Effect tbs sinds 1928 nooit onderzocht - Hoofdinhoud

Hoewel de TBS-maatregel al sinds 1928 bestaat, is het effect ervan nooit onderzocht. Dit zei prof.dr. C. de Ruiter op de derde dag van de openbare gesprekken van de Tweede-Kamercommissie TBS-stelsel. Volgens de bijzonder hoogleraar forensische psychologie is er in de sector geen trend zichtbaar om het resultaat wel goed in kaart te brengen.

Prof.dr. J. Swinkels, bijzonder hoogleraar richtlijnontwikkeling in de geestelijke gezondheidszorg, ziet wel een cultuurverandering. Ook Swinkels gaf echter toe dat er tot dusverre geen toets op resultaat heeft plaatsgevonden.

Mevrouw De Ruiter sprak haar twijfel uit over de recidivecijfers van Justitie. Het percentage van 20 procent zou een onderschatting zijn. Mensen met TBS die nooit meer vrij komen, worden namelijk in de recidivecijfers betrokken.

Ook kunnen sommige stoornissen niet leiden tot een herhaling, zoals in het geval van mensen die hun kinderen hebben vermoord. Volgens De Ruiter moeten zulke mensen wel behandeld worden, maar hoeft dat niet in een gesloten setting met dwangverpleging omdat het delict sterk situatiegebonden was.

Verder is De Ruiter van mening dat altijd behandeling plaats moet vinden, zelfs bij psychopaten. "Zelfs bij gewetenloze personen is sprake van een neurobiologische stoornis." Het onderscheid tussen 'bad en mad' is daarom niet te maken.

De deskundigen vinden dat patiëntendossiers langer dan de huidige 5 jaar na ontslag uit de inrichting bewaard moeten worden. Zo moet voorkomen worden dat patiënten hun verleden verdoezelen. Volgens prof. De Ruiter is er een aparte opleiding voor mensen in de forensische psychiatrie nodig.

bron: ANP, 17 maart 2006