Videoblog - Oproep tot redden bootvluchtelingen - Hoofdinhoud

Het Europees Parlement debatteert vandaag over de ramp met bootvluchtelingen op de Middellandse Zee. Een drama dat voorkomen had kunnen worden als Europa meer lef had getoond bij de aanpak van deze vluchtelingenstroom. Zie hier mijn videoblog.

Een minuut stilte op zee. Een bloemenkrans wordt in het water gelegd en ik hoor het hartverscheurende geschreeuw vanaf de boot met de overlevenden en de families van de slachtoffers. Het geluid gaat door merg en been.

Dit was afgelopen oktober toen ik bij de 1-jarige herdenking was van de grote ramp bij Lampedusa in 2013, waarbij 368 mensen omkwamen. 368 moeders, vaders, dochters, broers en zussen.

Toen deze tragedie letterlijk op de stranden in Zuid-Italie aanspoelde was de wereld te klein. Dit kan en mag niet gebeuren, zeiden we met z’n allen.

Inmiddels zijn we meer dan 5000 mensenlevens verder.

En ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik weiger te wennen aan de beelden van kinderen, vrouwen en mannen die levenloos drijven in het helderblauwe water van de Middellandse Zee.

En of het nu de schuld is van de dictators die hen dwongen te vluchten, of die van de mensensmokkelaars die hen willens en wetens in een drijvende doodskist de zee opjoegen - het doet er niet echt toe. Wat wel uitmaakt is dat we deze mensen hadden kunnen redden. Als we daar genoeg lef voor hadden gehad.

Mensen die zo wanhopig zijn dat ze zulke risico’s nemen om Europa te bereiken, help je niet met betere grensbewaking of het verbranden van bootjes. Om vluchtelingen echt uit de handen van criminele bendes te houden, moeten we veilige routes naar Europa creeeren voor die mensen die hierheen komen op zoek naar bescherming.

Deze mensen hebben recht op een helpende hand. En misschien zouden we er goed aan doen juist daaraan gewend te raken.