend apparaat dat op nieuwe uitdagingen op regelgevingsgebied is berekend;

• • 

  de resterende belemmeringen voor de integratie van de kapitaalmarkten moeten worden opgeheven teneinde de kosten om op de EU-markten kapitaal aan te trekken tot een minimum te beperken;

• • 

  zowel afnemers als aanbieders van financiele diensten moeten ongehinderd kunnen profiteren van de commerciele kansen die een eengemaakte financiele markt te bieden heeft, waarblj tegelljkertljd een hdog niveau van consumentenbeschermlng moet. worden gegarandeerd;

• • 

  nauwere samenworking tussen de toezichthoudende autoriteiten moet worden aangemoedigd; en

• • 

  er moet een geintegreerde Europese infrastructuur tot stand worden gebracht ter ondersteuning van de transacties op de financiele retail- en wholesalemarkten.

De Europese Raad, bijeen te Wenen in december 1998, achtte het van vitaal belang de algeheie consensus over de uitdagingen en mogelijkheden die zich voor de financiele markten van de EU aandienen, in een concreet en spoedeisend werkprogramma om te zetten³. De Europese Raad heeft in dit verband niet alleen gewezen op het belang van de financiele dienstensector als motor voor groei en werkgelegenheid, maar ook op het feit dat het hoofd moet worden geboden aan de nieuwe uitdagingen die de invoering van de eenheidsmunt met zich meebrengt. In het licht van dit alles werd een werkgroep van persoonlijke vertegenwoordigers van de ECOFIN-ministers en van afgevaardigden van de Europese Centrale Bank opgericht. Deze groep, die onder het voorzitterschap van de Commissie bijeenkwam, diende de Commissie bij te staan bij het selecteren van prioritaire acties om aan de Raad ECOFIN van 25 mei 1999 voor te stellen.

De werkgroep voor het beleid inzake de financiele dienstverlening heeft drie vergaderingen belegd. Samen met de eerder gehouden brede raadpleging voor de uitwerking van het actiekader en met de resolutie van het Europees Parlement⁴, hebben de beraadslagingen van de werkgroep de Commissie aanzienlijk geholpen bij het ontwikkelen van een andere kijk op haar werkzaamheden. Hoewel de werkgroep nog geen verslag heeft uitgebracht, heeft de Commissie zich op de werkzaamheden en de resultaten van de algemene discussies van de werkgroep gebaseerd om de voorliggende mededeling op te stellen. Deze mededeling van de Commissie kan eventueel als uitgangspunt dienen voor een werkprogramma voor financiele diensten dat voortbouwt op het beleid van de Commissie zoals dit in de besprekingen met de werkgroep voor het beleid inzake de financiele dienstverlening en in de discussies in het Europees Parlement werd uitgestippeld. Met deze mededeling wordt beoogd:

• • 

  de doelstellingen te bevestigen waarop het beleid ten aanzien van de financiele dienstverlening de komende jaren eventueel kan worden afgestemd;

• • 

  een relatieve volgorde van de prioriteiten en een indicatief tijdschema voor de verwezenlijking ervan vast te stellen; en

• • 

  een aantal mechanismen te schetsen die tot de realisatie van de prioriteiten kunnen bijdragen.

Bijgaand actiekader is een ambitieus programma om snel vorderingen te maken op weg naar een financiele interne markt. Het gaat om een illustratief plan, dat eventueel door de volgende Commissie ten uitvoer kan worden gelegd. Deze zal dan uiteraard zelf moeten uitmaken onder welke voorwaarden de diverse acties worden ondernomen. Het indicatieve tijdschema geeft de prioriteiten aan zoals deze uit de besprekingen met de werkgroep voor het beleid inzake de financiele dienstverlening en het Europees Parlement naar voren zijn gekomen. Het Europees Parlement en de Raad wordt verzocht de inhoud van het actieplan te onderschrijven en het spoedeisende karakter ervan te erkennen. Voorts wordt er bij het Europees Parlement en de Raad op aangedrongen alles in het werk te stellen om de afzonderlijke maatregelen zo snel mogelijk goed te keuren en ten uitvoer te leggen, mits daarvoor voldoende politieke steun op het hoogste niveau aanwezig is.

II. AANPAKKEN VAN DRINGENDE LOPENDE ZAKEN

De onderhandelingen over tal van voorstellen van onmiddellijk en significant belang voor de vlotte werking van de financiele markten van de EU zijn in een nog immer voortdurende politieke impasse geraakt. Met het doorbreken van deze impasse en de afronding van de voorstellen zou een directe en tastbare bijdrage worden geleverd aan de goede werking van de financiele interne markt en een duidelijk signaal worden afgegeven dat het de politieke gezagsdragers menens is zo snel mogelijk resultaten te boeken. In februari zijn de ECOFIN-ministers overeengekomen zich sterker in te spannen om een consensus te bereiken over vier essentiele wetgevingsinitiatieven (de twee voorstellen betreffende de sanering en de liquidatie van kredietinstellingen en verzekeringsondememingen; het voorstel voor een Dertiende Richtlijn Vennootschapsrecht (openbaar aanbod tot verwerving) en het statuut van de Europese vennootschap).⁵ Tot dusver is nog geen definitive doorbraak bereikt, maar er zijn wel al aanzienlijke vorderingen gemaakt.

De Raad wordt verzocht het fundamental beiang van deze initiatieven, die op de totstandbrenging van een effidSnte financiele interne markt gericht zijn, te bevestigen en de resterende moeilijkheden zo spoedig mogelijk op te lossen,_

Daamaast is er nog een aantal andere initiatieven waarvoor het van het grootste belang wordt geacht dat zij v66r het ingaan van de volgende eeuw worden goedgekeurd. In bijgaand kaderactieplan worden beide reeksen initiatieven als uiterst dringend bestempeld. De tweede reeks omvat:

• • 

  de twee voorstellen voor richtlijnen betreffende instellingen voor collective belegging in effecten (ICBE's);

• • 

  het voorstel voor een richtlijn betreffende de verkoop op afstand van financiele diensten;

• • 

  het voorstel voor een richtlijn inzake elektronisch geld.

De Raad en het Europees Parlement wordt verzocht het nodige te doen om uiterlijk op 31.12.1999 politieke overeenetemmlng over deze belangrijke voorstellen te bereiken,

III. NlEUWE PRIORtTEITEN VOOR EEN FINANCiELE INTERNE MARKT

De brede raadpleging die tijdens de afgelopen 12 maanden heeft plaatsgevonden, de resolutie van het Europees Pariement en de werkzaamheden van de werkgroep voor het beleid inzake de financiele dienstveriening hebben bevestigd dat een nieuwe stimulans nodig is om optimaal voordeel te halen uit de onmiskenbare mogelijkheden die de financiele interne markt en de Europese eenheidsmunt te bieden hebben. In het voorliggende actieplan worden de aandachtspunten die uit de mededeling van de Commissie naar voren zijn gekomen en tijdens de besprekingen van de werkgroep nader zijn uitgewerkt, tot 6§n geheel samengevoegd. Voor de meeste actiepunten die hieronder worden beschreven, heeft de Commissie reeds de gelegenheid gehad te bevestigen of aan te kondigen dat zij daadwerkelijk tot het nemen van de tijdens de besprekingen voorgestelde initiatieven zal overgaan. In wezen worden op de volgende drie terreinen maatregelen gepland: wholesalemarkten, retailmarkten en versterking van de toezichtstructuren. In bijgaand kaderplan wordt een nadere omschrijving gegeven van het stramien voor deze werkzaamheden, die in voorkomend geval op de inspanningen van andere officiele of officieuze organen dienen voort te bouwen. Sommige van de in de mededeling van de Commissie van oktober 1998 vermelde actiepunten vormen onderdeel van een flankerend beleid en worden in het laatste hoofdstuk van dit document behandeld.

WHOLESALEMARKTEN

De euro fungeert als katalysator voor een marktgedreven modemisering van de Europese effecten- en derivatenmarkten. In de organisatie van de financiele centra van de Unie, en dan vooral in de betrekkingen tussen de verschillende effectenbeurzen alsook in de consolidatie van de betalings- en effectenafwikkeiingssystemen, tekenen zich reeds ingrijpende veranderingen af. Deze bieden het vooruitzicht op goedkopere en soepeler financieringsregelingen voor het bedrijfsleven en dus ook voor innoverende startende ondernemingen. Ook de talloze juridische en administratieve hinderpalen die thans nog bestaan, moeten worden weggewerkt om te vermijden dat de opkomst van beter gei'ntegreerde, marktgedreven effectenhandelssystemen wordt belemmerd en te voorkomen dat de voordelen van de toegang tot EU-brede kapitaalmarkten verloren gaan. In het algemeen gesproken dient op vijf terreinen actie te worden ondernomen:

• 1. 

  Gemeenschappelijke regels voor gei'ntegreerde effecten- en derivatenmarkten

De Richtlijn Beleggingsdiensten (RBD) is dringend aan bijwerking toe indien zij als hoeksteen voor een gei'ntegreerde effectenmarkt moet gaan fungeren. Het is immers van essentieel belang dat de weg wordt vrijgemaakt voor grensoverschrijdende aanbieding van beleggingsdiensten. Hoewel de RBD voorschrijft dat de lidstaten ermee rekening moeten houden in hoeverre de client/belegger genoeg kennis van zaken heeft om de volledige verantwoordelijkheid voor de keuze van de toe te passen regels voor de bedrijfsuitoefening op zich te nemen, blijven er toch nog belemmeringen voor grensoverschrijdende activiteiten bestaan. In weerwil van deze bepaling blijven de autoriteiten van het land van ontvangst immers hardnekkig aan de toepassing van hun eigen regels voor de bedrijfsuitoefening vasthouden. Uiteindelijk kan het dan ook noodzakelijk blijken zich te herbezinnen overde vraag in hoeverre de toepassing van de door het land van ontvangst uitgevaardigde regels voor de bedrijfsuitoefening - het basisbeginsel van de RBD - met een gei'ntegreerde effectenmarkt in overeenstemming kan worden gebracht.

Nieuwe regelgevingsvraagstukken: Ook nieuwe ontwikkelingen en technologieen houden een belangrijke nieuwe uitdaging in. Voor de totstandkoming van een modem wettelijk kader voor concurrerende secundaire markten is het noodzakelijk dat over de volgende punten overeenstemming wordt bereikt:

• • 

  de definities van markten en beurzen (om te voorzien in een duidelijke verdeling van de verantwoordelijkheid voor de vergunningsverlening enerzijds en het toezicht anderzijds);

• • 

  de voorwaarden waaronder handelaren en makelaren automatisch voor lidmaatschap op afstand van alle gereglementeerde markten in aanmerking komen en de opheffing van enigerlei andere restricties op de uitoefening van nevenactiviteiten;

• • 

  een gemeenschappelijke benadering voor het verlenen van een vergunning aan en het uitoefenen van toezicht op "altematieve handeissystemen";

• • 

  strenge veiligheidsmaatregelen om marktmanipulatie tegen te gaan.

Met alle belangbebbende partijen (beurzen, gereglementeerde markten, toezichthouders, Intermediairs en emittenten) zal overleg worden gepleegd op basis van een Gmenboek van de Commissie. Voorts zal warden overwogeh de RBD zelf te wijzigen. Ten slotte zal zorgvuldig worden afgewogen In hoeverre het nuttigkan zijn wetgeving voor te ste/len die speciaal bedoeld is om marktmanipulatie tegen te gam,_

• 2. 

  Aantrekken van kapitaal in geheel de EU

Het feit dat meerdere officiele documentatiepakketten moeten worden samengesteld voordat effecten in andere lidstaten kunnen worden aangeboden, brengt hoge kosten met zich mee en zet zonder twijfel een rem op de pan-Europese activiteit. De handhaving van aanvullende nationale voorschriften verhinderde de wederzijdse erkenning van prospectussen die met de aanneming van de richtlijn van 1989 betreffende het bij een openbare aanbieding van effecten te publiceren prospectus werd beoogd.

In de door de Europese Raad van Cardiff onderschreven mededeling van de Commissie, getiteld "Risicokapitaal: sleutel voor de schepping van werkgelegenheid in de EU"⁶, wordt erop gewezen dat Europa wegens zijn onderontwikkelde risicokapitaalmarkten reeds tal van kansen op het gebied van investeringen en werkgelegenheid heeft gemist. Sommige van de factoren die het ontstaan van efficiente mechanismen voor het verschaffen van risicokapitaal verhinderen, zijn terug te voeren op de gesegmenteerde benadering van de regulering van het effectenbedrijf. De daaruit voortvloeiende verschillen beletten dat de risicokapitaalmarkten een voldoende kritische massa bereiken om een levensvatbaar altematief voor de duurdere en minder flexibele financieringsmogelijkheden voor innoverende startende ondememingen te vormen. Samen met de in dit document voorgestelde maatregelen moeten de in de mededeling over het risicokapitaal aanbevolen acties tot de opkomst van diepere en liquidere markten op

EU-niveau bijdragen. Dit doel zal ook worden gediend door een nauwere samenwerking tussen de effectentoezichthouders. Al deze acties zijn thans in het kaderactieplan verwerkt, waardoor de druk voor verandering gehandhaafd blijft.

Voor een concrete verbetering van de werking van de richtlijn betreffende het bij een openbare aanbieding van effeden te pubiiceren prospectus is het noodzakelijk dat de samenwerking tussen de Commissie en de FESCO⁷ wordt ge'intensiveerd. Deze werkzaamheden kunnen eventueel als uitgangspunt dienen voor een bijwerking van de prospedussenrichtlijnen. Deze aanpassingen kunnen er niet alleen toe bijdragen dat de wederzijdse erkenning van prospedussen in de praktijk beter functioneert, maar ook voorzien in nieuwe gestroomlijnde procedures om later nog kapitaal aan te trekken (met name door de basis te leggen voor een algemene acceptatie van"shelf-registration”-technieken).

Teneinde de politieke dynamiek in verband met risicokapitaalmarkten in stand te houden, zal in de komende maanden een tussentijds voortgangsverslag worden gepubliceerd waarin wordt aangegeven welke vorderingen de lidstaten hebben gemaakt bij de tenuitvoerlegging van het door de Europese Raad van Cardiff onderschreven adieplan inzake risicokapitaal. In dit verslag zullen tevens de stappen worden beschreven die de lidstaten hebben ondemomen om de potentiate mogelijkheden te benutten die actieve en dynamische risicokapitaalmarkten op het gebied van de werkgelegenheid tebieden hebben._

• 3. 

  Financiele verslaglegging

Vergelijkbare, transparante en betrouwbare financiele informatie vormt de hoeksteen van een efficiente en gei'ntegreerde kapitaalmarkt. Een gebrek aan vergelijkbaarheid zal grensoverschrijdende beleggingen ontmoedigen omdat dit in onzekerheid over de geloofwaardigheid van de jaarrekeningen zal resulteren. Tijdens de besprekingen binnen de werkgroep voor het beleid inzake de financiele dienstverlening werd erop gewezen dat er dringend oplossingen moeten worden gevonden die de ondernemingen de gelegenheid bieden overal in de EU kapitaal aan te trekken met behulp van jaarrekeningen die op grand van 66n enkel samenstel van regels voor de financiele verslaglegging zijn opgesteld. Het aantrekken van kapitaal is niet aan grenzen gebonden: sommige EU-ondememingen kunnen zich voor hun financiering ook verplicht zien op de intemationale kapitaalmarkten een beroep te doen. In de oplossingen die worden aangedragen om de vergelijkbaarheid binnen de EU-markt te bevorderen, moet derhalve eveneens rekening worden gehouden met de ontwikkelingen die zich in de intemationaal aanvaarde optimale werkwijzen voordoen. Momenteel lijken de intemationale standaarden voor jaarrekeningen (International Accounting Standards - IAS) het meest aangewezen om als referentiepunt te fungeren voor de uitwerking van 66n enkel samenstel van regels voor de financiele verslaglegging die de ondernemingen (die dit wensen) in staat moeten stellen op de intemationale markten kapitaal aan te trekken. Evenzo lijken de intemationale standaarden voor accountantscontrole de minimumvereisten te zijn waaraan moet worden voldaan om de gepubliceerde jaarrekeningen geloofwaardigheid te verlenen.

De besprekingen in de werkgroep voor het beleid inzake de financiele dienstverlening hebben een levendige discussie op gang gebracht over de vraag hoe het streven near vergelijkbare jaarrekeningen en de conformering aan de optimale intemationale werkwijzen tegelijkertijd kunnen worden verwezenlijkt. Momenteel wordt een oplossing bestudeerd die de ondernemingen de mogelijkheid zou bieden (als enige alternatief voor de opstelling van de jaarrekening volgens de nationale wetten tot omzetting van de EU-jaarrekeningenrichtlijnen) op basis van de IAS opgestelde jaarrekeningen te publiceren. Da doelstelling van de vergelijkbaarheid in da financidte verslaglegging zal worden gerealiseerd door geen nationale afwijkingen van de IAS toe te staan wanneer ondememingen van deze altematieve mogelijkheid gebruik maken. Voorts zal er een controlemechanisme rrmten komen om erop toe te zien dat de in de IAS vastgestelde nonmen in geen enkel opzicht tegen bet algemeen belang van de Unie indruisen. Het verdieni aanbeveling de effectentoezichthouders bij dit alles te betrekken. Op deze materie zal diaper warden ingegaan in een v66r eind 1999 te publiceren mededeling van de Commissie, waarin wijzigingen in de Vierde en Zevende Richtlijn Vennootschapsrecht zullen worden aangekondigd. De problematiek van de accountants-controle zal in een afzonderUjke aanbeveling van de Commissie worden behandeld.

De contouren van een toazicht- en regefgevingskader voor aanvul/ende pensioenfbndsen warden reeds met de werkgroep voo/ het beleid inzake de financible dienstverlening en het Comitb voor het Verzekeringswezen besproken. De Cotttmissie is voomemens een mededeling op te stellen waarin de resuttaten van de recente madplegingen en besprekingen worden samengevoegd. Daze mededeling kan eventueel als uitgangspunt dienen voor een voorstel voor een richtlijn betreffende het bedrijfseconomisch toazicht op pensioenfbndsen. Het geplande toezicht- en regelgevingskader zal rekening houden met de verscheidenheid van de pensioenfondsen die momenteet in de EU actiefzijn en zal betmkking hebben op de volgende aspecten: de procedure voo-het verfenen van een vergunning, verslagleggingsregels, criteria voor de deskundigheid en betrouwbaarheid van de beheerders en voorschriften ten aanzien van de verplichtingen en de beieggingen, waarbij kwalitatieve met kwantitatieve eisen zullen worden gecombineerd. Tevens zal worden ingegaan op de cobrdinatie van de voor aanvullende pensioenen geldende belastingregelingen ende opheffing van de belemmeringen voor de arbeidsmobiliteit.    ~~    •

• 5. 

  Onderpand

De werkzaamheden in verband met de toepassing van de Finaliteitsrichtlijn tonen aan hoe belangrijk het is dat er gemeenschappelijke regels bestaan voor in het kader van betalings- en effectenafwikkelingssystemen gedeponeerd onderpand. Tevens dient voorrang te worden verleend aan het boeken van verdere vooruitgang op andere terreinen die met onderpand te maken hebben. Onderlinge erkenning en mobiliseerbaarheid van grensoverschrijdend onderpand zijn onontbeerlijk voor de stabiliteit van het financiele stelsel van de EU en voor een kostenefficient en gei'ntegreerd effectenafwikkelingssysteem. Momenteel is aan geen van beide voorwaarden voldaan: het risico is groot dat grensoverschrijdende onderpandregelingen nietig worden verklaard en er heerst onzekerheid ten aanzien van de mobiliseerbaarheid in geval van insolvabiliteit van de pandgever. Indien deze problemen niet worden opgelost, zullen aan grensoverschrijdende effectentransacties hoge kosten en grate risico's verbonden blijven.

In nauwe samenwerking met de financiele dienstensector en de nationale autoriteiten zal de Commissie een aanvang maken met de voorbereiding van wetgevingsvoorstellen inzake onderpand.    __ .,    ,    .

• 6. 

  Een veilige en transparante omgeving voor grensoverschrijdende herstructurering

Momenteel vinden in de EU in vrijwel alle sectoren herstructureringen plaats. De financiele sector loopt hierbij voorop. Een spoedige aanneming van de richtlijn betreffende het openbaar aanbod tot verwerving en van het statuut van de Europese vennootschap zal de hoognodige juridische grondslag verschaffen voor de bescherming van minderheidsbelangen en voor een rationelere structurering van de rechtsvormen van ondernemingen in de interne markt. Een snelle goedkeuring van het statuut van de Europese vennootschap zou de Commissie tevens in staat stellen de iangverwachte en belangrijke voorstellen voor richtlijnen betreffende grensoverschrijdende fusies van naamloze vennootschappen en inzake de verplaatsing van zetels in te dienen.

Zeker in de financiele dienstensector moeten herstructureringen in een veilige en transparante omgeving kunnen geschieden. Daarbij dienen prudentieie factoren uiteraard de volledige aandacht te krijgen. Tegelijkertijd is het echter van cruciaal belang dat constellaties worden gevormd die in een grotere efficients resulteren, gezien de sleutelrol die de financiele diensten spelen bij de bevordering van een doeltreffende middelenallocatie in de gehele EU-economie. Bij het reguleren van het herstructureringsproces (fusies, overnames, overnamebiedingen enz.) moeten de toezichthoudende autoriteiten derhalve niet alleen ten voile met de prudentiele aangelegenheden rekening houden, maar ook het transparantie- en het non-discriminatiebeginsel in acht nemen. Om te vermijden dat - niet nader gespecificeerde -prudentiele factoren onterechte reele of potentiele belemmeringen voor herstructureringen opwerpen, is het wenselijk dat bij een eventuele verplichte goedkeuringsprocedure een reeks onveranderlijke, objectieve en algemeen bekende criteria worden gehanteerd. In haar mededeling betreffende bepaalde juridische aspecten van de intracommunautaire investeringen⁸ heeft de Commissie een dergelijke aanpak geschetst. Deze is er met name op gericht het vrije kapitaalverkeer en het vrij verrichten van investeringen te waarborgen.

RETAILMARKTEN

Het zijn duidelijk de wholesalediensten die een voortrekkersrol spelen bij de fundamentele veranderingen die thans op de financiele markten van de Unie gaande zijn. Ook de retailsector zelf maakt echter een ingrijpend aanpassingsproces door. Maatregelen op EU-niveau ten behoeve van de retailmarkten en ter bescherming van de consumenten blijven dan ook een hoge prioriteit genieten.

In de context van het beleid ten aanzien van de interne markt voor financiele diensten is reeds een rechtskader tot stand gebracht dat financiele instellingen de mogelijkheid biedt hun diensten overal in de Unie aan te bieden; daarbij zijn ook veiligheidsmaatregelen ingebouwd tegen faillissementen en systeemrisico's. Deposanten en verzekeringnemers genieten reeds een- hoge mate van bescherming tegen de nadelige financiele gevolgen van het in gebreke blijven van hun tegenpartij. Grensoverschrijdende dienstvenichting stuit echter nog steeds op talrijke hindemissen. Vooral de voorwaarden waaronder financiele producten mogen worden verkocht (bijvoorbeeld marketingvoorschriften), dienen dringend te worden geregeld. De lidstaten blijven aan hun nationale regels vasthouden om oneeiiijke handelspraktijken tegen te gaan en de degelijkheid en betrouwbaarheid van financiele diensten en de aanbieders ervan te waarborgen. Deze situatie belet consumenten en aanbieders optimaal te profiteren van de ruimere keuze en de scherpere voorwaarden die de interne markt hun te bieden heeft. Grensoverschrijdende handel zal pas van de grand komen wanneer de consumenten overtuigd zijn van de degelijkheid van de aangeboden dienst, de deugdelijkheid van de dodr de aanbieder gehanteerde verkoopmethoden, de betrouwbaarheid van de aanbieder en de beschikbaarheid van doeltreffende verhaalsprocedures ingeval er een geschil ontstaat. Soortgelijke factoren kunnen ook de aanbieders ervan weerhouden diensten te verstrekken aan consumenten die in een andere lidstaat verblijven, omdat deze factoren ervoor zorgen dat aan dergelijke transacties hogere kosten en/of risico's voor de aanbieder verbonden zijn. Er dient niet zozeer te worden gestreefd naar een harmonisatie van de financiele producten, maar veeleer naar een wederzijdse erkenning van de basisvereisten.

Regelgevings- en structured problemen die de aanbieders van financiele diensten en de consumenten beletten in een klimaat van vertrouwen en rechtszekerheid wederzijds voordeel te behalen, moeten krachtlg worden aangepakt. Een adequate en stapsgewijze harmonisatie van de marketing- en informatieregels in de gehele Unie, in combinatie met een pragmatisch streven naar niet-wetgevende oplossingen biedt vooruitzicht op de totstandkoming van een waarlijk gei'ntegreerde retailmarkt die ten voile met de belangen van consumenten en aanbieders rekening houdt. De Commissie heeft zes essentiele terreinen ge'identificeerd waarop actie dient te worden ondemomen.

• 1. 

  Informatie en transparantie

Duidelijke en begrijpelijke informatie is voor consumenten van cruciaal belang wanneer zij een aanzienlijk deel van hun spaargelden in het buitenland beleggen. De consumenten hebben immers behoefte aan informatie om zich een oordeel te kunnen vormen over de kenmerken van de overeenkomst, de aanbieder van de dienst en de voorgestelde belegging. De sector moet alles doen wat in zijn mogelijkheden ligt om aan deze behoefte tegemoet te komen. Een goed inzicht in de aard van de verlangde informatie zal ook de aanbieders van diensten helpen doeltreffend op de markten van de partnerlanden te opereren. De Commissie zal een constructieve dialoog tussen aanbieders en afnemers aanmoedigen en zelf volledig paraat staan om, zo nodig met wetgevende maatregelen, op de wensen van de burgers in te spelen.

De Commissie zal de dialoog tussen aanbieders van fmanci&le diensten en consumenten verder uitbouwen. Haar eerste maatreget in dit verband zal de publicatie zijn van een aanbeveling als Mow-up van een gedragscode voor de verstrekking van infbrmat'ie over hypothecair krediet. De Commissie zal er eveneens naar streven tot een algemeen beleid op het terrein van de informatieverstrekking te komen. Dit streven zal tot uiting komen in een mededeling waarin mogelijke richtsnoeren voor alle grensoverschrijdende financlble diensten zullen worden voorgesteld, tokening houdend met de op nationaal en EU-niveau bestaande wettelijke bepalingen terzake._„    _'_._

• 2. 

  Verhaalsprocedures

Een van de belangrijkste hinderpalen voor de totstandkoming van de financieie interne markt is het feit dat de consument geen zekerheid heeft over zijn verhaalsmogelijkheden ingeval er een grensoverschrijdend contractueel geschil rijst. Het komt er derhalve op aan efficiente en effective gerechtelijke en buitengerechtelijke regelingen voor het beslechten van geschillen uit te werken die bij de consument het nodige vertrouwen in grensoverschrijdende bedrijvigheid wekken.

In het kader van haar beleid ter bevordering van de administratieve samenwerking binnen de interne markt kan de Commissie zich evehtueel beraden over de ontwikkeling van een communautair network voor de regaling van klachten (waan/an pnder meer ook een speciale ombudsman voor financible diensten deel zou kunnen uitmaken). Wat de consumentengeschiilen beireft, zal de Commissie zich bij haar optreden laten leiden cfoor haar aanbeveling betreffende de principes die van toepassing. zijn op de organon die verantwoordelijk zijn voor da buitengerechtelijke beslechting van consumentengeschiilen⁹, waarbij zij de in genoemde tekst beschreven methode zal volgen. Dit houdt in dat de Commissie de samenwerking tussen dergetijke buitengerechtelijke organon zal bevorderen door hen ertoe aan te moedigen een network te vormen dat ten doel heeft de beslechting van grensoverschrijdende geschillen te vergemakkelijken. Uiteindelijk moet de consument in staat zijn zich bij grensovemchrijdende geschillen via hot homologe buitengerechtelijke orgaan in eigen land te wenden tot het bevoegde buitengerechtelijke orgaan in het buitenland dat de in de aanbeveling neergelegde beginselen eerbiedigt. Het spreekt vanzeif dat het beroep op buitengerechtelijke organon de consument geenszins het recht ontneemt zich voor de gerechtelijke beslechting van een geschil tot de bevoegde rechtbank te wenden. Daamaast zou hot aanbeveling verdienen de dialoog tussen de Commissie en de burgers en het bedrijfsleven verder ult te bouwen om advies en bijstand te verienen In verband met de klachtenprocedures die overal in de Unie worden toegepast._

• 3. 

  Esn evenwichtige toepassing van de regels ter bescherming van de consument

Wanneer alle lidstaten eenzelfde fundamenteel beschermingsniveau hebben ingevoerd, zou dit bij de nationale autoriteiten tot een grotere bereidheid moeten leiden om aanbieders van financiele diensten aan wie in andere lidstaten vergunning is verieend, toe te staan met de ingezeten clienten zaken te doen zonderdat zij aanvullende vereisten opgelegd krijgen.

De Commissie zou de nationals consumbntenbeschermingsregets voor een aantal speciffeke financiele producten onder de loep kunnen nemen (met inbegrip van de algemene bepalingen die op producten/aanbieders uit andere lidstaten van invloed zijn). Daarbij zouden diepgaande werkzaamheden kunnen worden verricht om eventuele gelijkenissen tussen duidelijk vergelijkbare regels op te sporen. Daze werkzaamheden zouden kunnen uitmonden in een gedetailieerd verslag aan de Raad en het Europees Parlement op grand waarvan eventueel conclusies voor het toekomstige belaid kunnen worden getrokken. De Commissie heeft reeds aangekondlgd een mededeling over het algemeen belang in het verzekeringsbedrijf te zullen publiceren, ___

• 4. 

  Vrijmaken van de weg voor op elektronische hands! gebaseerde financials dienstverlenlng aan particulieren

Elektronische handel zorgt nu al voor een omwenteling in de verkoop en distribute van tal van financiele diensten. In de toekomst zullen aanbieders van zowel binnen als buiten de EU in staat zijn tegen minimale distributiekosten over de nationale grenzen heen met potentiele afnemers in contact te treden. De afnemers van hun kant zullen uit een breder scala aan innovatieve producten kunnen kiezed. Deze ontwikkelingen zullen over het algemeen tot een versterking van de marktintegratie leiden. De ter tafel liggende voorstellen voor richtlijnen betreffende de elektronische handel en de afstandverkoop zullen de opkomst van deze activiteiten stimuleren. Uit de binnen de werkgroep voor het beleid inzake de financiele dienstverlening gevoerde discussies blijkt echter dat er op sommige terreinen behoefte is aan meer duidelijkheid en een grotere samenhang (zo bestaan er nog steeds aanzienlijke verschillen in de prudentiele procedures en de kennisgevingsregelingen). Tal van de problemen die reeds in het kader van grensoverschrijdende verkopen op financiele retailmarkten zijn gerezen, zullen nog nijpender worden.

De Commissie is voornemens een Groenboek te publiceren om uit te maken of de bestaande financiele wetgeving coherente bepalingen betreffende de prudentiele procedures bevat, in een gunstig wettelijk klimaat resulteert waarin op elektronische handel gebaseerde financiele dienstverlening kan gedijen, en er tevens zorg voor draagt dat op generlei wijze aan de belangen van de consumenten afbreuk wordt gedaan._

• 5. 

  Verzeksrlngstusssnpersonsn

De lidstaten bieden weliswaar garanties op het gebied van de consumentenbescherming wat verzekeringstussenpersonen betreft, maar de diverse nationale wettelijke bepalingen zijn vanuit zeer uiteenlopende standpunten opgesteld, hetgeen het vrij verrichten van diensten sterk bemoeilijkt. Aangezien verzekeringstussenpersonen van essentieel belang zijn voor de verbetering van de werking van de interne verzekeringsmarkt, is het noodzakelijk om tot een duidelijke en gemeenschappelijke benadering van de regulering ervan te komen. Dit zal het vrij verrichten van diensten vergemakkelijken en tegelijkertijd tot een nog hoger niveau van consumentenbescherming bijdragen.

De Commissie werkt aan een richtlijn:

• 1) 

  tot aanpassmg ven ds richtlijn van 1976 inzake verzekeringstussenpersonen, en

• 2) 

  ter bevordering van de consumentenbescherming door gemeenschappelijke vereisten in te voeren voor onder meer de registrath, fmancible draagkracht en informatieverstrekking aan de consumed.

• 6. 

  Grensoverschrijdende kleine betalingen

Zonder impute van het hoogste politieke niveau is het gevaar niet denkbeeldig dat de particuiiere afnemer van financiele diensten van sommige van de tastbare voordelen van een eenheidsmunt verstoken blijft.

Vooral kleine overschrijvingen tussen landen uit de eurozone zullen duur blijven totdat er een modeme betalingsinfrastructuur tot stand komt die in staat is grensoverschrijdende betalingen op een efficiente, veilige en goedkope wijze te verwerken. De momenteel betrekkelijk geringe volumes van grensoverschrijdende overschrijvingen in combinatie met een hele reeks andere structured en administratieve factoren staan immers de totstandkoming in de weg van verbindingen waarbij van de meest geavanceerde technieken gebruik wordt gemaakt. Geheel terecht weigeren de burgers zich echter neer te leggen bij een situatie waarin voor grensoverschrijdende betalingen veel hogere kosten worden aangerekend dan voor betalingen die via binnenlandse betalingssystemen worden afgehandeld. Mocht men erin slagen de kosten dermate terug te schroeven dat zij vergelijkbaar zijn met die welke voor binnenlandse overschrijvingen in rekening worden gebracht, dan zou dit een besparing van verscheidene miljarden euro opleveren. Het aanvullen van de infrastructurele lacunes vereist een gecoordineerde strategie die de steun van het hoogste politieke niveau geniet en waarbij de EU-instellingen, het ESCB en de particuiiere sector samenwerken om de technische en commerciele hinderpalen te overwinnen.

Ook de kosten voor grensoverschrijdende betalingen met bankkaarten zijn hoger (en vaak ondoorzichtiger) dan de vergoedingen die voor binnenlandse betalingen met bankkaarten worden aangerekend, al zijn de verschillen hier minder uitgesproken dan voor overschrijvingen. De Commissie is de mening toegedaan dat de op dit terrain bestaande verschillen voor een groot deel kunnen worden weggenomen door een maatregelenpakket dat erop gericht is de transparantie te verhogen, fraude te bestrijden en de mededingingsvoorwaarden aan te scherpen.

Er bestaat onmiskenbaar behoefte aan een geintegmerd systeem voor de verwerking van kleine betalingen. Dit systeem, dat v66r het verstrijken van de overgangsperiode op da euro moet worden ingevoerd, dient een veilige en goedkope afwikkeling van Maim grensoverschrijdende overschrijvingen mogelijk te maken en eenzelfde service te bieden als binnenlandse betalingssystemen. Het ESCB, de EU-instellingen en de particuiiere sector dienen deifialve zo spoedlg mogelijk een gecobrdineerde actie te ondernemen om tot een technisch betrouwbare en werkbare oplossing voor dit probleem te komen. De Raad en het Europees Parlement wordt verzocht dit aspect als een prioritaire politieke doelstelling op het gebied van de financi&le dienstverlening te erkennen en hun volledige steun te verlenen aan de tenuitvoerlegging van een oplossing die aan de behoeften van de burgers tegemoet komt. De Commissie is voomemens een mededeling te publiceren waarin een strategie wordt uitgestippeld om deze doelstelling te realiseren.    _

DEGELIJKE TOEZICHTSTRUCTUREN

Het toezicht- en regelgevingsstelsel van de EU heeft een stevige basis gelegd voor het ontstaan van een echte financiele interne markt die hand in hand gaat met bedrijfseconomische soliditeit en financiele stabiliteit. De gestage, op EU-niveau gestuurde convergentie van de regelgeving werd ondersteund door een geheel van informele bilaterale overeenkomsten (memoranda of understanding) tussen financiele toezichthouders. Dit heeft gemeenschappelijke basisregels en pragmatische. instrumenten voor de omzetting en toepassing van de EU-richtlijnen voor een interne markt voor financiele diensten opgeleverd. De toekomst zal echter nieuwe uitdagingen brengen. De zich in een versneld tempo voltrekkende consolidatie van de financiele sector en de aan de euro toe te schrijven vernauwing van de banden tussen de financiele markten nopen tot een grondige bezinning over structunen voor de beheersing van en het toezicht op het institutionele en het systeemrisico. Er mag geredelijk worden aangenomen dat de status quo op langere termijn wellicht niet te handhaven is in een omgeving die door een sterke en directe wisselwerking tussen de Europese bank- en effectenmarkten wordt gekenmerkt. Thans bestaat er een grotere behoefte en bereidheid om een open discussie aan te gaan over de structuren die voor een adequate regulering en controle van een financiele interne markt vereist zullen zijn.

Wat de regulering betreft, moet de Unie emaar streven dat de prudentiele regelgeving voor haar financiele instellingen aan hoge normen blijft voldoen. Deze normen moeten aan de recente marktontwikkelingen worden aangepast, waarbij de vermogensvereisten een accurate afspiegeling moeten vormen van de risico's die door de banken, verzekeringsondememingen en effectenkantoren van de Unie worden gelopen. Daamaast kan het ontstaan van financiele conglomeraten nieuwe prudentiele risico's met zich meebrengen of bestaande risico's vergroten. De vermogensvereisten moeten toereikend zijn en mogen niet verder gaan dan nodig is om de risico's te dekken van financiele groepen die over de traditionele sectorgrenzen heen actief zijn. De Commissie zal van haar initiatiefrecht gebruik blijven maken voor het doen van voorstellen om nieuwe regelgevingsvraagstukken te regelen. Zij zou echter aanzienlijk voordeel kunnen halen uit een sectoroverschrijdende strategische inbreng van dezelfde aard als die welke via het in afdeling IV. 1 voorgestelde mechanisme zou worden verstrekt. Een dergelijke invalshoek zou immers van zeer groot nut zijn voor de vaststelling van globale richtsnoeren om tot passende regelgeving met betrekking tot bijvoorbeeld conglomeraten te komen. De EU moet voorts alles in het werk stellen om haar stem duidelijk in de intemationale financiele regelgevende fora te laten horen en er aldus toe bij te dragen dat gedegen en coherente regelgeving wordt uitgevaardigd die gelijke concurrentieverhoudingen waarborgt. De regulering van financiele diensten zal steeds meer op wereldniveau plaatsvinden naarmate de intemationale liberalisering onder auspicien van de WTO goed op gang komt.¹⁰

Als gevolg van de nauwere marktintegratie is de kwestie van de versterking van de samenwerking op EU-niveau op het gebied van het bedrijfseconomisch toezicht brandend actueel geworden. Het voortgaande proces van intemationalisering, desintermediatie en mondialisering van de financiele dienstverlening roept immers vragen op over de wijze waarop de samenwerking en coordinatie tussen de autoriteiten tot dusver werd geregeld. Met behulp van de hiema beschreven concrete maatregelen, die op bestaande regelingen voortbouwen, zou beter kunnen worden ingespeeld op de ruimere grens- en sectoroverschrijdende dimensie waarmee momenteel bij het handhaven van de financiele stabiliteit rekening moet worden gehouden.

• 1. 

  De alsmaar complexer wordende intersectorale verhoudingen maken het des te noodzakelijker dat over de rol van de toezichthouders duidelijkheid wordt geschapen. Tal van vraagstukken die thans uitsluitend uit het oogpunt van de banksector, het verzekeringswezen of het effectenbedrijf worden besproken, zijn in feite voor alle financiele sectoren relevant. Het is bijgevolg van essentieel belang om te streven naar een intensievere samenwerking, een scherpere controle en een beter begrip van de ervaringen en risico's in alle sectoren, met inbegrip van die welke normaal gesproken buiten het gezichtsveld van de afzonderlijke bank-, verzekerings- en effectentoezichthouders liggen. Momenteel ontbreekt het evenwel aan een platform om voor alle sectoren tot een eenvormige dagelijkse toepassing van de prudentiele regels op specifieke gevallen te komen. De Commissie acht zowel ad-hocregelingen als gestroomlijnde regelingen bijzonder nuttig om de nauwe samenwerking tussen de autoriteiten te bevorderen. Deelneming aan dergelijke regelingen zou voorbehouden zijn

’ aan leden van bestaande organisaties. Op deze wijze zou een overlapping en een wildgroei van structuren¹¹ kunnen worden vermeden. Hoewel de Commissie op het gebied van de financiele diensten een louter regelgevende taak heeft, is zij niettemin steeds bereid de lidstaten bij de verdere uitwerking van deze ideeen te helpen.

• 2. 

  Op het terrain van de effectenmarkten betekende de oprichting van de FESCO een belangrijke stap in de richting van een nauwere samenwerking tussen de effectentoezichthouders. Naarmate grensoverschrijdende handel en emissies steeds meer ingang vinden, zullen beleidsdoelstellingen zoals marktintegriteit tot aangelegenheden van algemeen belang uitgroeien. De veranderende marktomstandigheden kunnen er mettertijd toe bijdragen dat het voorstel om het toezicht op de effectenmarkten aan een enkele autoriteit toe te vertrouwen, aan aantrekkelijkheid wint. Voorts wordt de EU in haar

‘ optreden gehinderd door het feit dat er geen passend comite voorhanden is dat de EU-instellingen bijstaat bij de vaststelling en tenuitvoerlegging van regelgeving voor beleggingsdiensten en effectenmarkten.

• 3. 

  De EU-regelgeving verschaft een bindend juridisch kader voor grensoverschrijdende samenwerking tussen bankentoezichthouders. De samenwerkingsregels zijn neergelegd in Memoranda of Understanding tussen de nationale toezichthouders. Recentelijk is aangevoerd dat dergelijke regelingen niet meer volstaan om de grensoverschrijdende gevolgen van faillissementen van grate instellingen in te dijken. De Commissie is het er echter niet mee eens dat de bestaande regelingen niet meer op de huidige situatie op de interne bankmarkt zijn berekend. Wei is zij de mening toegedaan dat er een politieke beoordeling op hoog niveau moet plaatsvinden van de omstandigheden die een herziening van de huidige regelingen voor het bankentoezicht kunnen vereisen. Alle instellingen die op nationaal en EU-niveau bij het bankentoezicht belang hebben, moeten bij deze beoordeling worden betrokken.

Momenteel wordt op nationaal niveau uitgemaakt welke de passende toezichtregelingen zijn. Ook het banken-, verzekerings- en effectentoezicht wordt overwegend op nationaal niveau uitgeoefend. De lidstaten hebben uiteenlopende methoden ontwikkeld om deze taken te vervullen. Wederzijds vertrouwen in de doeltreffendheid van het financiele regelgevings- en toezichtstelsel van het partnerland - ongeacht of daarbij is gekozen voor een enkele autoriteit voor de gehele financiele sector dan wel voor afzonderlijke sectorale autoriteiten die op

efficiente wijze met elkaar samenwerken en hun activiteiten coordineren - is van cruciaal belang voor het welslagen van het grensoverschrijdend toezicht.

De Commissie is voomemns voorstellen te doen om ervoor te zorgen dat da prudentials mtgeving voor het bank-, verzekerings-• en effectenbedrijf aan hoge normen blijft beantwoorden. Te dien.einde zal zoveel foogplijk met de werkzaamheden van de bestaande organen (Bazeis Cohvta, FESCO enz.) tokening worden gehouden. Voorts zal vaart worden gezet achter de werkzaamheden met betrekkmg tot het bednjfseconomisch toezicht op financtefe conglomerate Tevens zullen passende en efficiente regelingen worden getroffen ter bevordering van de intersectorale dialoog en samenwerkmg tussen de auforiteiten op het gebied van aangelegenheden van gemeenschappelijk belang. Wat het effectenbedrijf betreft, plant de Commissie de installing van een Comite van effectentoezichthouders wanneer er in de toekomst een interinstitutioneel besluit ovetde comiteprocedures wordt genomen. Daamaast pleit zij voor.beraadslagingen op hoog niveau over de omstandigheden die een herziening van de huidige toezichttogelingen voorde banksector kunnen vereisen.

ALGEMENE VOORWAARDEN VOOR

EEN EFFICIENT FUNCTIONERENDE FINANCIELE INTERNE MARKT IN DE EU

• 1. 

  Ondernemingsbestuur ("corporate governance")

Oe van lidstaat tot lidstaat uiteeniopende regelingen voor het ondernemingsbestuur kunnen onder de beleggers op de interne markt onnodige onzekerheid teweegbrengen. Deze verschillen kunnen eventueel ook juridische en administratieve belemmeringen opwerpen die de ontwikkeling van een financiele interne markt in de Unie in de weg kunnen staan (bv. concrete regelingen voor de uitoefening van stemrechten door aandeelhouders uit partnerlanden). Het begrip "corporate governance" bestrijkt echter een hele reeks aangelegenheden waarvan de specifieke implicates voor de financiele interne markt momenteel nog onduidelijk zijn. Bovendien vinden de nationale regelingen vaak hun oorsprong in langzaam gegroeide juridische en sociaal-economische tradities. In de gegeven omstandigheden moet het communautaire optreden ertoe beperkt blijven na te gaan welke hinderpalen voor de ontwikkeling van een Europese eengemaakte financiele markt uit de regelingen voor het ondernemingsbestuur voortvloeien.

Er zal een onderzoek worden ingesteld naar de bestaande nationale codes voor een good ondernemingsbestuur om na te gaan welke juridische of administratieve belemmeringen de ontwikkeling van een financiele interne markt in de EU kunnen dwarsbomen. _

• 2. 

  Belastlngheffing

Om te komen tot een vlekkeloos functionerende interne markt voor financiele diensten die tot een doelmatige middelenallocatie in de gehele Europese Unie bijdraagt, moet de verdere integratie van de financiele markten grotendeels parallel verlopen met een adequaat proces van belasti ngcoord i n atie.

Het was de bedoeling dat de liberalisering van het kapitaalverkeer in 1988 - die een mijlpaal vormde op weg naar onder meer een interne markt voor financiele diensten - vergezeld zou gaan van flankerende maatregelen op het gebied van de belastingheffing op spaargelden om het risico op verstoringen en belastingontwijking en/of -ontduiking tegen te gaan of voor een deel weg te nemen. De Raad is er echter niet in geslaagd overeenstemming te bereiken over het in 1989 ingediende voorstel voor een richtlijn.

Met de aanneming van specifieke sectorale richtlijnen voor de financiele diensten werd een tweede belangrijke stap gezet in de richting van financiele liberalisering, opnieuw zonder dat op het gebied van de belastingheffmg enige vooruitgang werd geboekt. Zo blijven bijvoorbeeld de obstakels die uit de verschillende fiscale behandeling van verzekeringspremies voortvloeien, een emstige belemmering voor de totstandkoming van een interne verzekeringsmarkt vormen.

Dit kaderactieplan is bedoeld als derde belangrijke stap op weg naar een interne markt voor financiele diensten. Samen met de Commissie zijn sommige lidstaten van oordeel dat het uit technisch oogpunt onevenwichtig en in politiek opzicht moeilijk verdedigbaar zou zijn deze derde stap te zetten terwijl het proces van de belastingcoordinatie op de financiele markten nog steeds achterop loopt.

De Raadwordt verzocht zijn goedkeuring te hechten aan het in 1998 ingediende voorstel voor een riehtiijnom een minimale effective belastingheffmg op grensoverschrijdende spaargelden tot stand te bmngen. De Commissie zal zldh blijven inspannen om de fiscale belemmeringen die een optimaal funetfbnereride interne markt voor financiele diensten in de mg staan, aan te pakken. Zij zal tevens voorstellen in verband met pensioenfbndsen en verzekeringen indienen, waarbij zij zich zal iaten leiden door de resuttaten van de discussies die binrrn de werkgroep voor belastingbe/eid hebben plaatsgevonden._'_;_

IV. UITVOERING VAN HET KADERACTIEPLAN■

De besprekingen die binnen de werkgroep voor het beleid inzake de financiele dienstveriening werden gevoerd, hebben de langverwachte mogelijkheid geboden een balans op te maken van de bij de regulering van de financiele markten gevolgde aanpak. Het heeft ruim tien jaar geduurd voordat overeenstemming kon worden bereikt over de wetgeving die in de totstandkoming van een interne markt voor financiele diensten moet resulteren en waarin gestalte wordt gegeven aan de achterliggende filosofie, die op het ene paspoort en de uitoefening van het toezicht door het land van herkomst berust. Wat nu voigt, is een kwalitatief veeleisender proces aangezien tegen de achtergrond van een steeds sneller veranderende financiele omgeving een breder scala aan beleidsdoelstellingen dient te worden nagestreefd. Een geslaagde uitvoering van de in de bijlage ontvouwde plannen op regeigevingsgebied vereist niet alleen een herziening van de tot dusver gevolgde procedure om wetgeving inzake financiele diensten vast te stellen, maar ook een hogere mate van internationale samenwerking.

Er dienen mechanismen te worden ontwikkeld waarbij het erop aan komt de volgende valkuilen te vermijden:

• (1) 

  Een gesegmenteerde en reactieve benadering bij het voorstellen en uitwerken van maatregelen is niet vol te houden tegen een achtergrond waarin financiele conglomeraten steeds meer aan belang winnen en de grenzen tussen de financiele diensten alsmaar vager worden. Er dient derhalve van een holistische, sectoroverschrijdende visie te worden uitgegaan om prioriteiten op regeigevingsgebied vast te stellen, spanningen tussen de beleidsdoelstellingen met betrekking tot de diverse segmenten van de financiele markten te vermijden en het scala van mogelijke beleidsoplossingen uit te breiden. Deze overwegingen pleiten voor een strategist overleg op hoog niveau over de beleidsvorming;

• (2) 

  Langdurige besluitvormingsprocessen (zoals de discussie over de sanering en de liquidatie van kredietinstellingen en verzekeringsondememingen). Indien bij het uitstippelen van het beleid van meet af aan en voordat wetgeving wordt opgesteld, een algemenere aanpak wordt gevolgd die sterker op het bereiken van een consensus is afgestemd, dan zal dit vruchten afwerpen wanneer het erop aan komt de formele (medebeslissings)procedures af te ronden. Deze algemene aanpak moet zich niet alleen tot alle EU-instellingen uitstrekken, maar ook tot de vertegenwoordigers van marktpartijen, consumenten, afnemers en werknemers;

• (3) 

  De op het niveau van de Unie uitgewerkte oplossingen moeten door een zekere mate van flexibiliteit worden gekenmerkt, zodat zij niet onmiddellijk achterhaald zijn door de aanhoudende veranderingen die zich op de markten voltrekken. Te normatieve EU-regelgeving brengt vaak alleen maar een verstarring van de marktstructuren en het marktgedrag teweeg. Dit risico is des te groter doordat het bereiken van formele overeenstemming over wetgevende oplossingen doorgaans veel tijd in beslag neemt.

Van doorslaggevend belang voor het welslagen van de uitvoering van de in het kaderactieplan opgenomen nieuwe agenda is de wijze waarop te werk wordt gegaan. Daarbij kunnen de volgende mechanismen worden overwogen.

• 1. 

  Actualisoring van do soctoroverschrijdondo prioriteiten

De nieuwe uitdagingen op regeigevingsgebied vormen een potentiele bedreiging voor de stabiliteit van de financiele markten van de Unie. Om aan deze nieuwe uitdagingen het hoofd te kunnen bieden, dient een andere en kritische kijk te worden ontwikkeld op de structuur van de momenteel binnen de Unie gangbare regelingen en procedures die op de financiele diensten betrekking hebben.

Onverminderd het wettelijke initiatiefrecht van de Commissie kan eventueel een mechanisme warden ingevoerd am de toekdmstige uitdagingen te onderkennen en tegen een brede achtergrond prioriteiten vast te stelien. Dit mechanisme zou nit de voigende onderdelen kunnen bestaan:

• • 

  een forum om een consensus over de zich aandienende uitdagingen te bereiken tussen de voor de regulering van de financi&e diensten bevoegde nationate ministeries. De Commissie zou groot vbordeel halen uit de toegang tot soortgelijke strategische informatie als die welke de werkgtoep voor het beleid inzake de financi6le dienstverlening tijdens zijn korte bestaan heeft verstrekt;

• • 

  passende regelingen om reeds in een vroeg stadium met vertegenwoordigers van het Europeas Parlement informele besprekingen over de beleidsoribntaties te houden;

• • 

  een forum op hoog niveau om overleg te plegen met de vertegenwoordigende organon van de belangrljkste communautaire belangengroepen die baat hebben bij vlot en efficient functionerende financiele markten. In dit fomm zou een vooraanstaande rol zijn weggelegd voor de vertegenwoordigers van aiie segmented van de financiele madden, beurzen, consumenteri, (professionele) afnemers en werknemers;

• • 

  het recentelijk ingezette proces van economische hervorming verschaft essentieie informatie over en inzichten in de working van de producten-, diensten- en kapitaalmarkten. Het Cardiff-proces zal dan ook een waardevolle bijdrage leveren bij de selectie van de prioriteiten;

• • 

  de Commissie zou regelmatig verslag moeten uitbrengen aan de Raad over de mate waarin

het in het kaderactieplan vastgestelde tijdschema wordt nageleefd, alsook, na een voorafgaande evaluatie van de groep op hoog niveau, over de vooruitgang die bij het bestuderen van de nieuwe sectoroverschrijdende uitdagingen (zoals financible conglomerated) is geboekt.    _■_

• 2. 

  Selecteren van de baste voorhanden zijnde technische oplossingen

De Commissie is voomemens de andere EU-instellingen en de belanghebbende communautaire groepen in een zo vroeg mogelijk stadium bij de besprekingen over de algemene contouren van elk initiatief te betrekken. Deze raadplegingen kunnen de volgende voordelen bieden:

• (1) 

  de inbreng van de nationale autoriteiten die met de regulering van en het toezicht op de markten zijn belast, kan reeds in een vroeg stadium in de communautaire initiatieven worden verwerkt;

• (2) 

  de vertegenwoordigende organen op EU-niveau zouden een beperkt aantal deskundigen kunnen aanwijzen om de Commissie bij te staan bij de beoordeling van de gevolgen van oplossingen van een wat technischer aard.

• 3. 

  Sneile uitvoerlng van de overeengekomen oplossingen

Momenteel verloopt de aanpassing van de prudentiele regelgeving op EU-niveau om op nieuwe factoren van instabiliteit te reageren of teneinde de regelgeving met de alleriaatste regelgevings- en toezichtpraktijken in overeenstemming te brengen, tergend traag (het is daarbij niet ongebruikelijk dat wetgevingsprocedures drie & vier jaar aanslepen voordat zij kunnen worden afgerond). In de resolutie van het Europees Parlement wordt gewaarschuwd voor de gevaren die aan deze vertragingen verbonden zijn en wordt tevens onderstreept dat kordaat moet worden gereageerd op de kritiek omtrent de democratische legitimiteit van het EU-besluitvormingsproces.

ledereen is het erover eens dat er dringend voor moet worden gezorgd dat het bereiken van overeenstemming over specifieke maatregelen veel minder tijd in beslag neemt. De Commissie zou samen met het Europees Parlement en de Raad kunnen nagaan hoe de bij artikel 251 van het Verdrag (ingevoegd bij het Verdrag van Amsterdam) vastgestelde medebeslissingsprocedures het best kunnen worden versneld.

Er dient echter een grondiger herbezinning plaats te vinden over de wijze waarop het beleid inzake de financiele markten in praktijk wordt gebracht. Wanneer tot een fundamentele wijziging van de procedures benadering wordt overgegaan, moet in een strenge controle door het Europees Parlement en de Raad worden voorzien, moet in de hele Unie een zo eenvormig mogelijke interpretatie en toepassing van de regels worden gewaarborgd en moet een grotere flexibiliteit in de aanpak van de uitvaardiging van regelgeving worden betracht, zodat deze waar nodig (onder politieke controle) sneller aan de veranderende omstandigheden kan worden aangepast.    .

De Commissie zou informele besptekingen met het Europees Parlement en de lidstaten kunnen voeren over de wijze waarop artikel 251 kan worden aangewend om het wetgevingsproces voor de financier diensten te bespoedigen. Voorts zullen altematieve methoden voor het vaststeHen van regelgeving worden bestudeerd teneinde overmatige complexM zoveel mogelijk tevermijden. Bij de opstelling van inteme-marktwetgeving op het gebied van de financiele diensten (op grond van artikel 100 A) kan met name worden uitgegaan van "basisvereisten" die er hoofdzakelijk op gericht zijn een hoog niveau van consumentenbescherming te waarborgen. De fundamentele concepten waarrond de EU-wetgeving is opgebouwd, kunnen eventueel via overeengekomen comitdprocedures nader worden uitgewerkt, hetgeen rechtszekerheid in verband met de gedetailleerde toepassingsmaatregelen zou bieden. Voorts zou door middel van mededelingen van de Commissie meer duidelijkheid over technische aangelegenheden kunnen worden verschaft, hetgeen de toezichthouders en andere organen zou helped bij de dagelijkse toepassing van de kaderregels._ _ "    _

De Raad en het Europees Parlement wordt verzocht hun steun te betuigen aan de tenuitvoerlegging van deze nieuwe aanpak voor de uitwerking en afronding van voorstellen voor communautaire initiatieven die op de financiele markten betrekking hebben.

Het hiemavolgende plan bouwt voort op de resultaten van de uitgebreide raadpleging omtrent het actiekader van de Commissie en geefl een overzicht van het werk dat nog moet worden verzet om optimaal te kunnen profiteren van alle voordelen die de euro te bieden heeft, alsook om de duurzame stabiliteit en het concurrentievermogen van de Europese financiele markten te waarborgen. De volgende Commissie zal moeten uitmaken onder welke voorwaarden de diverse acties zullen worden ondernomen. In het optimale tijdschema worden de prioriteiten aangegeven zoals deze uit de besprekingen met de werkgroep voor het beleid inzake de financiele dienstverlening, het Europees Parlement en andere belanghebbende partijen naar voren zijn gekomen.

Het Europees Parlement en de Raad wordt verzocht de inhoud van het actieplan voor financiele diensten te onderschrijven en het spoedeisende karakter ervan te erkennen. Tevens wordt er bij het Europees Parlement en de Raad op aangedrongen alles in het werk te stellen om de afzonderlijke wetgevingsmaatregelen zo snel mogelijk goed te keuren en ten uitvoer te leggen. Voorts wordt verlangd dat de nodige politieke wil aanwezig is en de vereiste middelen worden vrijgemaakt om de ambitieuze uitvoeringstermijnen te realiseren die zijn vastgesteld met het oogmerk op de veranderende eisen van de markt in te spelen, de consumentenbelangen te behartigen en het concurrentievermogen van het bedrijfsleven van de EU als geheel te bevorderen.

Aan elke maatregel van het actieplan wordt een zekere prioriteit toegekend:

Acties met prioriteit 1:

Er heerst algemene overeenstemming over het feit dat deze acties onmiddellijke aandacht verdienen. Deze, maatregelen zijn immers van cruciaal belang om optimaal van de voordelen van de euro te kunnen profiteren, alsook om de concurrentiepositie van de financiele dienstensector en het bedrijfsleven van de Unie te handhaven en tegelijkertijd de consumentenbelangen te behartigen.

>    In de gevallen dat de wetgevingsvoorstellen reeds ter tafel liggen, wordt het Europees Parlement en de Raad verzocht alle nodige stappen te doen om uiterlijk op 1 januari 2000 tot een zo groot mogelijke overeenstemming te komen.

>    De Commissie bevestigt dat zij telkens als een initiatief van haar wordt verlangt, onverwijld de nodige actie zal ondememen.

>    De Raad en het Europees Parlement wordt verzocht om, eventueel voortbouwend op de vereiste voorbereidende werkzaamheden van de Commissie, binnen de twee jaar of uiterlijk aan het einde van de overgangsperiode op de euro overeenstemming te bereiken en de overeengekomen maatregelen met spoed ten uitvoer te leggen.

Acties met prioriteit 2:

De Commissie acht deze acties belangrijk voor de goede werking van de interne markt voor financiele diensten. Het gaat hoofdzakelijk om wijzigingen van de vigerende wetgeving of aanpassingen van de bestaande structuren om aan nieuwe uitdagingen het hoofd te bieden.

Acties met prioriteit 3:

Deze acties hebben betrekking op belangrijke terreinen ten aanzien waarvan een duidelijke en algemene consensus bestaat dat nieuwe werkzaamheden moeten worden aangevat teneinde tegen het einde van de overgangsperiode op de euro tot een samenhangend beleid te komen.

Het hiemavolgende plan bouwt voort op de resultaten van de uitgebreide raadpleging omtrent het actiekader van de Commissie en geeft een overzicht van het werk dat nog moet worden verzet om optimaal te kunnen profiteren van alle voordelen die de euro te bieden heeft, alsook om de duurzame stabiliteit en het concurrentievermogen van de Europese financiele markten te waarborgen. De volgende Commissie zal moeten uitmaken onder welke voorwaarden de diverse acties zullen worden ondernomen. In het optimale tijdschema worden de prioriteiten aangegeven zoals deze uit de besprekingen met de werkgroep voor het beleid inzake de financiele dienstverlening, het Europees Parlement en andere belanghebbende partijen naar voren zijn gekomen.    ,

• - 

  Het Europees Parlement en de Raad wordt verzocht de inhoud van het actieplan voor financiele diensten te onderschrijven en het spoedeisende karakter ervan te erkennen. Tevens wordt er bij het Europees Parlement en de Raad op aangedrongen alles in het werk te stellen om de afzondeiiijke wetgevingsmaatregelen zo snel mogelijk goed te keuren en ten uitvoer te leggen. Voorts wordt verlangd dat de nodige politieke wil aanwezig is en de vereiste middelen worden vrijgemaakt om de ambitieuze uitvoeringstermijnen te realiseren die zijn vastgesteld met het oogmerk op de veranderende eisen van de markt in te spelen, de consumentenbelangen te behartigen en het concurrentievermogen van het bedrijfsleven van de EU als geheel te bevorderen.

Aan elke maatregel van het actieplan wordt een zekere prioriteit toegekend:

Acties met prioriteit 1:

Er heerst algemene overeenstemming over het feit dat deze acties onmiddellijke aandacht verdienen. Deze maatregelen zijn immers van cruciaal belang om optimaal van de voordelen van de euro te kunnen profiteren, alsook om de concurrentiepositie van de financiele dienstensector en het bedrijfsleven van de Unie te handhaven en tegelijkertijd de consumentenbelangen te behartigen.

>    In de gevallen dat de wetgevingsvoorstellen reeds ter tafel liggen, wordt het Europees Parlement en de Raad verzocht alle nodige stappen te doen om uiterlijk op 1 januari 2000 tot een zo groot mogelijke overeenstemming te komen.

>    De Commissie bevestigt dat zij telkens als een initiatief van haar wordt verlangt, onverwijld de nodige actie zal ondernemen.

>    De Raad en het Europees Parlement wordt verzocht om, eventueel voortbouwend op de vereiste voorbereidende werkzaamheden van de Commissie, binnen de twee jaar of uiterlijk aan het einde van de overgangsperiode op de euro overeenstemming te bereiken en de overeengekomen maatregelen met spoed ten uitvoer te leggen.

Acties met prioriteit 2:

De Commissie acht deze acties belangrijk voor de goede werking van de interne markt voor financiele diensten. Het gaat hoofdzakelijk om wijzigingen van de vigerende wetgeving of aanpassingen van de bestaande structuren om aan nieuwe uitdagingen het hoofd te bieden.

Acties met prioriteit 3:

Deze acties hebben betrekking op belangrijke terreinen ten aanzien waarvan een duidelijke en algemene consensus bestaat dat nieuwe werkzaamheden moeten worden aangevat teneinde tegen het einde van de overgangsperiode op de euro tot een samenhangend beleid te komen.

STRATEGISCHE DOELSTELLING 1

TOTSTANDBRENGING VAN EEN EENGEMAAKTE WHOLESALEMARKT IN

DE EU

Een snelle goedkeuring en uitvoering van de volgende acties¹² ter verwezenlijking van

deze strategische doelstelling zal:

• • 

  emittenten uit het bedrijfsleven in de mogelijkheid stellen zich overal in de EU tegen concurrerende voorwaarden te financieren;

• • 

  beleggers en intermediairs een enkei toegangspunt voor alle markten bieden;

• • 

  aanbieders van beleggingsdiensten in staat stelten hun diensten op grensoverschrijdend niveau te verstrekken zonder op onnodige hinderpalen of administratieve en juridische belemmeringen te stuiten;

• • 

  een solide en goed geintegreerd toezicht- en regelgevingskader tot stand brengen

• • 

  waarbinnen vermogensbeheerders de te hunner beschikking staande gelden zo productief mogelijk kunnen aanwenden;

• • 

  een klimaat van rechtszekerheid scheppen, waardoor bij de verhandeling van effecten en de afwikkeling van effectentransacties geen onnodig tegenpartijrisico wordt gelopen.

Totstandbrenging van een gemeenschappelijk rechtskader voor geintegreerde effecten-en derivatenmarkten

Beheersen van het systeemrisico bij de afwikkeling van effectentransacties

betreffende het bedrijfseconomisch toezicht op pensloenfondsen voorstelien. Daarin zal rekening worden getiouden met de verscheidenheid van de pensloenfondsen die momenteel in de EU actief zi]n. De richtlijn zai criteria    voor    de

pensloenfondsen

2002.

vergunnlngsverlenlng,    de

verslagieggfng en de deskundlgheld en betrouwbaarheid vaststellen, alsook voorschriften inzake de verplichtingen en beleggingen bevatten._

8TRATE0ISCHE' DOELSTELUHG 2

OPEN-ENVEIUGE mmMmmm

De EU-insteilingen en alle belanghebbende partijen dienen gecoordineerde

inspanningen iangs de hieronder geschetste lijnen te leveren teneinde:

• * 

  de consumenten van de vereisie instrumenten (informatie) te voorzien en de nodige •marborgen (welomschreven rechtert en doeltreffende procedures voor de besiochting van geschilien) te bieden opdat zij ten voile en op actieve wijze aan de interne financiele markt kunnen deelnemen;

• * 

  situaties op t® sporen en te verhelpen waarin onterecht aan niet-geharmoniseerde regels ter bescherming van de cosmment wordt vastgehouden en op deze wijze een belemmering voor de grensoverschrijdende dienstveriening wordt opgeworpen;

• * 

  de ontwikkeling te bevorderen van doeltreffende mechanismen voor bet aanvullen van lacunes in de interne financiele retailmarkt die hun oorsprong vlnden in verschillen in hei nationals prlvaatrecht;

• * 

  de juridische voorwaarden te scheppen waaronder nieuwe distributiekanalen en iecfmologieen voor de afstandsverkoop op pan-Europese schaal kunnen worden geexploiteerd;

• * 

  het ontstaan te stirnuleren van kostenefficmte en veilige betalingssystemen die de burgers in staat stelien grensoverschrijdende kieine betalingen te verrichten zonder dat daarvoor buitensporig hoge kosten worden aangerekend.

3o

STRATEGISCHE DOELSTELLING 3:

Bmmmm RRUDENTIELEREGELSE N CONTROLE

Ermoet dringend wark worden gemaakt van:

• • 

  de aanvulling van eventuele lacunas die als gevolg van da ontwikkeling van nieuwe financiela activitaiten of van de mondialisering in hat toazicht- an regelgevingskader van de EU kunnen ontstaan (dit is van absoluut en prioritair belang);

• • 

  de vaststalling van strikta an passanda standaarden die hat bankwezen van da EU in staat stallan op succesvolia wijze mat da grotere concurrentiedruk om te gaan;

• • 

  de bevordering van de ontwikkeling van EU-toezichtregalingen die hat vartrouwan an da stabllitalt watan ta bawaran in een tijdvak dat door varandarande marktstructuren an mondialisering wordt gekenmarkt;

• • 

  de ontwikkeiing van een stratagia op hat gabied van da ragalgaving an hat toazicht die als basis vooraen geslaagde uitbreiding kan dianan;

• • 

  maatragalan die da EU in staat stallan een slautalrol ta varvullan bij da vaststalling van hoga Internationale standaarden voor da ragalgaving an hat toazicht, ook wat da financiela conglomeraten betraft.

ALGEMENE D0ELSTE1XJNG

ALGEMENERE VOORWAARDEN VOOR EEN QRTIMALE FINANCIELE

INTERNE IVIARKT

• • 

  Aanpakken van de verschillen in fiscala behandeling

» Invoeren van een efficient an transparant wettelijk steisel voor ondernemingsbestuur

32

¹

   Punt 17 van de Concludes van het Voorzitterschap van de Europese Raad van Cardiff (15/16 juni 1998).

²

   COM(1998) 625 van 28.10.98: "Opzetten van een actiekader voor finandSle diensten'.

³

   Punt 51 van de Conclusies van het Voorzitterschap van de Europese Raad van Wenen (11/12 december 1998).

⁴

   Ref.: PE 229.721 def„ EP. 15.4.1999.

⁵

Het voorstel voor een richtlijn betreffende de sanering en de liquidatie van kredietinstellingen zal bijdragen tot de definitie en beheersing van het tegenpartijrisico. In dit opzicht is het een belangrijk instrument ter bestrijding van het systeemrisico en een onontbeerlijk onderdeel van een actieplan voor de totstandbrenging van solide en stabiele financiele markten. Het voorstel voor een richtlijn betreffende de sanering en de liquidatie van verzekeringsondememingen zal verzekerlngsmaatschappijen en hun verzekeringnemers, werknemers en schuldeisers de rechtszekerheid en het vertrouwen bieden die nodig zijn om optimaal van de financiele interne markt te kunnen profiteren. Het statuut van de Europese vennootschap (voorstellen voor een richtlijn en een verordenlng) zal tot de totstandbrenging van transparantere bestuurs- en eigendomsstructuren bijdragen en een gerationaliseerd juridisch referentiekader voor het ontplooien van pan-Europese activiteiten verschaffen. Dit zal niet alleen een nuttige stimulans geven aan de integrate van de primaire markt, maar ook een belangrijke stap betekenen in de richting van het ontstaan (onder impuls van de markt) van algemene normen voor het ondernemingsbestuur op het niveau van de Unie. Het voorstel voor een richtlijn betreffende het openbaar aanbod tot verwerving (Dertiende Richtlijn Vennootschapsrecht) zal de herstructurering van de financiele sector - een proces dat nu pas goed op gang komt - vergemakkelijken en een belangrijke mijlpaal vormen bij het uitbouwen van een open EU-markt voor aandelen in ondememingen.

⁶

   SEC(1998) 552 def., april 1998.

⁷

Forum of European Securities Commissions.

• 4. 

  Totstandbrenging van een rechtskader voor een interne markt voor aanvullende pensioenfondsen

Het is aan de lidstaten om de pensioenvoorziening zodanig in te richten dat zij aan de nationale omstandigheden en behoeften beantwoordt. Waar er evenwel aanvullende (werkgebonden) pensioenfondsen bestaan, moeten deze in staat zijn hun activiteiten in een coherent wettelijk inteme-marktkader uit te oefenen. Het opzetten van een dergelijk kader werd door de leden van de werkgroep voor het beleid inzake de financiele dienstverlening zo belangrijk geacht, dat zij er een specifieke discussie aan hebben gewijd. Deze discussie concentreerde zich op de vraag in hoeverre een passend toezicht- en regelgevingskader voor dergelijke financiele diensten fondsbeheerders in staat kan stellen het rendement van het fbnds te verhogen zonder dat dit op enigerlei wijze afbreuk doet aan de bescherming van degenen die aan het fends deelnemen. De invoering van de euro maakt het mogelijk de valutacongruentieregels en de strikte voorschriften voor de diversificatie van de activa in toenemende mate - maar niet uitsluitend - door kwalitatieve prudentiele regels te vervangen. Op die manier kan het de pensioenfondsen worden toegestaan te beleggen in activa die beter met de werkelijke, langlopende aard van hun verplichtingen in overeenstemming zijn, hetgeen hen de gelegenheid zou bieden het risico te beperken. Teneinde de ontwikkeling van op kapitaaldekking gebaseerde pensioenregelingen te vergemakkelijken, dient een stringent toezicht- en regelgevingskader te worden opgezet om de veiligheid van de begunstigden van pensioenfondsen te waarborgen. Het bieden van een hoog niveau van bescherming en van een hoger rendement aan de deelnemers aan de fondsen zal niet alleen een vermindering van de indirecte loonkosten met zich meebrengen en langs deze weg de werkgelegenheidsschepping in de hand werken, maar ook een kentering teweegbrengen in de op de demografische ontwikkelingen terug te voeren toename van de financieringslasten van ouderdomspensioenen. Bij de ontwikkeling van een nieuwe denkwijze moet er in het bijzonder op worden gelet voor alle aanbieders van beroepsgebonden pensioenregelingen gelijke concurrentievoorwaarden te handhaven.

Aangezien pensioenfondsen als een gemakkelijk toegankelijke bran van langlopend kapitaal zullen fungeren, zullen zij eveneens de stroom van voor particuliere investeringen beschikbare middelen (en op deze wijze ook de werkgelegenheid en de groei) stimuleren. Het bovenbeschreven optreden kan met name deel uitmaken van een maatregelenpakket dat voor enige verlichting van het op de demografische verschuivingen terug te voeren probleem van de financiering van de oudedagsvoorzieningen moet zorgen. Het ontbreken van een communautair raamwerk ontmoedigt eveneens de arbeidsmobiliteit omdat de overdracht van pensioenrechten van de ene lidstaat naar de andere moeilijk te verwezenlijken valt en deelneming door ingezetenen van de ene lidstaat aan een pensioenregeling in een andere lidstaat gewoonweg onmogelijk is.

⁸

PBC 220 van 19.7.1997.

⁹

Aanbeveling 98/257 van 30.3.1998.

¹⁰

Het ratificatieproces van de in 1997 bereikte overeenkomst is volop aan de gang en de aandacht richt zich thans op een tweede liberaliseringsronde in het kader van de GATS.

¹¹

Bv. Groupe de Contact, FESCO, de Conference van verzekeringstoezichthouders en de bevoegde comites (RCB, CHNET en CV).

¹²

   De voorgestelde acties zijn op dezelfde wijze gestructureerd als in het inleidende document.

¹³

   Forum of European Securities Commissions.

¹⁴

Raadgevend Comlti voor hat Bankwezen, Comity op hoog niveau van effectentoezichthoudora.

Van deze pagina bestaat een uitgebreide versie met de juridische context.