Comitologie - Hoofdinhoud

Wetgeving in de Europese Unie wordt in eerste instantie vaak algemeen opgesteld. Om die wetgeving goed te kunnen uitvoeren in de hele Europese Unie moeten de details van die wetgeving nog worden vastgesteld. Het gaat hier dus niet om het maken van nieuwe regels, maar om afgeleide regelgeving.

Die wetgeving wordt opgesteld door de Europese Commissie, die bij de uitvoering van haar bevoegdheden wordt bijgestaan door een groot aantal comités die bestaan uit deskundigen uit de lidstaten, de zogeheten comitologie-comités i.

Voorbeeld: jaarlijks wordt per vissoort vastgesteld hoeveel er mag worden gevangen, om overbevissing te voorkomen. Het is te omslachtig om daarvoor steeds geheel nieuwe wetgeving op te stellen: door de uitgebreide procedures die daarvoor gelden, kan niet flexibel worden ingespeeld op de situatie van dat moment. Daarom worden de visquota door middel van comitologie vastgesteld binnen het kader van wetgeving die regelt dat er jaarlijks visquota worden opgesteld.

Comitologie wordt ook vaak gebruikt als verzamelbegrip voor alles wat bij het vaststellen van afgeleide regelgeving komt kijken. Het gaat dan vaak om twee verschillende zaken: procedures en comités. De procedures gaan over hoe afgeleide wetgeving wordt vastgelegd. De procedure bepaalt mede wat voor soort comité wordt ingesteld. Wordt er verwezen naar de comitologie-comités dan gaat het om het geheel aan comités die de afgeleide regelgeving vaststellen.

Belang van comitologie

Regels die door middel van comitologie zijn vastgesteld hebben dezelfde waarde als de primaire wetgeving. De regels zijn bindend en brengen (in de meeste gevallen) verplichtingen met zich mee. Die verplichtingen zijn óf direct van toepassing, óf moeten door de lidstaten omgezet worden in nationale regelgeving.