Christen-Democratische Partij (CDP)

De in 1905 opgerichte Christen-Democratische Partij (CDP) is als een afsplitsing van de ARP¹ te beschouwen. Voorman en initiatiefnemer was A.P. Staalman², die tussen 1894 en 1905 voor het district Den Helder antirevolutionair Tweede Kamerlid was. Staalman vond dat de ARP onder leiding van Kuyper³ te weinig een sociaal gezicht had en onvoldoende opkwam voor kiesrechtuitbreiding.

Anders dan de ARP wees de CDP samenwerking met 'ongelovigen' niet af. Volgens de CDP werd het predikaat 'christelijk' gebruikt om een onchristelijke politiek te dekken. De partij pleitte voor invoering van kiesrecht voor gezinshoofden, verplichte verzekering tegen ziekte en invaliditeit, een vermogensbelasting met een sterk progressief karakter en een goede regeling van het arbeidscontract. Klassenstrijd en klassenbevoorrechting werden afgewezen.

Oprichter en voorman A.P. Staalman² was een boekhandelaar en journalist uit Den Helder. Als Kamerlid zette hij zich erg in voor de rechten van militairen en onderofficieren, en van hun weduwen en wezen.

Tussen 1905 en 1918 namen kandidaten van de CDP in enkele kiesdistricten zonder succes deel aan de verkiezingen. In 1917 was Staalman in Den Helder wel betrokken bij een herstemming, maar hij legde het daarin af tegen de vrijzinnig-democraat Oud.

In 1918 behaalde de CDP ruim 10.000 stemmen (0,8%), goed voor 1 zetel. De verkiezingen van 1922 en 1925 waren minder succesvol voor de partij, die daarna uiteen viel. Een deel keerde terug naar de ARP en een ander deel sloot zich aan bij de CDU⁴.

Meer over

• 1. 

  De ARP werd op 3 april 1879 opgericht door Abraham Kuyper. Daarmee kwam er een partijverband voor politieke stroming, de antirevolutionairen, die reeds sinds het begin van de 19e eeuw bestond. Zij was de eerste nationale politieke partij. De ARP was een christendemocratische, protestantse partij. In 1980 ging de ARP met KVP en CHU op in het CDA.
   
• 2. 

  Dissident antirevolutionair Tweede Kamerlid, dat uiteindelijk brak met de ARP en een nieuwe partij, de CDP, oprichtte. Werkzaam in Den Helder onder meer als boekhandelaar en uitgever van een kritisch blad. In de Tweede Kamer dé belangenbehartiger van dienstplichtigen en van het lagere marinepersoneel. Zette zich ook in voor de vissersweduwen. Keerde zich in 1902 tegen het kabinet-Kuyper. Voerde in 1917 in het district Den Helder een felle verkiezingsstrijd met de jeugdige P.J. Oud, die hem toen versloeg. In de periode 1918-1922 Tweede Kamerlid voor de CDP. Sociaal voelend man, die prikkelend kon optreden en zichzelf 'een echte jongen van het volk' noemde.
   
• 3. 

  'Abraham de geweldige'. De grote voorman en stichter van de Anti-Revolutionaire Partij, de partij van de 'kleine luyden'. Krachtig organisator en goed spreker. Stichtte ook het dagblad De Standaard, de Vrije Universiteit en de Gereformeerde Kerk, nadat hij een afscheidingsbeweging (Doleantie) had geleid. Was predikant en werd in 1874 Tweede Kamerlid, maar verliet de Kamer al na drie jaar. Keerde in 1894 echter terug en werd voorzitter van de meer democratische antirevolutionairen. Leidde in 1901-1905 een coalitiekabinet, dat vooral in de herinnering bleef voortleven door het de kop in drukken van de Spoorwegstaking in 1903 en door de ontbinding van de Eerste Kamer in 1904. Kwam in 1908 in conflict met Heemskerk en in 1909 in opspraak door de zgn. lintjesaffaire, maar werd desondanks tot zijn dood door zijn achterban als de door God gegeven leider beschouwd.
   
• 4. 

  De CDU was een protestants-christelijke, antimilitaristische partij. De partij ontstond in 1926 uit drie kleine christen-socialistische partijen. Na de Tweede Wereldoorlog ging de CDU op in de Partij van de Arbeid.
   
• 5. 

  Diverse partijen zijn ooit vertegenwoordigd geweest in het Nederlandse parlement, maar nadien opgeheven. Een aantal daarvan zijn opgegaan in nieuwe partijen, waarvan sommige nog bestaan.