Unie 55+ - Hoofdinhoud

De Unie 55+ was een partij i die streed voor verbetering van voorzieningen voor ouderen, zoals de AOW i en gezondheidszorg. De Unie 55+ had ook bestrijding van (jeugd-)criminaliteit en de gekozen i burgemeester i en minister-president hoog op de agenda staan. De partij werd opgericht in 1992. Na 1998 is de Unie 55+ opgegaan in de Ouderenunie i.

Naast ouderenbeleid kregen volksgezondheid, veiligheid en vreemdelingenbeleid veel aandacht in het verkiezingsprogramma.

De Unie 55+ behaalde bij de Tweede Kamerverkiezingen van 1994 i één zetel, en werd in de periode 1994-1998 in de Tweede Kamer i vertegenwoordigd door Bertus Leerkes i.

Unie 55+ deed alleen mee aan de Tweede Kamerverkiezingen van 1994. Toen werd er direct een electoraal succes behaald. Lijsttrekker Bertus Leerkes i werd verkozen in de Tweede Kamer i. In 1998 i moest de partij zijn zetel al weer opgeven en keerde daarna niet meer terug in de Tweede Kamer.

• * 

  (Nog) niet beschikbaar

Voor de ontsluiting van de verkiezingsprogrogramma's en verkiezingsaffiches is dankbaar gebruik gemaakt van de collecties van Het Documentatiecentrum Nederlandse Politieke Partijen (DNPP) van de Rijksuniversiteit Groningen.

De Unie 55+ werd op 24 september 1992 als Politieke Unie 55+ opgericht door D.J. Schakelaar en J.L. Velthuis. Schakelaar, voorheen lid van de PvdA i, vond dat de grote partijen de ouderen verwaarloosden. Ook achtte hij de tijd rijp voor 'horizontale' partijvorming op basis van leeftijdsgroepen, in plaats van naar ideologie. Hij zocht contact met twee ouderenpartijen die in 1989 tevergeefs hadden geprobeerd in de Kamer te komen: de Partij voor Ouderen (PPO) en het Bejaarden Centraal (BC).

Uit deze contacten ontstond de nieuwe partij, de Politieke Unie 55+. Schakelaar werd secretaris van de partij en Velthuis, een gepensioneerd werktuigbouwkundig ingenieur, werd voorzitter. In juni 1994 werd Velthuis op de algemene ledenvergadering vervangen door de een nieuwe voorzitter, J. Goeman.

De partij boekte bij de eerstvolgende verkiezingen in 1994, onder de naam Unie 55+, direct een klein electoraal succes en haalde één zetel in de Tweede Kamer. In 1998 verloor de ouderenpartij deze zetel echter weer.

De Unie 55+ is na 1998 - samen met leden van het Algemeen Ouderen Verbond i (AOV) - opgegaan in de Ouderenunie i.

Samenwerking met het AOV was al gestart in 1994, toen de partijen een lijstverbinding i aangingen. Ook in de Tweede Kamer werkte het Kamerlid van Unie 55+, Leerkens, nauw samen met de 6 leden van de AOV-fractie. Al bij de Statenverkiezingen i van 1995 werden lijstverbindingen aangegaan en ook gezamenlijke lijsten uitgebracht.

De bekendste persoon van de partij was politiek leider Bertus Leerkes.

Bertus Leerkes (1922-2000) was lijsttrekker en Kamerlid voor de Unie 55+. Daarvoor was hij werkzaam in de gezondheidszorg. In 1989 stond hij tweede op de kandidatenlijst van de PPO. Hij was 71 jaar toen hij voor de Unie 55+ Tweede Kamerlid werd.

Leerkes was, als enig Kamerlid voor de partij, zeer actief en maakte zich sterk voor verbetering van de inkomenspositie van ouderen en voor betaalbare gezondheidszorg.

De kiezers van de Unie 55+ bestonden voornamelijk uit ouderen in de leeftijdscategorie van 55 tot 74 jaar. De gemiddelde leeftijd van de achterban lag met 63 jaar aanzienlijk hoger dan bij andere partijen; bij het CDA i was dat bijvoorbeeld 52 jaar. Veel van de aanhang kwam uit de lagere inkomensgroepen.

De Unie 55+ kiezers waren vaak christelijk, maar onderscheidden zich van CDA-stemmers en aanhangers van de kleinere christelijke partijen doordat ze voorstander waren van euthanasie op verzoek van de patiënt. Ze waren echter tegen een grote toestroom van asielzoekers en de eenwording van Europa.

Meer over

Kijk voor meer informatie over Unie 55+ op de website van het Documentatiecentrum Nederlandse Politieke Partijen.