Meer ruimte voor de huisarts als regievoerder - Hoofdinhoud

Judith over de vloer bij huisartsen in de Achterhoek

‘Onbestaanbaar dat eenvoudige en veelgebruikte medicijnen vaak niet beschikbaar zijn!’ Een van de drie huisartsen die ik spreek verheft nu wel zijn stem. ‘Dat hier in de Achterhoek simpele medicijnkuurtjes soms niet op voorraad zijn, dat is toch van de zotte?’

Op vrijdagmiddag voor de krokusvakantie tref ik in Doetinchem Ingrid, Ron en Roland, drie actieve en betrokken huisartsen. Ze houden praktijk in Doetinchem centrum, Doetinchem de Huet en de regio rond Ulft. Op mijn vraag wat hun ervaringen en wensen zijn als het gaat om kwaliteit van zorg in deze regio ontstaat een geanimeerd gesprek.

Het gesprek levert veel ideeën en aanknopingspunten op. Wat is de rol van de farmaceutische industrie? Zijn eigen bijdrages nodig om de huisartsenspoedzorg beschikbaar en betaalbaar te houden? En mijn lievelingsonderwerp: hoe zorgen we dat artsen en andere zorgmedewerkers hun werk kunnen doen zonder eindeloze regels en formulieren?

Ron: “Huisartsen nemen taken over van dure specialisten in ziekenhuizen. Dat is goed voor de patiënt omdat de zorg dichter bij huis is en het maakt zorg goedkoper. Verzekeraars doen interessante pilots, maar denken nog te weinig op de lange termijn.” Dat brengt mij op de vraag wat nodig is om onderzoek -samen met de verzekeraars- mogelijk te maken om de voordelen op lange termijn te laten zien?

Over eigen bijdragen en marktwerking in de zorg verschillen de meningen. Ingrid: “Iedereen moet toch altijd bij mij terecht kunnen.” Maar de anderen nuanceren dat. Roland: “Ik had laatst iemand die naar de spoedeisende hulp wilde met blauwe plekken die zichtbaar meerdere dagen oud waren. Dat hoeft niet op zondag.” Eigen betalingen geven soms ook nu al perverse impulsen. Henk: “Ik had laatst nog een patiënt die per se nog in december een MRI wil omdat het eigen risico voor dat jaar toch al op was.” We zijn het één ding allevier eens: overheid en verzekeraars moeten werken aan een slimmer systeem van eigen betalingen, zodat je de patiënt wel bewust maakt van de kosten en de kwaliteit van zorg maar zonder al die foute prikkels.

Een van de redenen dat de Nederlandse zorg zo duur is -lijkt- is dat zorginstellingen zelf hun gebouwen moeten bezitten. Dat kost veel geld. In Duitsland, bijvoorbeeld, zijn de gebouwen van de overheid. Dat kost het ziekenhuis minder geld maar in de internationale kostenvergelijkingen verdwijnen zulke nuances. Er valt hier dus veel winst te behalen door het vastgoed anders te regelen. Dit lijkt me een mooi onderwerp om in de Tweede Kamer eens verder uit te zoeken en mijn tanden in te zetten.

Het is voor niemand nieuws dat teveel maatregelen bedacht worden aan bureaus in plaats van in de praktijk. Ingrid: “Neem de griepprik: Iemand had bedacht dat de huidige injectiespuitjes met naald erop niet veilig waren. Nu moeten we 3 of 4 handelingen doen en zijn er veel meer prikaccidenten. Bovendien is er meer afval en is het geheel veel duurder.” Technocraten bedenken oplossingen voor niet-bestaande problemen. Wat in Nederland nodig is, is ruimte voor de professionals: vertrouw op de opleiding en ervaring van specialisten, huisartsen, wijkverpleegkundigen en al die andere mensen die dagelijks met zorg bezig zijn. Geef ze de vrijheid en de ruimte om hun werk te doen.

(In ‘Over de vloer’ gaat Judith in gesprek met mensen over hun ervaringen en wensen als het gaat om ondernemerschap of de zorg. Uit deze open gesprekken haalt Judith altijd relevante informatie en aanknopingspunten om via de politiek de wereld een beetje te verbeteren)