Tbs-patiënten zitten niet altijd op de goede plaats - Hoofdinhoud

Zowel voor aanvang van de behandeling als na afloop van de behandeling worden besluiten genomen die het TBS-stelsel onder druk zetten. Bovendien sluit de huidige geestelijke gezondheidszorg slecht aan op het TBS-stelsel. Dat bleek op de eerste dag tijdens de openbare gesprekken van de Tweede-Kamercommissie die het TBS-stelsel onderzoekt. De commissie was in gesprek met deskundigen, een officier van justitie en een rechter.

Bij het opleggen van TBS wordt te weinig gekeken naar de behandelbaarheid van de patiënten. Rechters leggen te vaak TBS op om de samenleving te beschermen. Volgens een deskundige zou een onderscheid gemaakt moeten worden tussen 'mad' en 'bad'. Alleen 'mad' zou in aanmerking moeten komen voor TBS. Een andere deskundige bestreed die theorie: je moet wel 'mad' zijn om 'bad' te zijn. Wel was men het erover eens dat te veel uitbehandelde TBS'ers schaarse en dure behandelplaatsen bezet houden.

Gedurende drie jaar na ontslag uit een TBS-kliniek krijgt een officier van justitie maandelijks een rapport van de reclassering. De gehoorde officier vindt dat te kort, omdat hij ze daarna uit het oog verliest: 'Soms houd ik mijn hart vast', zo zei hij tegen de commissie. Zijn angst werd gedeeld door het hoofd behandeling van de TBS-kliniek de Rooyse Wissel in Venray: 'Er zijn patiënten om wie 'een korset' moet worden gelegd om te voorkomen dat ze de fout weer ingaan.'

Ten slotte kwam ook de omwenteling in de psychiatrie begin jaren tachtig van de vorige eeuw aan de orde. Paviljoens van psychiatrische ziekenhuizen in de bossen werden gesloten en patiënten kwamen in de stad te wonen. Daar plegen patiënten die vastlopen onder invloed van hun stoornis makkelijker een delict. Ook de TBS-uitstroom heeft hieronder te lijden. Uitbehandelde TBS'ers konden nog wel opgevangen worden in de paviljoens in de bossen.

bron: ANP, de Volkskrant 14 maart 2006